Het Centrum voor ethiek en gezondheid (CEG), onderdeel van de Raad voor de Volksgezondheid & Zorg (RVZ), heeft vorige week een signalement uitgebracht waarin het aandacht vraagt voor ethische vraagstukken met betrekking tot zorg op afstand.
Op dit moment bevindt zorg op afstand zich nog in het ‘pilot-stadium’, aldus het CEG. Maar volgens het adviesorgaan mag verwacht worden dat zorg op afstand een groot deel van de ‘nabije zorg’ in huis gaat vervangen.
Dit leidt tot verandering van de zorgrelaties: mantelzorgers en patiënten zullen vaker (semi-) medische handelingen gaan verrichten en zorgprofessionals krijgen een meer coachende rol.
Zorg op afstand lijkt een bedreiging voor de privacy van patiënten, maar dat valt volgens het CEG mee. Zolang patiënten zelf maar kunnen beslissen over het gebruik van telezorg.
Telezorg kan er ook al snel toe leiden dat familie en vrienden een deel van de lichamelijke zorg overnemen. Uit onderzoek blijkt dat patiënten liever lichamelijk verzorgd worden door professionals.
Ander gevolg van de invoering van telezorg is dat patiënten en mantelzorgers sluipenderwijs allerlei medische verantwoordelijkheden krijgen toebedeeld. Het moet volgens het CEG voor zorgprofessionals en mantelzorgers duidelijk zijn wie waarvoor verantwoordelijk én aansprakelijk is.
Gezien alle ethische vraagstukken rondom telezorg adviseert het CEG om telezorg zelf ook te monitoren. Zorgaanbieders zouden samen met patiëntenverenigingen richtlijnen moeten opstellen over telezorg en het is aan de overheid om zaken rond privacy en aansprakelijkheid wettelijk te regelen. (ICTzorg – Mario Gibbels / Twitter)
Lees ook:
Telezorg nog niet altijd effectief
Telezorg is beter dan zorg in de spreekkamer
Meer telezorg: ‘Niet alleen face to face contacten vergoeden’
ICTzorg magazine
Meer weten? Word nu abonnee van ICTzorg.
De werkers in de ICT zullen ongetwijfeld uiterst intelligent zijn maar de vertaalslag naar het veld is bedroevend en wordt, door mij, ook als versluierend gezien. Zolang de cliënt/ patiënt er baat bij heeft, niets op aan te merken. Maar is dat zo, is het niet gewoon een overheveling van taken, taken die niet in het takenpakket van de cliënt/patiënt zitten, taken die opgedrongen worden. Wat is de gemiddelde leeftijd van de mensen die er gebruik van maken, zijn zij daar nog toe bereid, in staat? Dan komt de mantelzorg om de hoek kijken, is het een ieder eigenlijk wel bekend hoe belast die mantelzorger zo langzamerhand is? Maar controle willen we houden en stel je voor dat ze aan zelfmedicalisering gaan doen en misschien zelfs een diagnose gaan stellen. Hoogmoed heren. Patiënten/cliënten, noch de mantelzorg, zijn in dienst, telezorg KAN een hulpmiddel zijn en eind-verantwoordelijk blijft altijd de hulpverlener.Of het KAN is ter beoordeling van die hulpverlener. Terug naar waar het eigenlijk om gaat s.v.p. de cliënt/patiënt en zijn/haar mogelijkheden.
Telezorg leidt nmm niet op voorhand tot vermedicalisering. Wat wel opmerkelijk is: telecontrol – in welke vorm dan ook – is in veel industrieën al in lengte van jaren standaard. Nu met – eindelijk!! – met ene toepassignin de zorgwordt proven technology ineens als iets nieuwe gepositioneerd voor veel hogere prijzen!!! Goed ondernemerschap…. Naïviteit in de zorg!
Ik vind telezorg op zich een goede ontwikkeling, zolang dit niet leidt tot zelfmedicatie of erger nog: zelfdiagnose. Dit gevaar is bij gebruik van telezorg duidelijk aanwezig en zal onvermijdelijk tot problemen leiden. Het is in dit verband ook maar de vraag of er met mantelzorgers of patienten op dit gebied wel goede afspraken te maken zijn, zeker als het gaat over verantwoordelijkheden. Ethisch gezien is de professionele hulpverlener tenslotte altijd eindverantwoordelijk voor de geboden zorg!
Als “monitor” kan telezorg wel ingezet worden om de patiënt (herhaaldelijke) bezoeken aan de professional te besparen, mits de privacy van de betrokkene(n) gewaarborgd kan worden.