‘Abvakabo FNV heeft het in het rapport over een stijging van de inkomens van enkele bestuurders van 19 procent’, stelt Actiz. ‘Dat is feitelijk onjuist. Ook de salarisstijgingen van individuele bestuurders zijn niet correct want zij nemen de stijging van kosten, die niet direct tot het inkomen van bestuurders behoren, mee in de berekening van de inkomensstijging.’ Actiz stelt juist vast dat er minder bestuurders in de lijst van Abvakabo voorkomen dan voorgaande jaren. ‘Dat laat zien dat het aantal bestuurders met een salaris boven de norm afneemt en de Wet normering topinkomens (WNT) dus zijn werking heeft. Overigens vallen alle bestuurders in de lijst binnen de afspraken van de WNT.’ Volgens Actiz is het een kwestie van tijd tot er geen bestuurders meer zijn met een inkomen boven de WNT-norm.

Ontslag medewerkers

In het rapport staan volgens Actiz op meerdere plaatsen foutieve aantallen vermeld van aangekondigde ontslagen bij zorgorganisaties. ActiZ stoort zich aan de manier waarop foutieve informatie wordt gepubliceerd, zeker nu blijkt dat cijfers en feiten niet bij de betreffende zorgorganisaties zijn gecheckt.

Vermogenspositie zorgorganisaties

Abvakabo gaat in het rapport in op de vermogensposities van zorgorganisaties in 2013 en suggereert dat deze veel te hoog is. ‘Dit is feitelijk onjuist’, meent Actiz. ‘Ten eerste omdat deze positie hard nodig is om te voldoen aan solvabiliteit- en liquiditeitseisen die onder andere banken stellen (van 20-25 procent). Ten tweede omdat zorgorganisaties financiële reserves nodig hebben om aan wachtgeldverplichtingen te voldoen.

Wet Normering Topinkomens (WNT)

Vanaf 1 januari 2013 is de Wet Normering Topinkomens (WNT) van toepassing op de beloning van bestuurders in de (semi) publieke sector. Deze wet stelt een wettelijk maximum voor de beloning van bestuurders. Het maximum is gebaseerd op 130 procent van het brutosalaris van een minister. Dit komt neer op een bedrag van ruim 187.000 euro, vermeerderd met het werkgevers deel van sociale verzekeringspremies (werkgeversdeel), belastbare onkostenvergoedingen en componenten voor onkostenvergoeding en het werkgeversdeel van het pensioen en dergelijke. Voor deze laatste twee componenten wordt uitgegaan van respectievelijk maximaal circa 8.000 en 33.000 euro.
De WNT normeert alleen het totaal; er is pas sprake van overschrijding van de bezoldigingsnorm als de som van bovengenoemde onderdelen de 228.000, exclusief het werkgeversdeel van de sociale verzekeringspremies, overschrijdt. Deze drie componenten – beloning, onkostenvergoeding en werkgeversbijdrage pensioenpremie – werken als communicerende vaten. Dit betekent dat op het moment dat de werkelijke pensioenlast hoger is dan de norm in de WNT, dit in de beloningscomponent of onkostencomponent gecompenseerd dient te worden.
Bij de WNT geldt een zogenaamde afbouwregeling: als bestuurders eerder afspraken hebben gemaakt over hun beloning die het maximum verscheidt, dan geldt dat bestuurders nog 4 jaar de hogere beloning mogen ontvangen en vervolgens in drie jaar moeten afbouwen naar het maximum. Bij de beloningscode geldt dat eerder gemaakte afspraken van toepassing kunnen blijven.