Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties7

Zorgvolume

Bart Kiers schrijft zowel over cure als care. Zijn aandachtsvelden zijn de ziekenhuizen, medisch specialisten, wijkverpleging en ouderenzorg.
Wie wordt verantwoordelijk voor de beheersing van het zorgvolume? Ziekenhuizen en medisch specialisten willen af van het oude systeem waarbij zij achteraf kortingen krijgen, als het budgettair kader zorg, zoals gewoonlijk, wordt overschreden. Ze willen dat zorgverzekeraars daar op zijn minst medeverantwoordelijk voor worden. Minister Edith Schippers lijkt gevoelig voor hun argumenten.
Zorgvolume

Volgens het akkoord dat zij in december sloot met medisch specialisten en ziekenhuizen, mag het zorgvolume met 2,5 procent groeien. Dat is ambitieus, want de afgelopen jaren lag die groei steeds rond de vier procent. Het is begrijpelijk dat zorgverzekeraars de boot afhouden, want als het geld op is, kopen ze feitelijk wachtlijsten in. Dat staat op gespannen voet met hun streven om zo veel mogelijk verzekerden voor zich te winnen.

Drastische ingrepen

Een groei van 2,5 procent is alleen te realiseren door drastische ingrepen, zoals sluiting van spoedeisendehulpafdelingen (SEH’s). In de grote steden in de Randstad is een fikse overcapaciteit aan SEH’s. Amsterdam heeft er negen en kan toe met vier. Dat is goedkoper en maakt de zorg ook nog eens beter. Het sluiten van SEH’s stuit echter op gevestigde belangen van medisch specialisten en ziekenhuizen. De SEH is de poort tot het ziekenhuis en levert inkomsten op voor allerlei andere afdelingen. Alleen al bij de vermeende dreiging van sluiting gaan de hakken in het zand. Hoe kwetsbaar de positie van zorgverzekeraars dan is, blijkt uit de gang van zaken in Oost-Groningen. Daar waagde zorgverzekeraar Menzis het om kritisch te kijken naar de ontwikkeling van de ziekenhuiszorg en zag zich geconfronteerd met een volksopstand en een actie om weg te gaan bij Menzis.

Effectief inkopen

Dat zorgverzekeraars meer risico gaan lopen bij de zorginkoop is een goede zaak. Verzekeraars die effectief inkopen worden in het huidige systeem gestraft omdat hun voordeel wordt verdeeld over andere verzekeraars die daarin niet slagen. Maar beheersen van zorgvolume kunnen ze niet alleen. Het zijn uiteindelijk de artsen die patiënten zien en bepalen hoeveel er worden geholpen. (Zorgvisie – Bart Kiers)

Lees ook:

Weblog Bart Kiers

7 REACTIES

  1. @rob. En toch doen de politici en beleidsmakers dit. Dat is het grote raadsel en wij zitten met de brokken.
    In de USA worden allerlei mogelijke modellen daadwerkelijk uitgeprobeerd. Alles kan en mag daar, binnen de gestelde kaders. Dat is Nederland vergeten. Denk aan de rol van de werkgevers aldaar, denk aan de effecten van de belastingmaatregelen, de aftrekmogelijkheden e.d.
    Cherry picking is de Nederlandse beleidmaker en politicus niet vreemd. Wij krijgen in dit land nu een mengsel van NHS stijl en USA stijl onder de knoet van het BKZ. Dat gaat niet werken.
    Een ambtelijke evaluatie laat dit ook zien: “stuck in the middle”. Slechtste van twee werelden. Hoe daar uit te komen vereist ambtelijke en politieke moed en die ontbreekt in dit land. Niet voor niets hebben beleidsmakers en politici in nederland gekozen voor het huidige model: BKZ vast blijven stellen door CBS/VWS/CPB en dit bedrag laten opmaken door zorgverzekeraars. Hans Hoogervorst kwam pas achteraf met zijn visie: dit gaat niet werken, de zorgverzekeraars hadden de beste lobby en wij zijn daarvoor gevallen.
    Vervolgens koos Hans Hoogervorst het hazenpad.

  2. Lees alle reacties
  3. @ Jansen: 25% minder dan FFS verzekeraars in de VS is altijd nog 50% meer dan NL nu uitgeeft aan cure. Natuurlijk is het interessant om het VS model te bestuderen als je een onderzoeker bent (dan krijg je jouw onderzoek beter gepubliceerd), maar waarom politici en beleidsmakers dit model zouden moeten bestuderen is mij een raadsel.

  4. Alain Enthoven vergelijkt de prestaties van Kaiser Permanente tov de Medicaid/medicare fee for service verzekeraars en raamt de besparingen op een 25% als zijnde haalbaar. Fee for service is inherent kostenverhogend. In theorie maakt alles in 1 hand houden in potentie efficienter werken. Ketenzorg is volgens Kaiser Permanente niet goedkoper. De zorg wordt duurder, maar heeft de potentie om kwalitatief beter te zijn. In de USA is KP een kleine verzekeraar. In specifieke gebieden heeft zij voet aan de grond gekregen. Je moet je willen en kunnen schikken in het keurslijf dat KP je voorschrijft. Doet enorm veel aan “preventie”. In de USA zijn de ziektekostenpolissen geheel vrij. Verzekeraars kunnen en mogen selecteren op risico’s. Een deelnemer bij KP moet zich onderwerpen aan de bemoeienis van KP managers inzake life style. Verder is KP niet de goedkoopste verzekeraar. Vergis je niet. Heeft ook te maken met USA model. Je hebt allerlei belastingvoordelen, werkgevers gestuurde polissen e.d. Maakt de vergelijking zeer complex. Zodra een USA gigant zich vestigt in een gebied van KP is het gedaan met KP. In sommige gebieden heeft KP getracht zich te vestigen maar is daar na jaren van proberen van terug gekomen. Vertikaal geïntegreerde HMO’s zijn nou ook weer niet zo groot dat concurrentie wordt uitgeschakeld. Enthoven is wel van mening dat er keuze moet blijven tussen de verschillende soorten modellen. Dit om eenvormigheid en daardoor prijsverhogingen te voorkomen. Tevens moet ook in de USA, volgens Enthoven, een neutrale marktmeester de gang van zaken in het oog houden. Van de USA kunnen we alleen maar leren hoe het niet moet. Ook KP is geen oplossing voor de Europese/Nederlandse zorg. De OESO is daar helder over; al in 2003 concludeerde de OESO dat een nationaal ziekenfondsmodel toekomst bestendiger en eerlijker, rechtvaardiger, socialer was dan een privaat stelsel. Administratieve lasten zijn een fractie van die van een privaat stelsel. De inherente inefficiëntie kan volgens de OESO worden aangepakt. Ook bij KP is van klantgericht denken geen sprake. In zorgvisie was recent een verslag van een stagiare. KP is een gewoon bedrijf met mensen die een eigen belang erop na houden. Is niet verschillend met andere grote en kleine bedrijven. Nederlandse politici en ambtenaren moeten toch maar eens hun oren te luisteren leggen bij de OESO experts en de lobbyisten van de ZN en Zn-leden eens negeren. Pieter Hasekamp komt ieder jaar in geuren en kleuren vertellen op zijn blog dat de lobbyisten van ZN weer een slag hebben geslagen.
    In het Nederlandse model hebben we te maken met twee werelden en dat werkt niet. Dat was op voorhand al voorspelt door de Raad van State. Ook dat wijze advies is door ambtenaren en politici onder druk van de verzekeraars in de prullenbak gegooid. Hans Hoogervorst heeft het naderhand toegegeven.
    Alain Enthoven kan wel worden uitgenodigd om de nederlandse ambtenaren en politici e.a. eens haarfijn in te wrijven.
    Wyand van der Ven kan voor de vertaling zorgen. Die man snapt het ook.

  5. @ Jansen: laat ik beginnen te stellen dat je er aardig wat vanaf weet. Dat gezegd hebbende, vraag ik mij af wat wij van Alain kunnen leren. Verticaal geïntegreerde HMO’s zijn zo groot en hebben daardoor zoveel marktmacht, dat er niet veel geconcurreerd zal worden. Ook de interne kostenbeheersing valt tegen: Jaeun Shin, Sangho Moon, “Do HMO Plans Reduce Expenditure in the Private Sector?”, Economic Inquiry, Jan 2007.
    Als de KPs en Mayo’s het beter deden dan was dat ten opzichte van de schadelastverzekeringen. Tja, en als je daar mee mag vergelijken dan is alles beter.
    Verder is volledige transparantie van kwaliteit is een droom en de huidige inspanningen van VWS garanderen dat dat zo blijft. De VS is een geweldig land, en wij kunnen er veel leren, maar niet over een doelmatig zorgstelsel.

  6. Beleidsmedewerkers bij VWS en NZa en de politiek doen er goed aan hun oor te luisteren te leggen bij Alain Enthoven. Dat is de ontwerper van het Zorgstelsel 2006 dat Nederland heeft ingevoerd, echter met noodlottige aanpassingen.
    Alain Enthoven pleitte voor concurrentie tussen vertikaal geïntegreerde HMO’s naar model Kaiser Permanente en Mayo Clinic e.d. Die moesten met elkaar en tegen andere modellen concurreren; Fee for service verzekeraars, preferred provider verzekeraars e.d. Dit alles met volledige transparantie in de aangeboden ziektekosten polissen, inclusief de uitkomsten van behandelingen. De verzekerde kon dan volgens Alain Enthoven zelf een keuze maken uit het totale aanbod op basis van zelf gekozen criteria als prijs en kwaliteit.
    In het Nederlandse zorgstelsel is daar niets van terug te vinden. Wynand van der Ven heeft dit ook in de gaten en pleit ook voor toestaan van een aantal vertikaal geïntegreerde HMO’s model KP.
    De grootste besparing die dergelijke KP’s weten te behalen is bij de ziekenhuizen en de inrichting van de Eerste Lijn. Zie de voorbeelden van KP in hun kerngebieden. Gemiddelde ligdag van een verzekerde bij KP in een ziekenhuis van KP is 1.8 dag. In Nederland is dat 6.8 dag. het verdienmodel van het Nederlandse ziekenhuis staat haaks op de belangen van de HMO. Nederland heeft dan ook de meeste IC bedden ter wereld en daarnaast tevens de laagste bezettingsgraad van deze peperdure bedden en ook nog eens met de laagste doorloopsnelheid.
    Daar weet Kaiser Permanente wel raad mee.
    Nederland kan inderdaad toe met 40 tot 50 ziekenhuizen. Concentratie van behandelingen kan de kwaliteit verbeteren, maar in ieder geval de kosten verlagen. De kapitaallasten van het vastgoed en inrichting wordt immers over een veelvoud van behandelingen gedeeld. Tel uit je winst. Kaiser Permanente doet niet anders. Orange County’s 500.000 deelnemers in het KP Health program doen het met twee ziekenhuizen met ieder 340 bedden. Vergelijk dat eens met Nederland.
    Kostenreductie met 25% wordt door Alain Enthoven mogelijk gehouden. KP tov Fee for Service verzekeraar in de USA situatie. (denk aan Tax laws e.d.)
    Wijziging van het zorgstelsel vereist bestuurlijke en ambtelijke daadkracht. Gezien het verleden ontbreken die ten enenmale in dit land.
    Wynand van der Ven heeft gewoon gelijk met zijn stelling dat verbod op verticale integratie gezien de inrichting van het zorgstelsel een historische blunder is.
    De grootste blunder is natuurlijk het systeemmodel naar het theoretisch model zelf. Maar dat is een ander verhaal. De OESO pleit nog immer voor een nationaal ziekenfondsmodel en dat wil wat zeggen voor wie de OESO kent.

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.