Het eerste probleem dat Van der Hulst schetst is de toenemende marktwerking. Behandelingen die meer geld opleveren, worden steeds vaker in zelfstandige klinieken uitgevoerd, waardoor academische ziekenhuizen een belangrijk deel van hun inkomsten verliezen. Zo wordt het volgens Van der Hulst steeds moeilijker om complexe ingrepen te doen.

Cosmetisch arts

Een ander probleem is het imago van de plastisch chirurg. Vooral de zogeheten cosmetische of esthetische artsen geven de plastisch chirurg een slechte naam, die namelijk veel tijd besteden aan hand- en reconstructieve chirurgie. Van der Hulst oreert dat plastisch chirurgen slechts veertien procent van hun tijd besteden aan esthetische chirurgie. Dit imagoprobleem zou er toe leiden dat verzekeraars bepaalde ingrepen niet meer vergoeden en de overheid het aantal opleidingsplaatsen terugdraait. Van der Hulst vreest dat er straks weinig chirurgen zijn die bijvoorbeeld een borstreconstructie na de genezing van kanker kunnen uitvoeren.

Wetenschappelijk onderzoek

e professor pleit voor een open houding van chirurgen naar de media, verzekeraars en beleidsmakers. Het moet duidelijk zijn wat zij doen. Van der Hulst noemt plastisch chirurgen van origine creatief, waardoor zij medische problemen op een andere manier bekijken dan hun collega-specialisten. Daarom zouden zij meer op zoek moeten gaan naar verregaande samenwerking met hun collega’s. Van der Hulst besluit zijn oratie met de conclusie dat er tevens meer wetenschappelijk onderzoek nodig is. (Zorgvisie – Nico van Wijk)

Lees ook:

Bergman pleit voor keurmerk plastische chirurgie

Drie centra kinderhartchirurgie moeten sluiten

NZa wil marktwerking beperken met prijsplafond