Kwetsbare patiënten met een complexe zorgvraag horen te worden opgenomen op IC level 2 of 3. Dat gebeurt echter vaak niet, constateert de IGZ in het rapport Het resultaat telt 2013. Veel ziekenhuizen met een IC niveau 1 nemen toch patiënten op te vangen die langer dan 72 uur beademd moeten worden, terwijl die thuishoren op een IC level 2 of 3.
Patiënten blijven in kleine IC
De IGZ vermoedt dat patiënten via de spoedeisende hulp van een ziekenhuis op de eigen IC worden opgenomen, terwijl de mogelijkheden voor de opvang van deze acute patiënten niet toereikend zijn. Overplaatsing naar een passender bed vindt niet plaats, omdat daarover regionaal geen afspraken zijn gemaakt. De bevindingen van de IGZ zijn opmerkelijk, omdat volgens recent onderzoek de sterfte op kleine IC’s statistisch niet significant afwijkt van die in grote. Dat lijkt erop te wijzen dat kleine IC’s hun beperkingen kennen.
Nieuwe IC-richtlijn
Intensivisten zijn al lang bezig om een nieuwe richtlijn op te stellen. De concept-richtlijn die een jaar geleden al klaar was, zorgt voor een tweespalt tussen kleine en grote ziekenhuizen. Kleine ziekenhuizen zijn bevreesd dat ze door de strengere eisen in de richtlijn hun IC moeten opgeven. Frank de Grave, voorzitter van de Federatie van Medisch Specialisten, riep de intensivisten vorige week op het symposium ‘100% medisch specialist’ de strijdbijl te begraven en knopen door te hakken. Anders gaan zorgverzekeraars of het Zorginstituut Nederland dat voor hen doen.
Kwaliteitsnormen
Om kwaliteit te garanderen stellen wetenschappelijke verenigingen kwaliteitsnormen op. Ziekenhuizen proberen hier zo goed mogelijk aan te voldoen, terwijl verzekeraars over hun schouders meekijken.
Bekijk het dossier
Hoe raak je de weg kwijt in de zorg? Zo dus.
Wie is in hemelsnaam gebaat bij dit soort ‘bevindingen’ van de IGZ, die moeilijk te rijmen zijn met recent gepubliceerd onderzoek?
Schaalvergroting is een ‘slimme’ move van medisch specialisten in grote ziekenhuizen. In de kwaliteitscommissies van de Orde en van de wetenschappelijke verenigingen vind je nauwelijks of geen collega’s uit kleine ziekenhuizen. Die kunnen het zich niet permitteren om hun post te verlaten om naar de Domus af te reizen om hun professionele belangen te dienen. Dat kunnen wel de collega’s in de grote ziekenhuizen en die behartigen dan ook goed hun belangen. Door minimum volume-eisen die gunstig zijn voor de omzet van de grote ziekenhuizen, maar niet onomstotelijk evidence-based gunstig voor de patiënt en onomstotelijk niet gunstig voor de collega’s in de perifere ziekenhuizen.
Of ben ik ook al de weg kwijt in de zorg?