Het had natuurlijk allang standaardpraktijk moeten zijn dat bij consulten bij jonge artsen in opleiding er een ervaren arts bij zit. Als dat al niet logisch meer is t.a.v. de kwaliteit van zorg en opleiding, wat is dan nog wel logisch? Het is op zich een goede zaak dat het VUMC de voorstellen van Nanayakkara ziekenhuisbreed implementeert, maar ze hadden allang ‘standard operational procedure’ (SOP) moeten zijn.
Vooruit- c.q. breder kijkend evenwel, is het de zaak dat deze werkwijze op afzienbare termijn SOP wordt in alle ziekenhuizen, en dat hij ook daadwerkelijk ziekenhuisbrede praktijk wordt in het VUMC. Om dat te bewerkstelligen dient voortvarend werk gemaakt te worden van uitkomstfinanciering. Zorgaanbieders krijgen daarin betaald voor de resultaten die ze boeken t.a.v. ziektelastverloop en patiënttevredenheid, niet voor de diagnostische en/of therapeutische verrichtingen die ze doen.
Uiteraard moet daarin betaald worden per (differentiaal)diagnose en gecorrigeerd worden voor patiëntvariabelen zoals individuele ziekte-ernst, leeftijd en relevante leefstijl, maar dat is heel goed mogelijk. Terwijl de administratieve lasten voor de zorgaanbieders zeer beperkt kunnen blijven. Zie voor het hoe en wat https://gezondezorg.org/uitkomstfinanciering en bijbehorende dochterpagina’s.

De kernvraag bij het aanvragen van een onderzoek is niet ‘wat ga je doen?’, maar ‘wat ga je ermee doen?’, namelijk met de uitslag van het onderzoek dat je wil aanvragen. Onderzoeken niet aanvragen wanneer deze vraag niet kan worden beantwoord levert al een duidelijk besparing op. Ik denk trouwens dat de geinterviewde dat ook bedoeld heeft…