Ten onrechte gaat de overheid uit van de veronderstelling dat verzorgingshuizen hun huurprijzen kostendekkend kunnen krijgen. De bekostiging van zorg- en dienstverlening is veel te complex, zo stelt Jacqueline van Ginneken van Bureau Ouderenzorg: ‘Het risico is zeer reëel dat het management alsnog tot sluiting van de locatie overgaat.’

Thuiszorgindicatie

Van Ginneken deed onderzoek naar de verhuur van leegstaande appartementen waarmee verzorgingshuizen sluiting zouden moeten voorkomen.  Instellingen richten zich daarbij op ouderen met een thuiszorgindicatie. De gemiddelde kostprijs van voorzieningen is in het onderzoek 1234 euro per maand. Volgens Van Ginneken kunnen maar weinig klanten dit bedrag betalen. Van Ginneken: ‘Verzorgingshuizen staan voor de keuze: of een hogere bijdrage vragen aan de huurders, of een verlies accepteren op de exploitatie van voorzieningen een aanvullende diensten.’ Zij noemt het verlies een sluipend proces omdat de kosten van voorzieningen nu nog worden gedragen door intramurale bewoners. Doordat dit er steeds minder worden, lopen de tekorten verder op.

Scheiden wonen en zorg

In een praktijkvoorbeeld berekent Bureau Ouderenzorg de kosten en opbrengsten in kaart van een verzorgingshuis met 84 appartementen, waarvan 52 appartementen met een toelating voor verblijf en 32 met toelating voor verblijf met behandeling. De instellingen biedt een integraal dienstenpakket aan. In 2013 laat de exploitatie een positief resultaat zien van 250 000 euro. Ten gevolge van het scheiden van wonen en zorg komen er in 2014 44 appartementen leeg te staan. Deze komen ter beschikking van ouderen met een thuiszorgindicatie. Door de nieuwe regelgeving verandert het overschot op de balans in een tekort van 627 005 euro. Het voorbeeld splitst alle kosten van voorzieningen en diensten uit.

Verzorgingshuis

In tegenstelling tot verzorgingshuizen die verbonden zijn met een verpleeghuis kunnen alleenstaande verzorgingshuizen de kosten niet laten drukken op een ander deel van de organisatie. Versobering van de dienstverlening is het onvermijdelijke gevolg. Toch zal de organisatie aan minimale eisen moeten voldoen. Continue aanwezigheid van een medewerker is vereist alleen al om aan het veiligheidsgevoel en de zorgbehoefte van de bewoners te voldoen. Ook moet het verzorgingshuis blijven voldoen aan eisen van brandweer, inspectie voor de gezondheidszorg en zorgkantoren. Van Ginneken acht verhuur aan mensen met hogere inkomens niet kansrijk omdat deze nu ook al weinig interesse tonen.