De onderzoekers ontdekten dat in 17,6 procent van de gevallen sprake was van ghostwriterschap (een persoon werkt mee aan een artikel maar wordt niet vermeld als auteur, red.). In 7,9 procent werd een schrijver genoemd die niet of nauwelijks had meegewerkt. Zowel ghostwriterschap als ere-auteurschap kwam het vaakst voor bij onderzoeksartikelen en het minst bij commentaren. Ook kwamen beide vormen voor in een en hetzelfde artikel.
Betrouwbaarheid
Onterecht auteurschap zorgt voor minder betrouwbare artikelen volgens de onderzoekers. Zij waarschuwen dat gebrek aan transparantie zorgt voor afname van integriteit en publiek vertrouwen in medisch onderzoek. Dit kan bijvoorbeeld problematisch worden wanneer ghostwriters met farmaceutische belangen meewerken aan het artikel. Buitenstaanders hebben dan geen idee van de mogelijk onderliggende agenda. Ere-auteurschap heeft consequenties bij promoties of aanstellingen in commissies. De beoordeling is daarbij mede gebaseerd op het aantal medische publicaties.
Onterecht aantal
Een onterecht aantal kan zorgen voor scheve verhoudingen. Het ghostwriterschap is door de jaren heen wel afgenomen. De onderzoekers verwijzen naar een onderzoek uit 1996 waar het ghostwriterschap nog op 29,2 procent lag. In ere-auteurschap heeft zich geen significante verandering voorgedaan.
Code voor auteurschap
Opvallend is verder dat er geen verschil is tussen tijdschriften die een code voor auteurshap hebben en degene die dat niet hebben. De onderzoekers adviseren dat er een striktere controle moet komen om onrechtmatig auteurschap tegen te gaan. Ook zijn er nog striktere controles van zowel tijdschriften als academische instituten nodig om dit fenomeen verder terug te dringen.
Onderzoek
De onderzoekers schreven auteurs aan van 896 artikelen uit de tijdschriften: Annals of Internal Medicine, JAMA, The Lancet, Nature Medicine, The New England Journal of Medicine en PLoS Medicine. Daarvan vulden 70 procent een online enquête in. (Zorgvisie – Mark van Dorresteijn | Twitter)
Da’s toch niks nieuws? Het lijkt me zelfs een stevige onderschatting…
Op hoeveel publicaties staan hoogleraren puur omdat ze de baas en dus hoogleraar zijn, terwijl ze nooit een letter hebben gelezen of zelfs bijgedragen aan het onderzoek?
Auteurschappen zijn voor wetenschappers essentieel en als ze daar ook massaal mee rommelen dan ontstaat er wel beeld van een marchanderende beroepsgroep.