In het voorzitterschap van de Raad komt haar uitgebreide ervaring met vraagstukken op het gebied van samenleving en zorg op een logische manier samen. Meurs: ‘Ik functioneer het beste op de knooppunten van wetenschap, beleid en praktijk; ik vind het een uitdaging om die terreinen bij elkaar te brengen. De samenvoeging van beide raden juich ik toe; daarmee kunnen we de institutionele verkokering doorbreken. Door de verbreding van het werkterrein is het beter mogelijk ons te buigen over vraagstukken in de samenleving en de consequenties voor beleid en praktijk.’
Masculiene denken
Het spreekt Meurs aan dat zij als voorzitter van de Raad het burgerperspectief voorop kan stellen en niet gebonden is aan een specifiek deelbelang. Als belangrijke thema’s voor de komende jaren ziet zij de toenemende personalisering op alle fronten; de grote decentralisatie-operaties in zorg en welzijn; de dominantie van het masculiene denken in onze samenleving. Over de werkwijze van de Raad is ze duidelijk: ‘minder rapporten, meer debat en beter benutten van kennis en ervaring van andere (kennis)instituten.’
CV
Meurs is sinds januari 2007 hoogleraar Bestuur van de gezondheidszorg aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en voorzitter van de Nederlandse organisatie voor gezond-heidsonderzoek en zorginnovatie ZonMw. Zij was eerder lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en is ook lid geweest van de PvdA-fractie in de Eerste Kamer. Meurs is opgeleid als socioloog en organisatiekundige aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en de Rijks Universiteit Leiden. Zij heeft verschillende onderzoeksfuncties vervuld en is werkzaam geweest als zelfstandig organisatieadviseur.
Meurs is iemand die de angel uit een conflict kan halen. Zij slaat de brug en politici kunnen met Meurs aan het roer van de RVZ rustiger slapen.
Voor analytici en wetenschappers is het lastig accepteren dat elke brug van Meurs gebouwd wordt vanuit de macht, en dat in beginsel alles daaraan ondergeschikt is (hoe ongeinformeerd die macht soms ook is). Meurs heeft echter niets tegen kennis of visie, maar ‘de waarheid’ is voor haar wel ondergeschikt aan politieke en bestuurlijke rust. Of in de denktrant van Van Meurs: ‘er is niet een waarheid of rationaliteit’.
Ik denk dat haar aversie tegen ‘masculiniteit’ vooral een weerstand is tegen de arrogantie van analytici en wetenschappers, en weerzin tegen de conflicten die daardoor ontstaan. Daarmee past Van Meurs (PvdA) eigenlijk heel goed bij Schippers (VVD). Zij zal meer moeite hebben met onze masculine stas Van Rijn die wel een eigen visie heeft, maar Meurs heeft respect voor de daden van de stas en kan zelf goed omgaan met macht. Als die macht haar niet zint dan protesteert zij niet (denk aan haar rol in de PvdA Eerste Kamer), dan vertrekt ze.
Haar kracht ligt bij het verbinden van beleid en praktijk. Wetenschap ’takes a back seat’ en vanuit een bestuurskundige perspectief is dat logisch. Wetenschap is immers geen belangrijke (lees machtige) stakeholder.
Ik denk dat ze het goed gaat doen in deze functie, en ben benieuwd hoe haar relatie met de stas zich zal ontwikkelen.