Deze nieuwe functie kwam zeker niet als verrassing?

‘Toch wel. We hadden al eerder gezocht naar een bestuursvoorzitter voor de volgende fase. Op een gegeven moment vroeg Wout Dekker, voorzitter van de raad van commissarissen: “Ik heb nog eens nagedacht, wil jij het niet doen?”‘

Was de beslissing moeilijk?

‘Ja, ik heb daar lang over na moeten denken. Er ligt in Utrecht een hele mooie opdracht. Ik ben een bouwer, er moet gebouwd worden en daar houd ik heel erg van. Aan de andere kant hecht ik ook erg aan Friesland. Ik heb mijzelf de vraag gesteld: “Vind ik dat ik nu kan weggaan?” En het antwoord was: “Ja, dat kan”.’

Heeft de fusie van De Friesland met Achmea invloed gehad op uw beslissing?

‘De Friesland zou nog twee jaar autonoom blijven, maar die periode is intussen verlengd naar 2020. Daarmee krijgen we ook erkenning dat we ons huidige beleid moeten en kunnen voortzetten. Dus dat heeft geen enkele rol gespeeld bij mijn overstap.’

Wat valt er al te besturen bij het Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie?

‘We gaan bouwen. Kinderen met zogenoemde solide tumoren worden al behandeld op een afdeling van het Prinses Máxima Centrum binnen de muren van het Wilhelmina Kinder Ziekenhuis. In Nederland krijgen jaarlijks 500-550 kinderen kanker. De meeste vormen komen maar 5 tot 25 keer per jaar voor. Behandelingen vinden plaats bij zeven umc’s. Concentratie van zorg, research en opleiding op een locatie voorkomt versnippering en is financieel voordeliger. Om het allemaal heel goed te kunnen doen, moeten we samenwerken met zogenoemde shared care centra voor minder complexe zorg dichtbij de patiënten. De eerste stappen zijn nu gezet.’

Hoe gaat u de umc’s overtuigen dat zij zorg moeten afstaan?

‘Het gaat altijd om de kunst van het loslaten. Dat merken wij hier in Friesland ook bij de herinrichting van de zorg en opzet van anderhalvelijnscentra. Wij willen de beste kwaliteit zorg realiseren voor de patiënt voor nu en in de toekomst. Mijn passie is om dat met elkaar te regelen. We zetten in Utrecht de beste professionals en wetenschappers bij elkaar, het wordt een kennis- en expertisecentrum pur sang. Ik denk dat ik wel on speaking terms kan komen met de besturen van de universitair medische centra. In de loop der jaren heb ik aan meerdere kanten van de tafel gezeten, dan ken je de mensen wel. ‘

Het bestuur moet verantwoording afleggen aan een coöperatie van ouders en kinderoncologische professionals. Wat vindt u daarvan?

‘Ik vind dat fantastisch. Het initiatief voor het Prinses Máxima Centrum is ooit genomen door de ouders van kinderen met kanker en de kinderoncologen zelf. Een voordeel van de coöperatieve vorm is dat meerdere partijen lid kunnen zijn. Maar daar wil ik nu nog niet op vooruitlopen.’

Hebt u ervaring op persoonlijk vlak?

‘Ja, ik maak het van dichtbij mee. Ik heb een kleinzoon met kanker. Toen Wout Dekker mij vroeg, had ik net mijn kleinkind twee weken om mij heen gehad. Ik had zo zeer gezien wat dat elke dag met zich meebrengt. De gevolgen zijn immens. Dat geeft mij extra inspiratie om met excellente zorg de overlevingskans van kinderen met kanker en hun kwaliteit van leven te verbeteren.’

Waar bent u trots op in uw huidige functie?

‘Ik ben trots op het feit dat de de herinrichting van de zorg zo ver gevorderd is in Friesland en op de twee anderhalvelijnscentra die hier gerealiseerd zijn en de overige vier die we binnenkort helpen oprichten. Dat iedereen het belang van de patiënt vooropstelt. En ik ben vooral trots op het bedrijf. Ik heb me als Limburger in Friesland vanaf de eerste dag thuis gevoeld. We hebben een gezond bedrijf met fantastische medewerkers. Onze klantgerichtheid is verbeterd, we zijn sterk gegroeid. Ik laat een gezonde organisatie met een gerust hart achter.’

Wat moet uw opvolger in elk geval voor eigenschappen hebben?

‘Enthousiasme en uithoudingsvermogen. Veranderingen in de zorg kosten tijd.’