Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties2

Reanimatiediscussie verdeelt de zorgsector

Het nieuws rondom het reanimatiebeleid van St. Pieters en Bloklands Gasthuis zorgt voor een splitsing in de zorg. Huisartsen en verzorgenden verschillen van mening over wanneer verzorgers bewoners moeten reanimeren en wanneer zij dat niet moeten doen.

De Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) is van mening dat verzorgingshuisbewoners altijd gereanimeerd moeten worden, tenzij expliciet is vastgelegd dat deze bewoners dat niet willen. Dat is de zogenoemde ‘ja-tenzij’ optie. De beroepsvereniging Verpleegkundigen & Verzogenden Nederland (V&VN) zegt juist dat in verzorgingshuizen het ‘nee-tenzij’ beleid moet gelden. Dit beleid houdt in dat een bewoner niet gereanimeerd wordt, tenzij de betreffende cliënt heeft aangegeven wél gereanimeerd te willen worden.

Wensen van bewoners

Woordvoerder Michel Slaager van LHV zegt dat het nuttig is dat verzorgingshuizen inventariseren wat de wensen van bewoners zijn op het gebied van reanimatie. “Het is lang niet altijd duidelijk hoe een verzorgingshuisbewoner denkt over reanimatie”, zegt Slaager. “Vaak weet de huisarts wel wat een bewoner wil op dat gebied. Maar om zeker te zijn is het goed dat een verzorgingshuis voor iedere klant vastlegt wat de wensen zijn.” Volgens Slaager moet in gevallen waarin toch sprake is van twijfel, altijd gereanimeerd worden.

Niet altijd reanimatie

V&VN denkt hier anders over. Woordvoerder Monique Verkerk van de koepel denkt, net zoals de LHV, dat verzorgingshuizen moeten weten wat de klant wil ten aanzien van reanimatie. Het verschil zit erin dat je volgens Verkerk iemand die niet expliciet aangegeven heeft gereanimeerd te willen worden, beter niet kunt reanimeren. “De kansen dat iemand een reanimatie overleeft zijn zeer klein. En de kwaliteit van leven van iemand die een reanimatie overleeft, keldert ook. Vandaar dat wij voor ‘nee-tenzij’ zijn.

Verzorgingshuis

De redenatie van V&VN was ook de redenatie van waaruit het bestuur van het St. Pieters en Bloklands Gasthuis heeft gehandeld toen zij de gewraakte brief verstuurde. Volgens de verzorgingshuisdirecteur Hans Olgers krijgen bewoners vaak een hartstilstand als ze in hun appartement zijn. Vervolgens reageren de verzorgers op een alarm. In negen van de tien gevallen krijgen verzorgers bewoners niet meer gereanimeerd. “Wij willen de keuze echt bij de klant leggen, dat zij zelf kunnen kiezen wat zij willen. Altijd reanimeren vinden wij paternalistisch”, zegt Olgers. “Daar was die brief voor bedoeld. Deze brief hebben we door een jurist laten bekijken en aan de cliëntenraad voorgelegd. Wij hadden nooit gedacht dat dit voor zoveel ophef zou zorgen, temeer omdat een aantal verzorgingshuizen ditzelfde beleid voeren.”

ActiZ

Brancheorganisatie ActiZ pleit ook voor de ‘nee-tenzij’ optie. Volgens woordvoerder Annemiek Mulder moet dan wel honderd procent duidelijk zijn wat bewoners willen. “En dat betekent niet dat het één keer gevraagd wordt. Het is een continu proces waarbij men in verzorgingshuizen steeds weer inventariseert wat bewoners willen. Bewoners kunnen namelijk continu van mening en van situatie veranderen.” (Zorgvisie – Wouter van den Elsen)

Lees ook:

Bekijk het interview van Hans Olgers bij de talkshow Knevel & Van den Brink

Nieuwsresultaten voor dit bericht

2 REACTIES

  1. Toen ik in 2000 in een vertpleeghuis ging werken als verpleegkundig nachthoofd kreeg ik te horen dat er een “niet reanimeren” beleid was. Daar heb ik tegen geaggeerd. Ik heb gezegd ALTIJD te starten met reanimeren ( als er niet heel duidelijk was aangegeven dat de betreffende client inderdaad niet wilde). Ik ben en was immers verplicht om mijn kennis en kunde aan te wenden indien nodig. Ik snapte ook heus wel dat men daar echt af en toe gewoon dood gaat en ik heb vele bewoners begeleid naar het sterven en niemand uiteindelijk hoeven reanimeren. Ik heb daar dus ook dit item aanhangig gemaakt. Helaas ging alles zeer langzaam ; behalve bezuinigingen en ben ik twee en een half jaar later daar vertrokken voor dit item uitgewerkt was.

  2. Lees alle reacties
  3. Waarom, vraag ik me af, wordt er beleid gemaakt over zo iets individueels ? Een waarom is er zoveel ophef over een onderwerp dat al zo lang bestaat. Dat is wat we in Nederland graag doen: beleid en ophef maken. Begrijpen we eigenlijk wel waar het over gaat ?

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.