Het is na maanden onderhandelen bij een inspanningsverplichting gebleven. Een resultaatsverplichting zat er niet in. Niet alleen omdat geen van de partijen de verantwoordelijkheid wenst te dragen voor een toename van de zorgvraag, de NVZ voert daar nog steeds rechtszaken over, maar ook omdat het wettelijk niet kan vanwege de zorgplicht. Ook is het nog een akkoord op hoofdlijnen. Nu komt het aan op het uitwerken van de onderdelen en het sluiten van akkoorden waar een ieder zich in kan vinden. Ziekenhuizen praten met elkaar over samenwerken en het verdelen van zorg. Daar waren ze al mee bezig, dus op zich is dat niet nieuw. Wel nieuw is dat zowel de minister als de NVZ vereniging van ziekenhuizen met de NMa gaan praten over versoepeling van het mededingingsbeleid. De minister hoopt dat de instellingen uiteindelijk doelmatiger gaan werken, waardoor de zorg goedkoper wordt en de kwaliteit verbetert.
Vrije artsenkeuze
Of dat zo werkt, moet blijken, want kwaliteit heeft zijn prijs. Ziekenhuizen zullen daar een redelijke vergoeding voor willen ontvangen. Zorgverzekeraars hebben te maken met hun verzekerden, voor wie juist de prijs van een verzekering doorslaggevend is. Bovendien heeft iedere Nederlander recht op vrije artsenkeuze, conform notabene de motie Schippers. Hoe gaat zich dit verhouden met het sturen van verzekerden, wat een vereiste is voor selectieve zorginkoop? Zorgverzekeraars hebben slechte ervaringen met het sturen van verzekerden, dat wordt als betutteling ervaren. Ook wil niet iedereen reizen voor ‘de beste zorg’, wat dat dan ook moge zijn. Rest de vraag wie de regie heeft in de herinrichting van het zorglandschap. Ziekenhuizen vinden dat zij dat zelf het best kunnen. Zorgverzekeraars vinden zichzelf de beste regisseur, maar krijgen daar in het akkoord geen mandaat voor. Medisch specialisten vinden dat zij op inhoudelijke gronden de aangewezen partij zijn. Om nog maar te zwijgen van de Inspectie, patiëntenorganisaties of het Kwaliteitsinstituut i.o. Gaat deze kakofonie tastbaar resultaat opleveren? Geruststellend voor de partijen is wel weer dat zij volgens het akkoord alleen op hun inspanning kunnen worden afgerekend. (Zorgvisie – Carina van Aartsen)
Lees ook:
het blijft natuurlijk ook fascinerend dat de keuzevrijheid van de verzekerde (patiënt) centraal wordt gesteld in alle pleidooien, inclusief dat voor marktwerking. tegelijkertijd wordt deze niet rechtstreeks of viade patiëntenorganisaties in de afspraken betrokken, maar moet afwachten wat de driehoek departement/zorgaanbieders/verzekeraars hem levert.
opmerkelijk blijft ook dat de verzekeraars, die bij uitstek het belang van hun verzekerden moeten behartigen, verantwoordelijk worden gemaakt voor het budget en zelfs, als hun financiële betrokkenheid bij zorginstellingen geëffectueerd wordt, voor de exploitatie van zorgaanbieders. daarmee krijgen zij drie petten op, die mijns inziens alleen maar tot belagnenconflicten kunnen leiden. en die de deur wijd open zetten voor een aanpak die het financiële belang van de verzekeraar goed te pas komt, maar niet onvermijdelijk tot de beste zorg leidt. en dat zou de samenleving ver terugwerpen.
Dag Carina,
Jij stelt een aantal terechte vragen bij het bereikte akkoord. Ik verwacht ook nog flink wat beren op de weg.
Je kunt er wellicht nog wel een aantal aan toevoegen. B.v. wat de NMa van een dergelijk akkoord vindt.
Wat ik er zelf nog aan toe zou willen voegen is dat ineens iedereen de marktwerking overboord gegooid heeft. Toch wel bijzonder. Alle ziekenhuisbestuurders en bestuurders van zorgverzekeraars die achter de marktwerking aanliepen zijn dat ineens vergeten. Ook van de NVZ-bestuurders vernemen we niets meer op dat front.
Enige vorm van opportunisme is ziekenhuis- en zorgverzekeraarbestuurders dus niet vreemd. Nog even en we zijn weer terug bij het ‘zwarte tarievenboek’ van waaruit werd gedeclareerd 🙂
Wat mij uiteraard goed bevalt in het akkoord is dat de private klinieken daar ook onder vallen.
Groet
Toch merk ik dat het zorglandschap langzaam kantelt. Het blijft lastig om over je eigen inkomen afspraken te maken wanneer dit minder wordt (maatschappen)over specialismen per ziekenhuis afstoten (macht). Toch komen er initiatieven vanuit het werkveld (kinderonco)en die zijn volgens mij leidend bij te nemen stappen.
Nee, zelfs op de inspanning kunnen de partijen niet worden afgerekend. Dit akkoord kan pas worden gevierd als er werklijk wat verandert. Dat zou wel eens kunnen gebeuren vanwege alle afspraken die VWS met alle partijen heeft gemaakt. Vele van de toezeggingen staan niet op papier, dus het is lastig om dit akkoord hier te bespreken. Kortom, we polderen verder en we ontrekken ons aan de democratische controle en de tucht van de markt. Wel zo veilig, en zo voelt 1,5x MR helemaal zo verkeerd nog niet.