“Halverwege 2007 was ik van de eerste en weinige huisartsen, die op zoek ging naar de mogelijkheden en de werkwijze om aangesloten te worden op het LSP. Er zijn immers geen praktische ervaringen daarover bij onze beroepsvereniging, en zeker niet in de top, waar men vanuit een ivoren toren (Domus Medica) ver afstaat van de werkelijkheid van alle dag.”
“Het begon met de uzi-passen. De aparte websites van VWS bleken nogal wat digitale bugs te bevatten. Daardoor werd het aanvragen vertraagd ondanks dat er maar enkele tientallen (ook niet-huisartsen) aanvragen verwerkt moesten worden. Elke huisarts moet een aantal keer langs het postkantoor, elke assistente moet persoonlijk naar het postkantoor voor aanvullende activiteiten, oktober 2007 had ik de eerste uzi-pas. Dat heeft vier maanden geduurd.”
“Om die te installeren en met een uzipaslezer te kunnen werken, moet je redelijk goede IT-kennis hebben. Mijn collega en de assistentes moesten alles persoonlijk downloaden, invullen en versturen om daarna weer naar het postkantoor te gaan. Pas in maart 2009 hebben alle medewerkers in onze praktijk een uzi-kaart, uzi-lezer en aanvullende uzi-lezers voor de artsen thuis.”
“En dan nu de aansluiting aan het LSP en het beloofde geld van Klink. Dat blijkt niet te kunnen. Het staat nergens laat staan dat de LHV daartegen geprotesteerd heeft. Je dient om via je HIS aansluiting te krijgen op het LSP , een extern organisatie in te schakelen. Die rekent voor een duo-praktijk 8.000 euro, met als argument dat dit rechtgetrokken wordt met de subsidie van VWS, die je krijgt bij aansluiting. Daarvoor doet dat externe bedrijf veel van de voorbereidende activiteiten die ik al deed, maar invullen, versturen en de gang naar het postkantoor, doe je zelf.”
“Ik heb toch die externe organisatie in moeten schakelen en heb een gereduceerd tarief kunnen afspreken. Voor één nieuw formuliertje verwerken bij VWS, is zes weken nodig. En halverwege die zes weken mocht ik weer langs bij het postkantoor voor een extra bezoek. Dit biedt schijnzekerheid: onder het mom van veiligheid worden formulieren tientallen malen gecontroleerd op handtekeningen, paspoorten e.d., terwijl het kraken van de LSP gegevens een digitaal peulenschilletje blijkt.”
“Ik verwacht op deze manier eind 2009 aangesloten te zijn op het LSP, terwijl ik daarmee begonnen ben in juni 2007. Elke vijf jaar moet deze procedure herhaqald worden. Bij het aansluiten gaat het nu hoogstens om tientallen huisartsen. Hoe moet dat met die 4.000 praktijken? Waarom heeft de LHV hier nooit ruchtbaarheid aan gegeven. Dit is een niet te geloven bloopershow, waarmee de huisarts opnieuw belazerd wordt.” (ICTzorg)
