Bij gemiddeld een op de vijf vragen van consumenten is er sprake van ontoereikende informatie.
Maatregelen
Welke maatregelen de NZa precies neemt en tegen wie, mag de woordvoerder naar eigen zeggen niet vertellen. Zorgverzekeraars moeten binnen een maand voldoen aan de norm van negentig procent goede antwoorden. Over een maand controleert de NZa of er zwaardere maatregelen nodig zijn. De NZa mag zich niet mengen in de contractering en zegt daarom ook geen maatregelen te kunnen nemen als zorgverzekeraars hun contracten met zorgaanbieders nog niet rond hebben.
NZa
De NZa laat verder weten de volgende acties te hebben ondernomen: Bij een aantal verzekeraars stond niet duidelijk op de website wat de consequenties zijn voor verzekerden als er volume en of omzet plafonds waren afgesproken. De verzekeraars waar dit is geconstateerd, zijn verzocht dit aan te passen. Dit hebben ze gedaan. Niet alle verzekeraars hadden het vergoedingspercentage voor niet gecontracteerde zorg op hun website vermeld. Dit hebben ze op verzoek van de NZa aangepast. Niet alle verzekeraars hadden een toelichtende tekst op de website staan over hoe ze bij selectief contracteren de selectie doen. Ook dit is aangepast.
Onderzoek
De NZa liet TNS Nipo 1.500 telefoontjes plegen naar de zorgverzekeraars. De bellers deden zich voor als consumenten en stelden vragen over onderwerpen die alle zorgverzekeraars regelmatig krijgen. In het algemeen beantwoorden kleinere zorgverzekeraars de vragen beter dan de grotere. Twee zorgverzekeraars beantwoordden 90 procent van de vragen correct, dit waren Zorg en Zekerheid en De Friesland Zorgverzekeraars. De laagst scorende zorgverzekeraars beantwoorden respectievelijk 25 en 22 procent van de vragen van consumenten onjuist.
Polisvoorwaarden
Bij drie onderwerpen ontvingen minimaal vier op de tien bellers een verkeerd antwoord. Hierbij gaat het om vragen over wijzigingen in de polisvoorwaarden, over de vergoeding van lopende ziekenhuisbehandelingen en de kosten voor huisartsenzorg. Het verstrekken van onjuiste informatie kan ertoe leiden dat burgers niet de informatie krijgen die nodig is om een zorgverzekeraar te kiezen. Ook kunnen zij voor onverwachte kosten komen te staan omdat een bezoek aan de huisarts toch tot een rekening leidt, bijvoorbeeld voor laboratoriumonderzoek van bloed of urine.