Op grond van de nieuwe Wmo – die 1 januari 2015 in werking treedt – zijn gemeenten rechtstreeks verantwoordelijk voor de zorginkoop. Veel zorgaanbieders vrezen dat gemeenten straks vooral zullen selecteren op prijs. Als gemeenten inderdaad steeds kiezen voor de goedkoopste aanbieder, zal dat naar verwachting leiden tot forse ontslagen in de zorgsector. Die angst is echter niet helemaal gegrond.
In de Wmo 2015 staat dat
Het probleem zit in de ondernemers die niet deelnemen aan de aanbestedingen. Deze ondernemers zullen de komende maanden tal van medewerkers ontslaan. Het valt te vrezen dat deze ondernemers ook geen gebruik zullen maken van het sectorplan zorg en daarmee hun medewerkers de mogelijkheid onthouden om van-werk-naar-werk begeleid te worden. Daarnaast voelen tal van gemeenten zich moreel niet (mede-)verantwoordelijk voor de arbeidsmarktgevolgen als van de hervormingen in de zorg.
Kiezen voor de goedkoopste aanbieder, forse ontslagen in de zorgsector, risico van ‘overgang van onderneming’. So far so good. Juridisch gezien. Maar financieel gezien helpt de verwijzing naar de casus Verian uit 2013 niet. Gemeenten en zorgaanbieders staan voor een dilemma. Voor veel minder geld (WMO 2015 minus pakweg 40%) moet toch een zeker volume worden gerealiseerd. Gemeenten kiezen voor een algemene voorziening om de WMO 2015 uit te voeren. En voor de jeugdzorg wordt de oplossing gezocht in meerdere nieuwe uitvoerders, waardoor de activa niet meer kunnen worden toegerekend aan een bepaalde partij. Omzeilen van overgang van onderneming.