Minister Klink van VWS deed tijdens de begrotingsbehandeling van het ministerie van VWS de toezegging dat er binnen een maand een voorstel komt voor een klokkenluidersregeling waar zorgpersoneel wantoestanden kan aankaarten.
Dreigclausules
Die regeling is nodig, vindt Leijten, omdat medewerkers in de zorg vaak worden geïntimideerd om te voorkomen dat ze de vuile was buiten hangen. Volgens Leijten worden medewerkers zelfs gedwongen om dreigclausules in hun contract te ondertekenen. Als ze toch naar buiten gaan met hun klachten, wacht hen ontslag. Dat werkt een zwijgcultuur in de hand.
Ontslagbescherming
De klokkenluidersregeling moet hier een einde aan maken. Leijten wil dat klagers ontslagbescherming krijgen als ze de noodklok luiden. Die bescherming maakt het niet nodig om anoniem te melden.
Onafhankelijk onderzoek
Een onafhankelijke instantie zou volgens Leijten binnen een maand moeten vaststellen of een klacht voldoende grond heeft. Die organisatie zou ook moeten bepalen of de Inspectie voor de Gezondheidszorg erop af moet of dat er een onafhankelijk onderzoek nodig is. Hoe Klink de regeling gaat invullen, is nog niet duidelijk. Daarover schrijft hij binnen een maand een brief aan de Kamer. (Zorgvisie – Bart Kiers)
Ik zou ervoor willen pleiten een klokkenluidersregeling pas een klokkenluidersregeling te noemen indien er sprake is van een onafhankelijk meldpunt, d.w.z. een externe derde partij.
“van Dale” schept hierover duidelijkheid en omschrijft een klokkenluider als “iemand die op zijn werk heersende misstanden in de openbaarheid brengt”.
Zolang er geen weg naar de openbaarheid bestaat mag een bepaalde regeling wat mij betreft de naam klokkenluidersregeling niet dragen.
Governancecodes komen hierbij in problemen indien ze als beleidsdoelstelling aangeven een klokkenluidersregeling in te stellen en vervolgens geen extern meldpunt in hun regeling opnemen.
Deze ” semantische zuiverheid” is ook verwoord in het stuk -Verklaring inzake het omgaan met vermoedens van misstanden in ondernemingen- van de STAR (Stichting van de Arbeid) op pagina 3 voetnoot 6.
Ben zelf betrokken bij een zaak in een instelling voor verstandelijk gehandicapten. Daar is aantoonbaar 252000 euro verdwenen in een kas waaruit de vriendjes van de clustermanager mochten gaan uit eten. Het geld was bestemd om een longstay TBSer te begeleiden maar is daar voor geen cent aan besteed. Daarnaast zijn de inkomsten van 4 bedden gewoon niet besteed aan de afdeling. Ook daarvan heb ik bewijs. Het is zelfs in de publiciteit geweest. Ik kan inmiddels nog veel meer van dit soort voorbeelden geven ( en bewijzen) maar het lijkt bijna alsof de politiek en de instanties het te druk hebben. Alleen renske Leijten heeft gereageerd. Ik ben mijn baan kwijt, maar vind dat het hoog tijd word om dit soort misstanden aan te pakken.
Het is nog steeds een Cultuur om veel zaken niet Transparant naar buiten te brengen. Waarom ? De Organisatie heeft er baat bij en kan leren van ” fouten ; etc. “) en maak dat bekend. Als Organisatie kom je naar je Client Helder/Duidelijk over .
Niet alleen medewerkers maar ook ouders van een kind in een zorginstelling of kinderen van ouders verblijvende in een zorginstelling hebben bescherming nodig. Als je te kritisch bent dan moet degene in de zorginstelling dit bekopen en hoef je later niet meer met iets anders aan te komen want er wordt dan al vlug gezegd “daar heb je die zeurpieten weer”!