De meldingsplicht werd op 1 januari van kracht door een wijziging op de Wet op de lijkbezorging. Vroeger hoefden artsen alleen bij twijfel over een natuurlijke doodsoorzaak contact op te nemen met een lijkschouwer. Nu moet bij de dood van een minderjarige altijd eerst worden overlegd met een lijkschouwer, voordat een verklaring van overlijden mag worden afgegeven.
Mishandeling
“Soms wordt bij het overlijden van kinderen mishandeling als doodsoorzaak volledig gemist”, zegt Willem Fetter, hoogleraar neonatologie aan het VUMC en voorzitter van de Vereniging voor Kindergeneeskunde (NVK) in het dagblad. Jaarlijks overlijden in Nederland circa vijftienhonderd minderjarigen. Van ongeveer tweehonderd is de dood onverklaarbaar. “En bij een heel klein deel daarvan gaat het dan om mishandeling. Die zou je er op deze manier uit moeten kunnen vissen.”
Invoering
De NVK, het Forensisch Medisch Genootschap en het Nederlands Huisartsen Genootschap waarschuwden vorig jaar dat de invoering van alleen de meldingsplicht niet werkt. Veel artsen die met kinderen werken, blijken niet op de hoogte van de meldingsplicht, stelt Fetter. Wie een overlijden niet doorgeeft bij de gemeentelijk lijkschouwer is feitelijk in overtreding, alleen staan daar nog geen sancties op. (Zorgvisie – Mark van Dorresteijn / Twitter)
Lees ook:
Ziekenhuizen melden kindermishandeling vaker
Kinderen in ziekenhuizen vaak ondervoed
Systeem achterhaalt vaker oorzaak doodgeboren kind
Zorgvisie magazine
Interesse in meer achtergronden? Word nu abonnee van Zorgvisie.
Het gaat niet werken zonder meldplicht van risicogroepen door de “hulpverlening” richting familierechters. Met een controle erbovenop bovendien. Plus het doorlichten van alle bekende risicogroepen, w.o. eenoudergezinnen, en die allang bekend blijken te zijn bij ggz of anderszinds met ernstige geestesstoornissen.
Dat heet preventief werken.
Aanpakken ‘die hap’.