“Technisch is er veel meer mogelijk dan wat er nu gebeurt. Er wordt nog maar een fractie gebruikt van wat er allemaal kan op ict-gebied.

De care is wat dat betreft een andere sector dan de cure. In de care is ict voor veel medewerkers toch nog de ver van mijn bed show. Verpleegkundigen en verzorgenden in de care hebben niks met ict. Terwijl ze tegelijkertijd thuis wel een computer hebben en op hyves zitten. Maar ze hebben het vooroordeel dat ict moeilijk is, veel tijd kost en in de plaats komt van fysieke zorg. En die vooroordelen kloppen ook voor een deel.

Wat te doen? Je moet verpleegkundigen en verzorgenden er vanaf het begin bij betrekken; vanaf het ontwerp van een ict-toepassing tot de keuze en implementatie ervan. En ict zou, ik heb het al vaker tegenover ICTzorg verkondigd, onderdeel moeten zijn van de opleiding van verpleegkundigen en verzorgenden.

Vaak is de techniek veel te ingewikkeld, zitten er allemaal functies en knoppen op die niet of nauwelijks worden gebruikt. En de mensen op de werkvloer worden nog te weinig betrokken bij de keuze en implementatie van een ict-toepassing. Dan wordt ergens bovenin besloten dat een bepaald systeem er moet komen en dan zijn ze nog verbaasd dat mensen er niet enthousiast op reageren.

Terwijl er zoveel winst is te behalen als je de medewerkers vraagt waar ze nu echt behoefte aan hebben. In mei hebben we met een groep verpleegkundigen en verzorgenden om de tafel gezeten om te bespreken wat de mogelijkheden zijn van ict. Daarbij zijn we begonnen vanuit een denkbeeldige patiënt, bijvoorbeeld een licht dementerende man die nog thuis woont. De vraag was: wat zou handig zijn en hoe zou ’t eruit moeten zien? En dan blijkt dat verpleegkundigen en verzorgenden heel goed kunnen aangeven wat ze kunnen gebruiken en komen er allerlei nieuwe ideeën naar boven.” (ICTzorg – Mario Gibbels)