Voor het onderzoek werden 53 bijzondere mantelzorgers geïnterviewd. Zij geven aan niet bijster tevreden te zijn over de samenwerking met de professionele hulpverlening. Vooral bij mantelzorgers van mensen met psychiatrische problematiek ontdekten de onderzoekers veel ongenoegen. De respondenten beklaagden zich dat zij zich niet erkend voelden in hun deskundigheid als het ging om de zorg voor hun naaste. De mantelzorgers waren uitgegaan van een partnerschap met zorgverleners, maar ervaren de situatie vooral als een machtstrijd. De negatieve ervaringen zorgen ervoor dat de mantelzorgers zwaarder belast worden, zo geven zij zelf aan.
Afstemmen
De mantelzorgers geven tijdens de interviews ook aan dat ondersteuning van de gemeente, niet aansluit op hun behoeften. Het aanbod van de gemeenten is volgens hen vooral afgestemd op de mantelzorgers van ouderen. De bijzondere mantelzorgers die graag ondersteuning willen, maken een onderscheid in ondersteuning voor henzelf of voor hun naaste. Voor de zorgvrager willen zij graag meer of andere samenhangende zorg. Voor zichzelf hebben de mantelzorgers vooral behoefte aan praktische ondersteuning, zoals iemand die helpt het overzicht te houden en wegwijs te worden in de regelgeving. Ook zouden zij graag meer financiële ondersteuning krijgen. Verder zien zij graag dat het netwerk van de zorgvrager, meer betrokken wordt bij de hulpverlening door de professionals, zodat ze ook het gevoel krijgen de verantwoordelijkheid meer te kunnen delen.
Geen ondersteuning
Een deel van de geïnterviewden stelde helemaal geen ondersteuning te willen. Zij vinden het zo vanzelfsprekend en kennen de zorgvrager zo goed dat ze niet denken dat ondersteuning nodig is. Ook zijn er mantelzorgers die geen gebruikmaken van het ondersteuningsaanbod, omdat ze van het bestaan ervan niets afweten. Dat komt vooral voor bij de door de gemeenten geboden ondersteuningsvoorzieningen.
Grenzen bereikt
Tot slot merken de bijzondere mantelzorgers dat door de mantelzorg hun sociale netwerken afbrokkelen. Zij hebben hierdoor in toenemende mate het gevoel dat zij de zorg niet met anderen kunnen delen en er alleen voor staan. Ook durven de mantelzorgers van mensen met psychiatrische problemen minder vaak familieleden of vrienden om hulp te vragen. Zij merken dat mensen die kunnen helpen, daar geen zin in hebben. Dat laat volgens de onderzoekers zien dat mensen bijzondere mantelzorgers aan hun grenzen zitten en niet veel meer kunnen doen. (Zorgvisie – Mark van Dorresteijn | Twitter | Foto: Cover SCP-rapport )
Lees meer:
SCP-rapport Bijzonder Mantelzorg (PDF)
Lees ook:
‘Professionals en mantelzorgers zijn collega’s’
Mezzo waarschuwt voor financiële overbelasting mantelzorgers
Wetswijziging maakt flexibel verlof mantelzorgers mogelijk
Instanties, bestuurders en managers hebben voor allerlei onzinnige dingen tijd en geld en het mantelzorg onderzoek is HELAAS niet representatief (51 !!). Ik zou het als instantie niet eens durven zeggen. Misschien moeten we naar het systeem bij leidingevenden: het salaris is deze maand HELAAS niet compleet. Maar dat is niet erg, ik kom/kwam in veel verpleeg- en verzorgingsinstellingen en ik stel heel treurig vast dat de mantelzorger zich inspant omdat hij de zorg (waar hij dik voor betaald) ONVOLDOENDE vindt: te lang op het toilet, kamer niet voldoende schoon, soms verkeerde medicijnen (medicijnen van de grond oprapen), eenmaal douchen per week (als er tijd is !!), nooit of nauwelijks naar buiten, niet of nauwelijks helpen bij eten, zelden opbeurende zin of een arm om de schouder, geen privacy, geringe ontspanning, versnaperingen als er een kracht is. En dat wordt nu uitvoerig besproken door mensen die zorgen voor twee of meer 24-uurs hulpen als het zover is met hun partner, ouders of directe familie. WAT EEN ELLENDE.
Caren, lijkt me fijn om ook met jou mailcontact te hebben. Wat Gericke zegt in zijn betoog is volkomen waar. Ik ben dan ook erg benieuwd naar jouw plan. Ik was zelf mantelzorger voor mjn moeder, maar kreeg zo’n 2 jaar geleden het verbod om nog voor mijn moeder te zorgen, omdat ik har zo ongeveer “mishandelde”.Dat stond er niet met die woorden, maar bleek overduidelijk it de tekst. Ik had al 6 jaar voor mijn moeder gezorgd en nu had ik kennelijk inens de behoefte haar te mishandelen. Het resulteerde wel in meerdere verboden en dar werd ik verre van vrolijk van!
Dus graag mailcontact.
Dat mag
Gericke, mag ik contact met je opnemen? Ik betreur jouw ervaring en heb een plan waarmee we het anders kunnen aanpakken.
Hoeveel onderzoeken er gevraagd en ongevraagd wel niet worden uitgevoerd in de zorgsector. Daarnaast schieten berdrijfjes en kantoortjes als paddestoelen uit de grond. Die zien wel brood in alle mankementen die een zorgbehoeftige tegenkomt. Zelfs in een branche die systematisch door de minister en consorten gesloopt wordt, blijft er kennelijk nog voldoende aan de strijkstok hangen.
Doorgaans zijn het onderzoeken die zelden de cliënt wat opleveren. Wat uit het onderzoek tevoorschijn komt wist ik al vele jaren en met mij nog veel anderen. En het is al die jaren niet veranderd ook al trokken velen aan de bel, en het zal na dit onderzoek ook niet veranderen. Als mantelzorger hebben wij de professionele zorgverleners niet anders dan als tegenstander moeten gewaar worden. Ze wisten alles beter, en bedachten voortdurend iets waardoor de zorg minder werd. Voortdurend waren ze uit op minder werk en natuurlijk ging dat ten koste van de zorg. En als je dat niet accepteerde werden ze er nog gemeen bij ook door met leugens en bedrog smerige verhalen op te hangen over ons.
Wat vandaag onder professioneel wordt verstaan heeft niets met zorg te maken maar alles met het voldoen aan protocollen en beleidsnota’s. Je moet als professional helemaal niet goed kunnen verzorgen, als je maar weet hoe en waar het in de papieren staat is voldoende. Het verschil tussen professionele zorgverlener en mantelzorger is wel heel duidelijk: de eerste heeft geleerd om zo weinig mogelijk zorg te verlenen en de familie wijs te maken dat ze alles doen wat nodig is. En de mantelzorger levert zorg uit zijn hart, hij heeft altijd zin om zorg te geven, is niet lui, voelt de zorgvrager aan en is niet gehinderd door slecht management.