Volgens Robin Alma, mede-oprichter van het Amsterdamse Healthcare Competence Center van Roland Berger, staan maatschappen optimaal functioneren van ziekenhuizen in de weg. “De maatschappen zijn verantwoordelijk voor hun eigen medische deelgebied, waardoor doelstellingen niet altijd gelijk zijn aan die van andere maatschappen of van het totale ziekenhuis”, aldus Alma. “Hierdoor komt het regelmatig voor dat beslissingen worden genomen die voor het ziekenhuis niet optimaal zijn.”
Investeringen
Als voorbeeld noemt Alma een stijgende vraag naar orthopedie. “Het ziekenhuis wil aan deze toenemende vraag tegemoet komen en wil investeren. Voor de andere specialisten kan dit ongunstig zijn, omdat dit ten koste kan gaan van hun specialisme. De investering heeft weliswaar significante meerwaarde voor het ziekenhuis als geheel, maar omdat deze voor de specialistische maatschappen niet belangrijk is, wordt een dergelijke investering vaak afgeblazen.”
Belonen
Daarnaast is het volgens Alma niet goed mogelijk om specialisten op basis van prestaties te belonen. Om te kijken welk organisatiemodel uitkomst biedt, vergeleek Roland Berger enkele alternatieve organisatievormen. In het loondienstmodel levert de specialist als werknemer van een ziekenhuis zeggenschap in en bepaalt het ziekenhuis de werkzaamheden en beloningsstructuur van de specialisten. “In de praktijk blijven de specialisten echter een belangrijk machtsblok”, reageert Alma.
Groter plaatje
Een beter alternatief is een model met de specialist als mede-eigenaar, waarbij hij een pakket aandelen in het totale ziekenhuis bezit. “Bij dienstverleners is het gebruikelijk dat de professionals mede-eigenaar zijn van het bedrijf,” aldus Alma. “Omdat je mede-eigenaar bent, ben je medeverantwoordelijk voor de totale bedrijfsvoering. Je moet dus wel samenwerken in het ontwikkelen van een eenduidige visie en strategie. Bij investeringsbeslissingen weegt het grote plaatje vervolgens zwaarder dan alleen het belang van jouw subafdeling.” (Zorgvisie – Philip van de Poel)
Links: