Afgelopen zomer hebben ziekenhuizen, GGZ-instellingen en zorgverzekeraars met minister Edith Schippers (VWS) afgesproken dat de zorg volgend jaar maximaal 1,5 procent mag groeien. Op dit moment zijn zorgverzekeraars volop met zorginstellingen in gesprek om de contracten op tijd af te ronden. Rouvoet noemt deze onderhandelingen ‘gecompliceerd’.
Weerstand
‘Iedereen die in de zorg werkt, kan begrijpen dat de lagere groei nodig is om de gezondheidszorg voor alle Nederlanders in de toekomst toegankelijk en betaalbaar te houden. Maar als men merkt dat de gemaakte afspraken uit de zorgakkoorden slecht uitpakken voor de eigen praktijk of instelling dan ontstaat er weerstand. Dat is een begrijpelijke reactie, maar zorgverzekeraars hebben een zorgplicht en hun eerste belang is dat hun verzekerden toegang hebben tot verzekerde zorg van goede kwaliteit.’
Recht op groei
Rouvoet liet de medisch specialisten op het congres weten dat de zorgakkoorden harde afspraken bevatten. Daarbij benadrukte hij dat de maximale groeiruimte van 1,5 procent in 2014 door sommige ziekenhuizen ten onrechte wordt beleefd als een ‘recht op groei’. Voor zorgverzekeraars is de afspraak uit het zorgakkoord de bovengrens voor de gehele sector. Bij een dalende zorgvraag – zoals de ziekenhuizen nu zelf signaleren – is het de maatschappelijke verantwoordelijkheid van zorgverzekeraars om minder zorg in te kopen. ‘Het voordeel daarvan komt toe aan de verzekerden. Zorgverzekeraars kopen bovendien, zoals afgesproken in de akkoorden, veel meer zorg selectief in, waarbij ze kwaliteit en doelmatigheid voorop zetten.’
Moeite
Al deze ontwikkelingen bij elkaar maken de onderhandelingen gecompliceerd en kunnen voor ziekenhuizen ingrijpende gevolgen hebben, aldus de ZN-voorzitter. ‘Ik snap heel goed dat een individueel ziekenhuis daar moeite mee heeft. Maar het ligt besloten in het zorgstelsel en in de afspraken die op landelijk niveau de minister zijn gemaakt. Het is de manier waarop we de gezondheidszorg kunnen vernieuwen en verbeteren.’
Onverantwoorde tariefsverhoging
In de ggz is de situatie nog ingewikkelder. André Rouvoet: ‘daar is op de valreep een forse tariefsverhoging door de NZa doorgevoerd. Volstrekt onverantwoord, want alles wat er in de prijzen bijkomt, gaat ten koste van het zorgvolume. In de verslavingszorg lopen de tariefstijgingen zelfs op tot 30-40 procent. Daarmee wordt het zorgakkoord voor de ggz feitelijk onuitvoerbaar, zeker omdat de wetswijziging die het mogelijk moet maken om lagere vergoedingen bij niet-gecontracteerde zorg vast te stellen, nog niet is doorgevoerd. ZN heeft de minister opgeroepen de tariefsverhoging van gemiddeld 6,3 procent in ieder geval niet in 2014 door te voeren.’
Een van de vele weeffouten in het systeemmodel Zorgstelsel 2006 laat zich gelden; verzekeraars zijn enerzijds private ondernemingen die voor eigen rekening en risico opereren op een vrije markt onder publieke ‘rand’ voorwaarden. Privaat recht is van toepassing. Zvw en WMG geven echter deze private ondernemingen speciale rechten die afbreuk doen aan het private recht en eigenlijk onder publiek recht zouden moeten vallen.
Onder publiek recht gelden de Algemene Beginselen van Behoorlijk Bestuur. De NL Rechter in CBB ziet daarop toe.
In het systeemmodel 2006 mogen private verzekeraars eisen wat zij zelf willen en moeten en hoeven niet te onderhandelen. De NZa vindt dat goed; verzekeraars hebben als enigen de zorgplicht. Private verzekeraars die zich opstellen en opereren alsof zij publieke organen zijn is vragen om de geschetste problemen. Het Frame van A Rouvoet gaat niet werken.
Zorgaanbieders hebben als enigen de Doorleverplicht! Gratis zorg leveren als het budget van de private verzekeraar op is. Zie hier de weeffout(en). Zorgaanbieders zijn net zo privaat als zorgverzekeraars. Denk maar niet dat verzekeraars wat tekort komen.
En wat gaat Andre Rouvoet daar aan doen?
De heer Rouvoet zou gelijk hebben wanneer zorgverzekeraars gedifferentieerd de ziekenhuizen zouden benaderen met hun voorstellen. Dat doen ze blijkbaar niet! De berichten verhalen over bijvoorbeeld een Achmea die de ziekenhuizen collectief (zonder enige kwalitatieve visie) het mes op de keel zet, ofwel –> slikken of stikken.
Iedereen begrijpt dat bij te leveren intramurale zorg niet even snel de vaste kosten kunnen worden verminderd bij een afnemende productie en hierdoor de kostprijs van een eenheid dienstverlening eerder omhoog gaat in plaats van naar beneden.
En of de vermindering van ziekenhuisproductie door blijft zetten is uiteraard afhankelijk van ontwikkelingen die geen enkele relatie hebben met de patiënt.
De heer Rouvoet begrijpt er helemaal niets van. Sinds wanneer heeft hij hier verstand van. Hij heeft zelf nooit in de zorg gewerkt !
Hij (s)preekt voor eigen parochie. Ja, dat moet ook wel want hij krijgt daar zijn salaris van. Dat is overal zo, dus wat hebben we aan dit soort uitspraken en symposia: helemaal niets. Het hele systeem moet op de schop, dit is doormodderen en alles WEER nodeloos complex maken.