Zorgorganisaties kijken naar hun portfolio en zien zware tijden aankomen. Sluiting van verzorgingshuizen is dan een serieuze optie om te krimpen en van een ouder gebouw af te komen. Deze voornemens stuiten echter op steeds meer onbegrip bij bewoners en gemeenschappen, die zeer gehecht zijn aan verzorgingshuizen in met name kleine kernen.
De sluiting van verzorgingshuizen is moeilijk te rijmen met een recent door de Raad voor de Leefomgeving gesignaleerd verontrustend tekort aan seniorenhuisvesting. Natuurlijk, ouderen willen steeds langer zelfstandig blijven wonen. En ze zien voormalige verzorgingshuizen misschien niet direct als alternatief. Bij nadere beschouwing kunnen daar toch enkele kanttekeningen bij geplaatst worden.
Keuze voor verzorgingshuis
In de eerste plaats hebben de senioren die nu in een verzorgingshuis wonen, die keuze indertijd op goede gronden gemaakt. Ze stellen de veiligheid, ontmoetingen en voorzieningen nabij op prijs of hebben ze zelfs hard nodig. Dat in de toekomst hun behoefte niet voldoende is voor een zorgindicatie voor verblijf doet daar niets aan af. Uit onderzoek is bekend dat naarmate de leeftijd stijgt de behoefte aan veiligheid, ontmoetingen en voorzieningen toeneemt en belangrijker wordt gevonden dan bijvoorbeeld woonoppervlak.
All-inclusive arrangementen
In de tweede plaats is er de betaalbaarheid van arrangementen van wonen en diensten. Het verzorgingshuis bood voor een inkomensafhankelijke eigen bijdrage een all-inclusive pakket van wonen, zorg en diensten. Op dit moment maken we in de alliantie Corona Wonen berekeningen voor een all-inclusive arrangement van alleen wonen en diensten. We merken dat het een hele klus is om zo’n arrangement met alle maaltijden, alarmering, schoonmaak en activiteiten voor een prijs te bieden die voor een alleenstaande oudere met alleen AOW bereikbaar is. Zo’n all-inclusive arrangement mag dan maximaal 35 euro per dag kosten. Ooit een hotel of pension gezien met zo’n volpensionprijs?
Private projecten
In dit perspectief is het een goede zaak om toch te kijken naar de herontwikkeling van verzorgingshuizen tot betaalbare seniorenhuisvesting en niet al te gemakkelijk tot sluiting of sloop over te gaan. Zeker niet als de functionaliteit nog in orde is. Want als zo’n verzorgingshuis eenmaal gesloopt is, wordt op die plaats veelal een privaat project neergezet. Natuurlijk moet ook voor senioren met middeninkomens ontwikkeld en gebouwd worden, maar laten we daarnaast zuinig zijn op voorzieningen voor mensen met de laagste inkomens die weinig alternatieven hebben.
Guus Bannenberg, voorzitter Corona Wonen en bestuurder Van Neynselgroep
Beste Guus is die betaalbaarheid in de kleine kernen zo belangrijk? De afname van beneden modale ouderen in de komende tien jaar is daar veel groter dan de groei (vergrijzing). In bijvoorbeeld Boxtel (een niet overdreven rijk dorp) is het aantal beneden modale 75+ ers nu 43%. In de groep 65 -75 is dit maar 27%. Ik denk dat juist in de stad vanuit de sociale context de verhuur van oude verzorgingshuizen in een budget markt mogelijk is.
Groet, Johan
Geachte lezer,
Het moet de besturen van verzorgingshuizen niet onbekend zijn dat deze veranderingen al enige tijd circuleren op o.a. het ministerie en bij de brancheverenigingen.
Wanneer de kapitaallasten de financiele draagkracht te boven gaan dan kunt U wachten op grote problemen.
Op tijd anticiperen is het adagium.
Voor een mogelijke oplossing verwijs ik U naar http://www.stgeerstelijnsklinieken.nl
Vriendelijke groet.
Managers in de zorg verworden steeds meer tot vastgoedmanager,
van enige strijdbaarheid omwille van de zorg is weinig meer te bemerken.
een terecht pleidooi. hoewel zeker sinds begin deze eeuw wordt gesproken over het scheiden van wonen en zorg, juist in verzorgingshuizen waarvoor het uitgangspunt is, dat de bewoners zelfstandig kunnen leven, loopt de praktijk nogal achter. weliswaar hebben de exploitanten van verzorgingshuizen, in navolging van de volkshuisvesteringssector, bij nieuwbouw de kwaliteit en de bruikbaarheid van hun vastgoed aanzienlijk vergroot, niet in de laatste plaats door het realiseren van grotere appartementen, maar in de grote bestaande voorraad kon dit niet worden gevolgd. de aanwezigheid van bewoners is daarbij natuurlijk een belangrijke factor.
de problemen zijn tweeledig. enerzijds ontstond bij de bewoners een steeds grotere zorgvraag (ouderdom komt immers met gebreken), anderzijds hanteerden veel instellingen een integraal tarief waarin de feitelijke kosten van het vastgoed deels uit de exploitatie van het zorgaanbod werd betaald. mede doordat voor bewoners met een zwaardere zorgvraag niet (direct) een plaats in een verpleeghuis beschikbaar was, zijn verhuurders van verzorgingshuizen hun bewoners meer zorg gaan bieden.
zij zitten nu met het probleem dat zittende huurders niet verhuizen willen of kunnen, maar leeggekomen appartementen niet aan de wensen van nieuwe huurders voldoen.