Een mooi voorbeeld van hoe de zorg voor demente ouderen ook kan, staat in Weesp: de Hogeweyk. Toenmalig directeur Wim Teunissen was begin jaren negentig – twintig jaar geleden! – een van de pioniers voor kleinschalige verpleeghuiszorg. Vanaf 1993 was kleinschalige zorg in Hogewey een feit. Inmiddels staat in Weesp een mooie nieuwe Hogeweyk, waar het fijn toeven is voor mensen met dementie. Het is gebouwd als echte wijk met één uitgang waar demente mensen kunnen rondlopen en niet kwijt kunnen geraken.
Nederlands exportproduct
Opvallend zijn de talloze extra’s: verenigingen – muziek, kunst, bakken –, dagelijkse activiteiten, zoals een middagje shoppen in Amsterdam voor 30 euro, en het theater. Zo’n goed voorbeeld moet wel navolging krijgen zou je denken. De media lopen er de deur plat, dat wil zeggen de buitenlandse media en allerlei buitenlandse werkgroepen. Vooral de Duisters zijn zeer geïnteresseerd in dit prima voorbeeld van verpleeghuiszorg. Verpleeghuis als Nederlands exportproduct? Dát had niemand kunnen bevroeden. Nederland was toch van de pyamadagen? De rust die heerst op de leefafdelingen van Hogeweyk springt in het oog. Bewoners wonen samen op basis van leefstijl. Op de Gooise afdeling lezen vier bewoners in de leefruimte een boek of de krant. Op de stadse afdeling worden bewoners geanimeerd door het levenslied van André Hazes. Buiten schuifelt meneer Jansen langs de oever van de vijver, waar tot nu toe nog nooit iemand in is gevallen.
Eigen draai
Buitenlandse bezoekers verbazen zich over zoveel kwaliteit van leven voor mensen met dementie. Met zo weinig regels en zo veel vrijheid. Het geheim: ‘In Hogeweyk voldoen wij aan alle regels, alleen wij hebben er onze eigen draai aan gegeven, met als uitgangspunt dat het ruimte geeft voor mensen om te leven.’
Alleen Hogeweyk als exportproduct s.v.p. We dumpen al genoeg afval over de grens, vooral op Bonaire.
In het land der blinden is hogewey koning ? ?
Ik hoop ervoor gespaard te blijven, maar indien toch dan graag verzorging in Hogeweyk. Een pluim voor de medewerkers en management die dit allemaal mogelijk maken.
Een mooi en positief verhaal van Carolien Stam. Mag ook wel eens naast al dat gezeur.
Ziin uit het artikel hierboven: ‘Oude mensen in luiers, de geur van plas, bewoners die tandeloos op een anti-doorligbed liggen. ‘
Dat is niet alleen op afdelingen met dementerenden maar ook op somatische afdelingen.
Helemaal niks ten nadele van dementerende (dat is verschrikkelijk) maar die weten het vaak niet (althans mijn moeder) en op de somatische afdeling moeten ze dit ondergaan met hun volle verstand, wetende dat het thuis veel en veel anders is (maar dat kan in hun situatie niet); mijn vrouw had ZZP7 maar wist precies waar het over ging.
Nee geen documentaire a.u.b. Die hebben een Schindler’s List effect (EEN goede Duitser !!). Men gaat al snel denken dat alle dementerende verpleeg en zorg instellingen zo zijn en Caroline Stam heeft er — waarschijnlijk !! — tussen de 2500 (VIJFENTWINTIGHONDERD !!) verpleeg- en verzorgingstehuizen EEN gevonden die de zorg uitvoert zoals het hoort; niet excellent dus, maar doet zoals het hoort EN ZOALS ER VOOR WORDT BETAALD.
Heel heel veel burgers — naief als ze zijn — die geen familielid hebben dat in zulke instellingen verblijft zijn o zo gemakkelijk door dit enkele voorval op het verkeerde been te zetten.
Maar Stam heeft er een gevonden en het heel trieste en tevens positieve is: het lijkt erop dat er tenminste nog EEN goede is.
Slaap niet lekker door, maar doe iets voor de uitzichtloze patienten.
Op één dag lees ik: 1)gesjoemel met zzp; 2) fraude PGB; 3) ziekenhuizen declareren onterecht miljoenen. Dan is zo’n bericht een verademing. Geweldig!
Maak er een documentaire van. En zend het iedere avond uit: ‘Het weer wordt mede mogelijk gemaakt door…’ Dat meen ik serieus. Omdat je dan zeker weet dat velen er kennis van nemen. Naar een aparte documentaire over zo’n saai onderwerp kijken immers nauwelijks mensen. Succes!