Een meerderheid in de senaat vindt het bijna vijftig miljoen euro kostende landelijke systeem te duur, zo blijkt uit een rondgang van het dagblad langs Eerste Kamerleden. VVD-senator Heleen Dupuis noemt het wetsvoorstel “absoluut prematuur” en “een veel te griezelig avontuur”. SP-senator Tineke Slagter: “In het jaar dat dit wetsvoorstel bij ons in de Eerste Kamer ligt, is er al zoveel veranderd dat er geen wettelijke basis meer is.” Ook de oppositie maakt bezwaar tegen het elektronische dossier. “Als de wetgever iets wil wat al die dokters niet willen, dan kun je er maar beter niet aan beginnen’, stelt CDA-senator Hans Franken.
Subsidie
Inmiddels heeft het ministerie van Volksgezondheid al 45 miljoen euro subsidie uitgetrokken om aansluitingen op het schakelpunt te realiseren. De ontwikkeling van het landelijke epd zelf kostte nog eens 3,2 miljoen euro. (Zorgvisie – Mark van Dorresteijn / Twitter)
Lees ook:
‘Ondanks lek is EPD veiliger dan papieren dossier’
Eerste Kamerleden nog niet overtuigd van noodzaak epd
Select gezelschap adviseert Eerste Kamerleden over epd
Zorgvisie magazine
Interesse in meer achtergronden? Word nu abonnee van Zorgvisie.
Een tegenvaller of een nieuwe uitdaging? Als inderdaad blijkt dat de wetgeving rondom het landelijk EPD er ook met een nieuw kabinet voorlopig niet komt zullen betrokkenen op regionaal niveau nog meer hun initiatieven moeten gaan bundelen en met geslaagde voorbeelden critici en sceptici kunnen overtuigen dat veronderstelde problemen en knelpunten niet meer aan de orde zijn. Ze moeten met “bondgenoten” werken aan een betere beeldvorming over een landelijk EPD dat lokaal en regionaal zijn basis krijgt.Ook moeten ze vanuit een integrale dialoog met alle betrokkenen gaan werken aan nieuwe wetgeving die terechte kritiekpunten wegneemt en ook zorgt voor meer standaarden in termen, begrippen,definities en een evenwichtige taak-,rol- en verantwoordelijkheidsverdeling die hoort bij het gebruik en het beheer van de EPD en de informatie- en gegevensstromen die ontstaan. Dan kan de nieuwe wetgeving met waarborgen en een maximale draagkracht het EPD maken tot een betrouwbaar en succesvolle sturingsinstrument voor toekomstgerichte zorg.
Wat is er geworden van technology assessment en beleidsevaluatie ex ante?
Het budget voor de zorg is beperkt. Iedere beleidsmaatregel heeft onverwachte neveneveneffecten, die het verwachte rendement meestal verlagen. Patientenveiligheid neemt slechts toe als de som van (bestaande risico’s maal gevolgschade) meer vermindert dan de som van (nieuwe risico’s maal gevolgschade)toeneemt, in euro’s of in andere maten.
Kunnen de voorstanders van het Landelijk EPD redelijk objectief aantonen dat dit het geval zal zijn, en dat het netto ffect van het LEPD deze investeringen waard zal zijn? En zal het beoogde gebruik van het LEPD ook in de doketerspraktijk werkbaar blijken en blijven?
Zo niet, dan zouden we alleen een leuk ICT-project hebben,wel ten koste van andere prioriteiten in de zorg.
Ik hoop nog steeds dat artikelen als deze geen self-fulfilling prophecy effect hebben. Het kan toch niet zo zijn dat politieke standpunten welliswaar traag verlopende processen ter verbetering van de patientveiligheid, torpederen ?
Ik weet dat in ieder geval de medicatieveiligheid (EMD)een ernstige slag zal worden toegebracht indien de 1e Kamer zou besluiten zoals op dit moment naar voren gebracht door dit artikel. Ik hoop nog steeds op een genuanceerd oordeel. Het landelijk EPD moet er komen, misschien wel via een landelijk EMD.
Dus : vooral doorgaan … !!!!
Als het te duur is vraag ik me af tegen welke norm dat geroepen wordt… Het is ook duur om NIET (fatsoenlijk) informatie met elkaar uit te wisselen. Op lange termijn zelfs zeer duur. Een wetsvoorstel meer dan een jaar in de eerste kamer te laten liggen en dan roepen dat er geen wettelijke basis meer is… dat is pas duur. Kan de discussie nu eens over patientzorg gaan en hoe we (landelijk én regionaal) dat willen en gaan verbeteren?
Als het te duur is vraag ik me af tegen welke norm dat geroepen wordt… Het is ook duur om NIET (fatsoenlijk) informatie met elkaar uit te wisselen. Op lange termijn zelfs zeer duur. Een wetsvoorstel meer dan een jaar in de eerste kamer te laten liggen en dan roepen dat er geen wettelijke basis meer is… dat is pas duur. Kan de discussie nu eens over patientzorg gaan en hoe we (landelijk én regionaal) dat willen en gaan verbeteren?