Als laatste ‘aanjaagactie’ voor het langer zelfstandig laten wonen van mensen benoemen Marnix Norder, Ton Streppel en Wim Corsten gemeenten en regio’s die het goed doen en plaatsen waar het minder voorspoedig gaat. Er zijn tien koplopers, dertig gebieden in de middenmoot en tien tot 15 achterblijvers.

Koplopers
‘Bij de tien koplopers is sprake van vruchtbare ambtelijk-bestuurlijke coalities. Wethouders kijken over de grenzen van het eigen beleidsterrein heen. Er is bijvoorbeeld één wethouder voor wonen en zorg, een goede coalitie tussen meerdere wethouders, of een sterke sturing op ambtelijk niveau. Ook belangrijk is het hebben van een uitvoeringsagenda.’ Gemeente Velsen is één van de tien koplopers waar drie wethouders om tafel zitten met de corporaties en het zorgkantoor. Of het samenwerkingsverband Drechtsteden en de gemeenten Zwolle, Leeuwarden, Velsen en Nijkerk. Nijkerk bijvoorbeeld heeft geïnventariseerd dat 3200 corporatiewoningen in de gemeente nog niet geschikt zijn voor langer zelfstandig wonen. De gemeente stelt nu samen met zorgkantoor, corporaties en andere partijen een uitvoeringsagenda op.

In de middenmoot zitten gebieden die wel graag voldoende geschikte woningen willen realiseren maar daar nog niet helemaal in slagen. ‘Hier wil men aan de slag en het onderwerp staat op de agenda, maar er zijn knelpunten en een gemeenschappelijke (woon-) visie of uitvoeringsagenda ontbreekt.’ Bij de groep van 10 tot 15 achterblijvers is gewoonweg te weinig aandacht voor het onderwerp.

Oplossingen
De problemen van zorginstellingen die kampen met leegloop van hun vastgoed en woningcorporaties die afwachten met investeren blijven hardnekkig. Als oplossingsrichting noemt het Aanjaagteam dat gemeenten de ruimte moeten krijgen om in specifieke situaties meer ruimte te nemen dan de regelgeving biedt. ‘Verder zou (naast een woonvisie) ook een zorgvisie wettelijk mogelijk moeten zijn: met  kaders voor bijvoorbeeld de inkoop van zorg en ondersteuning, het welzijnsbeleid en de woonomgeving. Zo’n beeld van de langere termijn (tien jaar) is nodig om investeerders in woningen en woon-zorgarrangementen aan te trekken. Ook hebben gemeenten behoefte aan voldoende onderzoekscijfers en kennis; wat is de behoefte op het gebied van wonen en zorg? En een onafhankelijk ‘wegenwachtteam’ zou oplossingen kunnen aandragen als gemeenten vastlopen. Tot slot is een meer eenduidige regio-indeling helpen, voor alle aspecten van wonen en zorg.’