Hoewel de meeste kritiek op hoge inkomens van zorgbestuurders kant nog wal raakt, heeft het toch nut. Wethouder Ramon Testroote van Venlo vroeg diezelfde week nog aan bestuursvoorzitter Wouter van Soest van De Zorggroep om geld in te leveren, anders koopt de gemeente geen zorg meer in. Van Soest gaf gehoor aan het verzoek. In Den Haag worden zorginstel- lingen gekort op hun subsidiebudget voor het bedrag waarmee ze de inkomensnorm overschrijden. Dat gemeentes actie ondernemen tegen zorgbestuurders die daadwerkelijk de Wet normering topinkomens (WNT) overschrijden, vind ik terecht. In het geval van Venlo is het eigenlijk onterecht. Van Soest viel binnen de gemaakte afbouwafspraken van de WNT en heeft daardoor vier jaar de tijd om te voldoen aan het nieuwe maximum. Onder druk van de wethouder in Venlo, heeft hij zich nu al geconformeerd. Hij levert daarmee 27.000 euro bruto in. Het vervelende van de focus op topinkomens is dat het enkel gaat over de hoogte van de beloning. Alsof dat de enige lat is waar we zorgbe stuurders langs leggen. Wie weet hebben de zorgbestuurders zich wel enorm inge- spannen voor hun medewerker s en cliënten. Maar daar horen we eigenlijk weinig over. Met de komst van de WNT verdwijnen de topsalar issen langzaam maar zeker uit de zorg. Het is de vraag hoe lang Abvakabo nog door kan gaan met haar top-50 ‘grootste graaiers’. Het zou de vakbond sieren als ze bestuurders die veel hebben gedaan voor medewerkers en cliënten een pluim geeft voor hun inspanningen. Dat is minder makkelijk dan een lijst met inkomens, maar het levert meer op dan deze heksenjacht.
Grappig dat DGo vindt dat bedragen van 3 ton of meer bescheiden zijn. Zorgbestuurders zouden 24*7 verantwoordelijkheid dragen, ja dat zal best, maar dat doet de premier ook en die kan dat al voor veel minder. Zorggeld moet naar zorg, niet naar zeilbootjes in St. Tropez!
Interessant allemaal. Feit is dat er wel iets goed mis is met de vrije beloningsstrucuur. Jammer is dat het doorbreken van de incrowd (lees: Kamerleden, RvT-leden en het Bestuurders-old-boys-network) wat Balkan-achtige vormen heeft aangenomen (daar lachten we ooit om). Bestuurders die buiten proportie beloond worden en toezicht- en Kamerleden die een ton mogen ’toucheren’ (zo heet dat in die kringen) met een aantal ’toezicht’functies in het zelfde netwerk. Ben realistisch, daar zijn we voorlopig nog echt niet van af. Dat er dan wat doorgezeurd wordt, vind ik (en het gaat eigenlijk nog veel te lief) helemaal niet vreemd. Nuances vragen terwijl nuancering (of het ontbreken ervan) juist het onderwerp is van discussie, is dan wat apart.
Gewoon ‘snijden’ per eerstvolgende 1 januari (zonder aanzien des persoons) vanuit Den Haag is toch waar iedereen op zit te wachten en wat moet gebeuren. Scheelt een hoop parlementaire enquêtes……….
dus eigenlijk is een zorgbestuurder net als een koning…niemand weet wat ie doet, hij zit er en kost gewoon klauwen met geld.??
Je zult je verbazen over het aanbod als zorgaanbieders een vacature plaatsen voor een bestuurder die ze ‘normaal’ (2 X modaal) belonen. Heel veel mensen zullen en kunnen het beter doen dan menig duur betaalde bestuurder. Kwaliteit van besturen staat namelijk helemaal los van de hoogte van het salaris. En als bestuurders zich niet aan de regels houden, dan verdienen zij strafvervolging. Net als bij plegers van ramkraken.
Tijdens mijn werkzaamheden tref ik nogal eens een bestuurder die het reilen en zeilen van de organisatie minder goed begrijpt dan de eerste de beste medewerker. Er zijn maar weinig bestuurders die zich realiseren dat ze zonder de inspanningen van iedereen die ondergeschikt aan hen is niet eens kunnen besturen.
Best wel lollig om deze discussie te starten tijdens de Parlementaire enquête Woningcorporaties. De vergelijking met de zorg is snel gemaakt. Grappige mensen, zoals ‘de Masaratiman’ en natuurlijk Eric Staal, figureren in deze schrijnende soap. Een schrijnend voorbeeld van echte bestuurders met een vechtersmentaliteit. Ze vinden het allemaal maar onzin om antwoord te geven.
Deze generatie bestuurders (meestal babyboomers) dient snel het veld te ruimen voor een nieuwe, meer bescheiden generatie. Wat meer oog voor verhoudingen is wel gewenst. Het is ook van belang dat de man/vrouw in de straat begrijpt wat een bestuurder doet en hoe dat in relatie staat tot zijn/haar inkomen. Wie dat miskent, is zelfs ietwat onnozel wellicht?
Beste Mark,
Je behoeft je niet te verontschuldigen voor jouw, wat mij betreft, terechte kritiek. De Venlose wethouder heeft zich schandalig gedragen. Dat zal ook geen navolging krijgen.
Naast de meestal door jullie geleverde objectieve informatie vind ik het wel prettig wanneer vanuit Zorgvisie een wat kritische toon komt over gesignaleerde misstanden.
De meeste buitenstaanders hebben er geen flauw benul van dat een bestuurder in de zorg 24/7 verantwoordelijk is voor het functioneren van zijn organisatie en alle professionals daarin. Dat wordt, wanneer je dat vergelijkt met vele bestuursfuncties buiten de zorg, op zijn zachtst gezegd, redelijk bescheiden gehonoreerd.
Kortom, een vervolgartikel met ook nog eens een keer inzoomen op b.v. de hoogte van inkomen gerelateerd aan de risico’s en verantwoordelijkheden in de zorg kan volgens mij geen kwaad.
Het moord en brand geschreeuw over te hoge inkomens wanneer een bestuurder niet functioneert zou wat mij betreft ook kunnen stoppen. Deze niet functionerende bestuurder zou weggezonden moeten worden, zonder enige vorm van vergoeding. Wanneer het toezicht onvoldoende is geweest op de niet functionerende bestuurder onvoldoende is geweest moet dat ook worden aangepakt.
Dat zou heel wat meer effect hebben op uiteindelijk de kwaliteit van de zorg.
Last but not least, er ontstaat geen enkele additionele vacature in die instelling en de kwaliteit stijgt evenmin. Er is slechts een electoraal punt gescoord.
Bedankt voor alle reacties op de blog.
Het was mijn streven om meer nuance te brengen in deze lastige discussie. Waar ik zelf over val is de grove kritiek op de bezoldiging van bestuurders zonder dat men daarbij nadenkt over mogelijke oplossingen. Met name de linkse politieke partijen en vakbonden delen bij het minste of geringste de fakkels en hooivorken uit.
Het zou verstandiger zijn om op gelijk niveau in gesprek te treden en samen te zoeken naar oplossingen. Dan komt die verandering eerder tot stand, dan wanneer men wacht tot bestuurders bezwijken onder de publieke opinie.
Ben benieuwd hoe jullie daar over denken. Zou dat niet een interessantere strategie zijn?
Laten we alsjeblieft niet te veel medelijden hebben met de zorgbestuurders. Naast een riant salaris ligt er voor de zorgbestuurders ook een riante vertrekregeling klaar als zij stoppen. Daarnaast hebben zorgbestuurders een overgangsregeling van 7 jaar voordat ze zich moeten conformeren aan de balkenendenorm. Hoeveel thuiszorgmedewerkers hebben de afgelopen jaren niet de ‘keuze’ tussen ontslag of per direct 25% loon inleveren gehad? Zolang zorgbestuurders zichzelf buiten de cao plaatsen en voor zichzelf uitzonderingsposities regelen, dan blijft de discussie voortduren.
Toch een beetje ongenuanceerd van Van Dorresteijn. Er is inderdaad weinig ruimte voor nuance in veel uitingen over topinkomens, en ja, contractuele afspraken respecteren zijn erg van belang om een ‘fatsoenlijk’ werkende maatschappij te hebben en houden. Maar ik blijf toch een beetje worstelen met overgangsrecht in de WNT tot negen (!) jaar om dan te komen op het salarisniveau van de minister-president, versus de vele medewerkers in de zorg die daar niet van durven dromen, medewerkers die allemaal in de flexibele schil zitten, etc.
Om daar dan ook het punt van de ‘inzet’ bij te halen is niet heel verstandig denk ik.
Kortom, wellicht een vervolgartikel?
Mark van Dorresteijn weet het grabbelen en graaien mooi weg te masseren. de ene rationalisatie buitelt over de andere. Hoe komt het dat niemand zich meer afvraagt wat gewone mensen denken? Gewone mensen zijn blijkbaar dom en blijven daardoor onwetend van al het goeds dat zorgbestuurders met ons voorhebben. In de zorg werken en een topsalaris verdienen? Dat is toch een gotspe! Er zijn goede mensen die het voor een aanvaardbaar salaris beter doen dat deze grabbelaars met hun ‘vechtersmentaliteit’. Hoog tijd dat deze generatie bestuurders ophoepelt.
De heer Terstroote ‘chanteert’ in mijn ogen de zorgbestuurder. Als bestuurder ben je in dit geval verantwoordelijk voor bijna 8000 medewerkers. De ontslaggolf wordt ingegeven door de verregaande kabinetsplannen van de participatiemaatschappij waarbij mensen zo lang mogelijk thuis moeten blijven wonen. Maar voor de zorg van deze mensen wordt 40% minder budget gegeven. Ik vergelijk het altijd met de bakker. Wanneer je afspreekt dat je iedere week 10 broden koopt voor 10 euro en je verwacht na een jaar dat die bakker voor 6 euro toch die 10 broden blijft leveren verklaar je de bakker voor gek…..
Wat Dvandervoordt al aankaart en Mark van Dorresteijn niet benoemd is dat drie weken geleden honderden medewerkers van directeur van Soest zijn ontslagen en tegen een lager loon als vakantiewerker terug mochten komen. Deze ontslagen medewerkers konden naar het UWV om een uitkering aan te vragen om vervolgens te horen te krijgen dat ze de aangeboden (vakantie)baan niet mochten weigeren omdat die kans zou maken op toekomstig vast werk !? Snapt U het, dan snap ik het ook.
En van Soest en Dorresteijn maar mooi weer spelen…
ik denk dat het verstandig is dat alle functies die in dienstverband vervuld worden, ook leidinggevende topfuncties, binnen het zelfde CAO-regime te brengen. en de beloning voor toezichthouders daarvan afgeleid vast te leggen. dat geeft enerzijds andersoortige prikkels bij de vaststelling van CAO’s en maakt de uitzonderingen minder gemakkelijk.
Degenen die zorg contracteren hebben een taak om te controleren of de zorgaanbieders zich aan de wet houden. Die taak is vooral elders belegd, maar als aanbieders zich overduidelijk niet aan de wet houden, dan kan de inkoper die met publieke middelen inkoopt dat niet negeren. Kortom ik ben het niet eens met Jovo.
Tegelijkertijd vraag ik mij af hoe de prestaties van een bestuurder kunnen worden gemeten. Er lijkt geen relatie te zijn tussen de hoogte van de salarissen en de financiële prestaties. Dat hoeft ook niet voor organisaties zonder winstoogmerk. Maar een relatie tussen kwaliteit van zorg en de inkomens van bestuurders lijkt ook afwezig. Hoe moeten bestuurders dan beoordeeld worden? Door collega’s/vriendjes in de RvT? Dat is in het verleden geen garantie gebleken voor een passende beloning. De inkomens van bestuurders blijven daarom een lastig onderwerp. Idealiter zou de prestatie er toe doen, maar pogingen in het verleden toonden aan hoe moeilijk dat is.
Wat een ontzettend dom en eenzijdig stukje van Mark van Dorresteijn. Natuurlijk mogen topbestuurders een prachtig salaris verdienen. Ze dragen veel verantwoordelijkheid en een aantal van hen zet zich 200% in voor hun huis, bewoners en medewerkers. Maar dat geldt ook voor het ‘gewone’ personeel. Hoeveel thuiszorgers zijn er niet ontslagen en moeten bij terugkeer fors ineveren op hun karige loon? Daar heeft onze Mark het niet over. En wat NU scheef en onrechtvaardig is moet NU aangepast en recht getrokken woren en niet over een periode van vier jaar worden uitgesmeerd. Het steeds maar weer elkaar schaamteloos de hand boven het hoofd houden, het is om moedeloos van te worden. Theo van der Voordt
‘Wie weet hebben de zorgbestuurders zich wel enorm inge- spannen voor hun medewerker s en cliënten.’
Inderdaad voor u en voor ieder die in de zorg werkt een vraag.
Ik daag u dan ook uit om in plaats van nietszeggendheid te schrijven met
voorbeelden van zorgbestuurders aan te komen die hun salaris dubbel en dwars waard zijn.
Het verbaast mij om het terecht te vinden dat een wethouder dreigt geen zorg in te kopen bij een instelling omdat hij het salaris van de bestuurder te hoog vindt. Zijn taak is kwalitatief goede zorg tegen een goede prijs in te kopen en niet om loonpolitiek te bedrijven behoudens voor zijn eigen gemeente.