Zorgprofessionals merkten zelf op dat verschillende cliënten te snel of te veel zorg kregen.. Veel cliënten bleken eenzaam te zijn en hadden weinig sociale contacten in de buurt. Mensen hebben meer behoefte aan sociale arrangementen, zoals dagbesteding en ontmoeting dan aan zorgarrangementen. Verder zijn er nog te veel financiële schotten tussen verschillende vormen van zorg. Dat blijkt uit de evaluatie van de “Proeftuin Maassluis”, waar negen instellingen – van zorg tot verzekeraar en gemeente samenwerken om zorg en welzijn effectiever en goedkoper te organiseren. Conclusie: invulling van het Zorgakkoord is mogelijk.
Mogelijkheden
In het project is samengewerkt door de gemeente Maassluis, zorgkantoor DSW en adviesorganisatie Deloitte, de zorginstellingen Careyn en Argos Zorggroep en ggz- en gehandicapteninstellingen. Zorgprofessionals ondervroegen 17 cliënten die zorg nodig hadden in de ouderenzorg, gehandicaptenzorg en in de ggz. Doel was de behoeften van verschillende doelgroepen in kaart te brengen en naar mogelijkheden te zoeken. Daarvoor maakten de zorgverleners gebruik van de zogenoemde zelfredzaamheid matrix, een instrument om inzicht te krijgen in hoeverre mensen zichzelf kunnen redden in de samenleving.
Samenwerken
Uit het project blijkt dat er winst is te halen door gemeente, zorgverzekeraars en aanbieders nauw te laten samenwerken, concludeert projectleidster Marly Kiewik van Deloitte. ‘Professionals leren veel van elkaar. Belangrijk is dat per cliënt wordt gekeken naar wat hij nodig heeft aan zorg en ondersteuning. Gemeenten moeten daar wel het mandaat voor meegeven aan de zorgprofessionals. Die kan, als hij genoeg handelingsruimte krijgt, niet alleen de noodzakelijke betaalde vormen van zorg, maar bijvoorbeeld ook vrijwilligers direct aan een cliënt koppelen.’
Ruimte
Volgens Kiewik maakt het project duidelijk dat er wel degelijk nog ruimte is om mantelzorg in te zetten. Wat overigens ook de voorkeur heeft van cliënten. ‘De ruimte zit vooral bij nieuwe mantelzorgers. Probleem is dat cliënten het vaak niet durven te vragen, terwijl er best nog naasten zijn die iets kunnen en willen doen. Let wel: in veel gevallen kan dat niet omdat de bestaande mantelzorg al overbelast is.’
Als je eenzaam bent dan heb je geen zorg nodig. Dus heeft men het verkeerde vakje ingevuld.
Als je wilt kijken of iemand Zorg nodig heeft dan moet je de functionele indicatie gebruiken.
Zorg is meer dan een ADL lijst, dat is meer een onderdeel van de zorgvraag. In de ICF moeten alle hoofdstukken doorlopen worden met een ernst score.
Dan moeten niet de ziekten en aandoeningen bij elkaar gedaan worden. Het gaat om de niet verhelpbare gevolgen van ziekten voor wat je in je leven moet(wil) doen. Dus wat je nodig hebt om in jouw geval te participeren.
Dat systeem is door het CIZ en andere (on)deskundigen verkwanseld en later nog in willekeurige stukjes gehakt tot ZZP’s. Logisch dat als de indicatie niet klopt de zorg te duur wordt.
Nu is een groep weer bezig een indicatie systeem op te zetten waarbij dan een verpleegkundige of nog erger een keukentafelaar moet bepalen hoeveel zorg iemand nodig heeft.
Dit onderzoek van 17 mensen met een eenvoudige test is het noemen niet waard.
Indiceren is ook een vak.
Ook al is de geloofwaardigheid van de conclusies beperkt, Deloitte heeft zichzelf maar weer mooi in de etalage gezet. En daarbij, zouden die gemeenteambtenaren hier doorheen kunnen prikken? Vast niet.
Publiek debat over verzorgingsstaat hard nodig, zie http://www.kansplus.nl.Artikel van hoogleraar evelien tonkens wijst op het manipulatieve karakter van berichtgeving over de hervorming van de langdurige zorg.
Enig tegengeluid tegen de beleidsriedels van zelfzorg, mantelzorg, eigen regie, zelf de broek ophouden enz.lijkt systematisch geweerd te worden in de media.
Vreemd bericht. Zijn 17 gesprekjes door belanghebbende zorgprofessionals een basis voor dit soort conclusies? Er is geen overleg geweest met de belangenorganisatie van mensen met verstandelijk beperkingen en ik vermoed ook niet met andere belangenorganisaties. Dat Deloitte aan dit soort onderzoek z’n naam geeft pleit niet voor Deloitte, had ik beter van verwacht.
Als het gaat om de zelfredzaamheidsmatrix die in Amsterdam en Rotterdam al eerder ter discussie is gesteld, maakt dat het bericht nog vreemder en de betrouwbaarheid het onderzoekje en de resultaten ervan nog twijfelachtiger. Zo kom je natuurlijk aan je gearrangeerde positieve berichten over de hervormingen in de zorg, die door een aantal politici weer gebruikt kunnen worden als ‘bewijs’ van hun gelijk. Lijkt mij meer op manipulatie van de publieke opinie en kwetsbare mensen. Ook jammer dat Zorgvisie dit bericht zo klakkeloos overneemt. Kees Marges, Voorzitter Platform VG Rijnmond.
Deze conclusies komen precies overeen met de behoeften van gemeenten. Een betere PR-actie had Deloitte zich niet kunnen wensen. Nu maar hopen dat de conclusies kloppen.