Het huidige woud aan regels, zorgbreed opgeteld, is een gevolg van de enorme wildgroei aan indirecte, vaak procesmatige kwaliteitsindicatoren en -keurmerken waarmee men in de afgelopen jaren meende de kosteneffectiviteit van de zorg te moeten managen. Dat woud moet en kan flink uitgedund worden, gezien dat er systemen ontwikkeld zijn die eindpuntmeting doen, in casu pathologieverloopassessment en patiënttevredenheidsmeting, de twee primaire zaken waar het om gaat. Zie http://www.gezondezorg.org/performance-assessment.
Wat ik echter niet begrijp is dat er een apart experiment Regelarme Zorg gestart is. Een bijna unanieme Tweede Kamer heeft namelijk eind 2011 de motie Smilde c.s. aangenomen, die om uitkomstfinanciering vroeg per uiterlijk 2020. Uitkomstfinanciering (‘pay 4 performance’ was een betere term geweest) wordt daarin omschreven als betaling van de zorgaanbieders op basis van gemeten daadwerkelijke zorgresultaten. Dat moet in de plaats komen van de enorme hoeveelheid indicatoren en keurmerken. Zie http://www.gezondezorg.org/p4p.
Mede op basis van die wens is het Kwaliteitsinstituut opgericht, dat al druk bezig is om systemen te ontwikkelen om die daadwerkelijke zorgresultaten te kunnen meten. Is de motie, die aangenomen werd voordat dhr. Van Rijn staatssecretaris werd, dhr. Van Rijn dan geheel ontgaan? Zo niet, waarom dan toch een apart experiment, als uitkomstfinanciering al in 2020 gerealiseerd moet zijn?

Met een goed computersysteem moet het toch mogelijk zijn om de regelarme zorg te implementeren, technisch complex of niet?