Dat blijkt wel uit het wanhoopsoffensief van Achmea. Zelfs de grootste zorgverzekeraar van het land krijgt het niet voor elkaar om inkoopcontracten af te sluiten met ziekenhuizen en zelfstandige behandelcentra. De nood was blijkbaar zo hoog dat Achmea de pers uitnodigde om dit onvermogen de media in te slingeren.
Ontduiken
Zorginstellingen zouden namelijk gewoon gemiddeld tien, tot wel twintig procent groei willen afdwingen in 2012. Aan de afspraak in het hoofdlijnenakkoord om de gemiddelde zorguitgaven maximaal 2,5 procent te laten groeien, voelt kennelijk geen ziekenhuis zich meer gebonden. De club van ziekenhuizen, de NVZ, reageerde meteen. Ze ‘herkenden’ deze trend ‘helemaal niet’. Nee, natuurlijk niet, want dan had de NVZ moeten erkennen dat zij zich, als ondertekenaar van het hoofdlijnenakkoord, niet aan de voorwaarden hield. Toch begonnen de zorgverzekeraars al aan het akkoord te tornen toen de inkt nog maar nauwelijks was opgedroogd. Zij schroefden de groei terug naar een ‘gecorrigeerd’ percentage van nul. Het lastige is dat in 2005 niet is afgesproken wie verantwoordelijk is voor de toename van de totale hoeveelheid zorg en daarmee de zorgkosten. De NVZ is daar indertijd nog een bodemprocedure over gestart.
Samen verantwoordelijk
In 2011 is dan maar, met veel moeite, afgesproken in het hoofdlijnenakkoord dat iedereen een deel van de verantwoordelijkheid draagt. Klinkt mooi, maar zo’n afspraak werkt alleen als iedereen zich eraan houdt. De zorgverzekeraars komen nu in het geweer, omdat overschrijdingen sinds de afschaffing van de nacalculatie dit jaar voor eigen rekening zijn. Ziekenhuizen hebben veel minder belang bij omzetbeheersing. Waarom zou je je keurig aan de nullijn houden als de concurrent er met de buit vandoor gaat? Waarom de prijs en volume beheersen als er aan het eind van het jaar toch een collectieve strafkorting in het verschiet ligt? (Zorgvisie-Carina van Aartsen)
Wijst u mij de weg?
21 januari 2011
Wat wordt er toch allemaal bekokstoofd in Den Haag en Utrecht? Navraag leert dat het om een vorm van nieuwe budgettering gaat.
Nieuw is interessant. Maar, budgettering en marktwerking? Dat is toch zoiets als water en vuur. Ik zal me wel vergissen want het nieuwe kabinet heeft juist heel expliciet in zijn beleid vastgelegd dat de marktwerking in de zorg moet worden doorgezet en zelfs uitgebreid. En inderdaad: de kranten zijn er duidelijk over, de budgettering is iets dat de ambtenaren hebben bedacht en niet iets waar de minister achter staat. Dat is een hele geruststelling. Toch maar even bellen met de ambtenaren wat zij in gedachten hadden dat de minister niet in gedachte heeft. Nou, die zijn er eigenlijk ook niet heel gelukkig mee. Een nog grotere geruststelling voor mij. “Hij gaat dus niet door, die budgettering?” “Jawel, die gaat wel door.” “Huh?…Dit begrijp ik niet.”
Onrust
Dan maar bellen met de veldpartijen. Om te beginnen met enkele zorgverzekeraars. “Hoe staan jullie er in?” “Nou, als ik eerlijk ben is het ons een beetje overkomen. We waren niet echt partij in deze.” “Maar jullie spelen toch een centrale rol als inkoper op de zorgmarkt, de beste kwaliteit tegen de laagste kosten?” “Ja maar, nu dus effe niet. Dit is bedoeld als tijdelijke overgangsfase om rust te krijgen zodat we straks als alles is gestabiliseerd weer vol aan de bak kunnen.” “Maar wat was die onrust dan?” “Nou dat het allemaal uit de hand gelopen was met die marktwerking.” “Maar jullie als zorgverzekeraars hadden toch de rol om dat te voorkomen? Trouwens, wat is er precies uit de hand gelopen?” “Zucht….. de budgetten, Dombo.” “Maar die waren er toch niet meer? Ze worden juist weer ingevoerd.” “Oh is dat zo? Daar zijn wij als zorgverzekeraars buiten gehouden. Trouwens waar praat je over: de budgettering van de ziekenhuizen of die van de medisch specialisten?” “Laat maar ..…”
Ongewild
Resumerend: het gaat dus om nieuw beleid dat is ontwikkeld door mensen die dat eigenlijk niet hadden gewild, dat niet past binnen de kabinetsdoelstellingen en waar de verantwoordelijken voor de uitvoer niet bij betrokken zijn geweest. Als u de weg nog weet, hoor ik het graag.
(Auteur: Jaap Maljers – ondernemer/investeerder in de zorg)
—Dat was de blog uit 2011.
Zorgstelsel 2006 was dan ook niet bedoeld om de budgettering af te schaffen, maar om door het tussenschuiven van winstmakende zorgverzekeraars de vastgestelde budgetten efficienter te benutten; budget VWS minus winst en kosten beheer en uitvoering door zorgverzekeraars is budget zorgaanbieders en tevens zorgkosten voor de burgers in dit land.
Als slotstuk worden nu externe kapitaalverschaffers erbij gehaald: hun winstoogmerk en rendementseisen moeten de druk op de zorgaanbieders nog meer verhogen opdat uit het toegestane budget meer “zorg’ kan worden geknepen.
De externe kapitaalverschaffers komen aldus tussen de verzekeraars en de zorgaanbieders ingeschoven.
Natuurlijk onder toezicht en waarborgen. Natuurlijk.
De OESO stelt na uitgebreid onderzoek niet voor niets dat een nationaal ziekenhuis te preferen is wegens robuustheid, toekomstbestendigheid en solidariteit.
Nederland gaat nu aantonen dat de OESO het gelijk aan haar zijde heeft.
2. Kamerbrief met reactie op RVZ advies ‘Medisch-specialistische zorg in 20/20’
Brief van minister Schippers (VWS) aan de Tweede Kamer met haar reactie op het advies van de Raad voor Volksgezondheid en Zorg …
Kamerstuk: Kamerbrief | 10-02-2012 | VWS
3. Kamerbrief met reactie op RVZ-advies ‘Sturen op gezondheidsdoelen’
Brief van minister Schippers (VWS) aan de Tweede Kamer met haar reactie op het advies van de Raad voor Volksgezondheid en Zorg …
Kamerstuk: Kamerbrief | 10-02-2012 | VWS
En lees hoe de Minister erover denkt.
NMa regels blijven van kracht, maar in onderling overleg moet het “veld” eruit zien te komen.
“Knattargak” zie iemand in de Tweede Kamer tegen een Minister.
15 pagina’s beslaan beide kamerbrieven in totaal.
Verplichte leesstof en daarna een Bavaria.
De Minister houdt haar handen schoon en die blijven schoon.
De Overheid past in deze materie terughoudendheid. De spelers in de zorgmarkt moeten het doen. Zo is het spel, zo zijn de regels en zo wordt het gespeeld.
De Minister houdt wel het MacroBeheersingsInstrument in de aanslag om de spelers tot harde uitkomsten te dwingen.
Dat is het kader van de “vrije markt”.
De Raad van State adviseerde in 2005 niet voor niets en goed onderbouwd tegen het Wetsvoorstel Zvw en onderliggende wetgeving.
“Gesimuleerde marktwerking voor en door ambtenaren?”
Daar moeten wij niet aan willen beginnen.
De Minister was het er niet mee eens, maar is ondertussen zelf geëmigreerd.
De continuïteit van het Regeringsbeleid wordt bewaakt en gemaakt door ambtenaren.
Dit Akkoord op Hoofdlijnen is daar onderdeel van.
en dan zijn er nog werkgevers die geen zvw en belasting afdragen
Het wordt tijd dat je als patient een offerte kunt vragen wat een behandeling gaat kosten. WAT HET GEKOST HEEFT KOM JE VAAK NIET EENS TE WETEN. Als werknemer wordt de zvw premie voor je betaald, ook niet onbelangrijk te weten hoe hoog die geworden is ! Kortom het blijft allemaal schimmig in die markt.
Leuke blog!