Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

‘Een zorginstelling die vraagt om te geven is niet raar’

Beleid, management en politiek zijn de aandachtsgebieden van Eric Bassant. Voor Zorgvisie becommentarieert hij trends en thema's.
[Exclusief] Fondsenwerving staat bij zorginstellingen in de kinderschoenen, zegt Hans van der Westen, adviseur en medeauteur van het boek Fondsenwerving voor de gezondheidszorg dat volgende week verschijnt.
'Een zorginstelling die vraagt om te geven is niet raar'

Waarom een boek over fondsenwerving?

‘Op een studiemiddag van de Samenwerkende Topklinische opleidingsZiekenhuizen (STZ) constateerden we een lacune in de kennis. Dat was voor ons (Sofie Bienert, Fusien Verloop en de geïnterviewde, red.) de aanleiding om onze ervaringen op papier te zetten. Daarnaast hebben we medewerkers van instellingen gevraagd naar hun best practices. Pluryn bijvoorbeeld heeft op dit gebied een lange geschiedenis. Zij slagen erin om jaarlijks meer dan 1 miljoen euro te werven. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis heeft bijna 5000 donateurs. En Ipse de Bruggen werft ieder jaar tussen de 400.000 en 500.000 euro exclusief inkomsten uit nalatenschappen.’

Wat is de stand van zaken?

‘Bij ziekenhuizen en in de gehandicaptenzorg vindt fondsenwerving plaats maar niet op dezelfde schaal. Enkele kinderziekenhuizen en academische ziekenhuizen werven miljoenen per jaar maar de meeste zorginstellingen komen niet verder dan enkele tienduizenden euro’s tot soms enkele tonnen. In de ouderenzorg is de fondsenwerving marginaal en in de geestelijke gezondheidszorg gebeurt het niet of nauwelijks. In die sector leeft het idee dat de gemeenschap niet wil bijdragen aan mensen met psychische aandoeningen. Er is bij zorginstellingen meestal geen strategisch verankerd fondsenwervingsbeleid. En dat terwijl Nederland het land is van de goede doelen. Geven is hier heel gewoon. Een zorginstelling die vraagt om te geven is niet raar.’

Welke weerstand kom je tegen?

‘Als je denkt vanuit de klassieke verhouding arts-patiënt stuit je al gauw op de afhankelijkheid van de patiënt. Dan wordt het niet ethisch gevonden om iemand die in een afhankelijke situatie verkeert om een donatie te vragen. Dat staat veel professionals tegen. Maar je kunt patiënten ook benaderen nadat een behandeling is voltooid. Je moet dit op een professionele manier aanpakken, bijvoorbeeld via een vriendenstichting van een ziekenhuis. In Maastricht werven cardiologen van het UMC+ via de stichting Rescar donateurs voor de financiering van wetenschappelijk onderzoek naar hart- en vaatziekten. Mensen in de zorg die geen ervaring hebben met fondsenwerving vinden het moeilijk voorstelbaar dat fondsenwerving geen vorm van bedelen is. Ik vind het juist een teken van ondernemingszin.’

Kan dit reguliere financiering vervangen?

‘Nee, het gaat altijd om aanvullende financiering. Maar er is wel meer mogelijk. Er liggen kansen voor de financiering van wetenschappelijk onderzoek. De financiering van medisch-technische voorzieningen zal gauw uit het reguliere budget komen. Bij giften van vermogende particulieren ligt dat weer anders. Die willen graag een gift doen die ertoe doet. Als je met hen in gesprek gaat, merk je dat ze liever een donatie doen voor een medisch apparaat dan voor de verfraaiing van een tuin.’

In jullie boek stellen jullie dat er onvoldoende leiderschap is op het gebied van fondsenwerving.

‘We zien fondsenwervers nogal eens “zwemmen” omdat ze de steun missen van de top van de organisatie. Het werkt altijd het beste als een lid van de raad van bestuur de stuurgroep voorzit. In het Jeroen Bosch ziekenhuis heeft Willy Spaan zelf de beoogde voorzitter van de Vriendenstichting benaderd. Fondsenwerving kan ook veel betekenen voor de inbedding van je zorginstelling in een lokale gemeenschap. Uit marketingonderzoek blijkt dat iedere tevreden donateur ongeveer vijftig mensen in zijn omgeving beïnvloedt. Particulieren die bijvoorbeeld doneren aan het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein zullen ook eerder geneigd zijn naar dit ziekenhuis te gaan dan naar de andere ziekenhuizen in de regio Utrecht.’

Wat zijn de belangrijkste vuistregels bij fondsenwerving?

‘De zorginstelling moet een positief imago hebben. En als je dit wilt oppakken, moet je het op een professionele manier doen. Je moet investeren in een organisatie. Een foldertje of een artikel in een lokale krant werkt niet. Je moet echt brieven sturen en nabellen. Bestuurders die deze methode te confronterend vinden, raad ik aan om kleinschalig te beginnen. Je kunt bijvoorbeeld honderd mensen nabellen. En dan zal blijken dat heel veel mensen meedoen en ook dat bijna niemand zegt, ik wil niet gebeld worden. Wat soms gebeurt, is dat een paar mensen een klacht hebben over de zorginstelling. Maar die mensen kun je helpen door de informatie door te geven aan de klachtenfunctionaris. Dit kan onderdeel worden van het klachtenprotocol.’

 

 

 

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.