Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties4

Voorbij de afvinklijstjes van de inspectie

Andries Baart
Professionals in de zorg worden vooral met protocollen aangestuurd en dat neemt nog altijd toe. De databanken puilen uit, de kwaliteitskaders sturen erop aan en wie afwijkt van de regels loopt een gerede kans gestraft te worden. Blaming and shaming zijn geen uitzondering: zondaars prijken openlijk op zwarte lijsten. Hoewel het volgen van protocollen de zorg erg veel goeds brengt – en daar wil geen nadenkend mens van af – heeft het ook zijn prijs. Niet zozeer in termen van rompslomp en bureaucratie maar vooral op een veel dieper niveau.
Baart_Andries450.jpg
Premium

De nadruk ligt aanhoudend op

Premium

Wilt u dit artikel lezen?


    Al abonnee? Log dan in

    4 REACTIES

    1. Toch een merkwaardig beeld dat hier geschetst wordt. Alsof het nu zo is dat professionals gebukt gaan onder protocollen en hun eigen verstandigheid daaraan ondergeschikt maken. Ik geloof daar niets van. Dat er op lijstjes wordt afgegeven is natuurlijk waar, maar we zijn toch echt allemaal blij met die lijstjes. Het objectiveert. Dat is deel van de borging. Een ander deel is natuurlijk de deskundigheid van de professional. Stel je nou eens voor dat een van beide er niet zou zijn. Dan heb je echt een probleem.
      Er is volgens mij iets heel anders aan de hand. De z.g. autonome professional wordt in een wereld waarin informatievergaring, transparantie en onderlinge vergelijking steeds dominanter wordt, uitgedaagd tot verantwoording. Dat kan allerlei gevoelens van weerstand oproepen – ook angst en een gevoel van inbreuk- maar mijn inschatting is dat dit gewoon doorgaat. Is dat allemaal terecht? Zijn er vervelende neveneffecten? Natuurlijk. Misschien moet juist daar aandacht aan besteed worden.

    2. Lees alle reacties
    3. Een artikel na mijn hart. Het gedachtengoed is niet nieuw. Is de tijd er nu rijp om de verandering door te zetten. Angst is vlgs. mij nu de drijfveer om niet te veranderen. Wie is verantwoordelijk als er iets mis gaat? In de praktijk blijkt dat discussies waar het gaat om verantwoordelijkheden een langdurig getouwtrek is.
      In heb vertrouwen in de professional die de protcollen kent maar zelf denkt en handelt.

    4. Prima artikel. Lijstjes zeggen niets als je je niet wezenlijk verdiept in de persoon, in diens wensen maar ook in diens positie. Wie heb je tegenover je? Hoe wenst die persoon diens leven voort te zetten ondanks beperking of ouderdom? Waarom en Waartoe wordt dan welke zorg en/of welke dienst geboden, met welk beoogd plaatje met betrekking tot zoveel mogelijk onafhankelijkheid? Ach hoe vanzelfsprekend eigenlijk om zo te denken… Toch is dat kennelijk het moeilijkste dat er is.
      Ik kwam het 24 jaar geleden als zestienjarige al tegen als verzorgende; er waren toen nauwelijks lijstjes of inspectiebezoeken, maar toch zette het zorgcentrum de collectieve diensten, roosters en activiteiten voorop, en ging de identiteit van mensen eraan. Ik heb in die tijd de ongeschreven regels leren vrezen…
      De medewerkers zullen hetgeen ze op school geleerd hebben, het methodisch werken en signaleren met grote zorgvuldigheid moeten kunnen uitvoeren en daarvoor de tijd moeten kunnen en willen nemen.
      Novire heeft sinds vorig jaar een methodische leer- en werkomgeving Qsuite gerealiseerd die we dit jaar ook koppelen met grote ECD's als Nedap en Plancare. De medewerker wordt niet alleen meegenomen in de nieuwe mindset (van client naar burger) maar wordt ook praktisch ondersteund bij het uitvoeren van de methodische taken. Gedachtengoed is gebundeld in het geaccrediteerde Improvement Model waardoor de richting navolgbaar is.

    5. Heerlijk Andries!
      En een van die andere kardinale deugden van Aristoteles is 'lef'. Lef om er zo over te denken als jij doet, en lef om die protocollen en regels ter discussie te stellen.
      Daarop wil ik nog een aanvulling maken: als de vakmens zelf die protocollen maakt, omdat dat een beschrijving is van het beste inzicht van hem of haar om met toekomstige een vergelijkbare situatie om te gaan, is dat niet alleen de beschrijving van de dan best gewenste situatie, maar vanaf dat moment ook een referentie om te kijken of je dat in een komende situatie toch ook weer beter kunt doen.
      Daarmee borg je niet alleen kwaliteit statisch, maar borg je 'permanent verbeteren', omdat patiënten daar beter van worden, en je daar als zorgverlener energie aan ontleent. Samen steeds beter dus.

    Geef uw reactie

    Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.