Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Het gaat onweren

AAG
Het gaat onweren. Je voelt het aan alles. De wind zet op en de lucht kleurt in no time donkergrijs. Ik werk vandaag thuis en binnen is het zo drukkend warm, dat ik het vermoeden heb dat het ook hier binnen elk moment los kan barsten. Het ziet er altijd onheilspellend uit, onweer. Maar ik houd er wel van. Het is iets machtigs en heel dynamisch. Waar anderen moeite hebben met slapen als het buiten onweert, slaap ik juist het best bij donder en bliksem.
het-gaat-onweren

Zo letterlijk als de dreiging van slecht weer is, zo figuurlijk is die soms voor zorgorganisaties wanneer zij niet aan alle verplichtingen kunnen voldoen. Verplichtingen naar de cliënt. De wet. De overheid. Het personeel. De bank…?

Als die donderwolken zich samenpakken boven een zorgorganisatie, omdat het declaratieproces niet op orde is of de personeelsplanning niet efficiënt genoeg, wat moet je dan doen? Het onheil proberen af te wenden? Kan dat dan? Kun je een storm afwenden? Of moet je de storm juist gebruiken? Ik denk het laatste. Maar dan heb je wel leiderschap nodig. Een kapitein en een paar stoere bemanningsleden die de storm aandurven. Toch zie ik vaak het tegenovergestelde gebeuren in de zorg.

Er wordt naar elkaar gekeken. Of er worden allerlei veranderingen los van elkaar en zonder afstemming in gang gezet. En dat ene besluit dat wellicht niet iedereen leuk zal vinden, wordt niet genomen. Er ontstaat paniek op de werkvloer en die paniek wordt overgenomen door het management.

Begrijp me goed, ik houd van de zorg. Het beeld wat ik hierboven schets is absoluut te eenzijdig. Toch moet het mensen die in de zorg werken bekend voorkomen.

Die storm is wat mij betreft niet het onheil dat dreigt, maar de verandering die gemaakt moet worden. En dan is het van belang dat er daadkrachtig wordt opgetreden door mensen in de organisatie zelf. Want ook al huur je tien consultants in die je haarfijn kunnen uitleggen waar het misgaat en een plan van aanpak hebben om het allemaal anders te doen, die moeilijke keuzes moet de organisatie zelf maken. En ja, het zal even stormen en ja, er zullen mensen ontevreden of teleurgesteld zijn na afloop. Dat is altijd nog beter dan cynisme. Cynisme over weer een mislukt project of een systeem dat niet in gebruik is genomen.

En dan moet het mooiste deel van het onweer nog komen: de stilte na de storm. Voordat het normale leven weer op gang komt, is er even dat moment van bezinning. Het is stil en je hoort alleen wat vogels fluiten, alsof er een nieuwe dag is aangebroken. Dat moment duurt maar even en daarna is het weer business als usual. Zo werkt het buiten en zo werkt het wat mij betreft ook met veranderingen in de zorg.

Dus doe mij maar een lekker uitdagend project in de zorg. Dreigend onweer, een heftige storm én een moment van bezinning.

Over de auteur

Maarten de Vries is consultant planning & roostering bij AAG. Hij adviseert zorgorganisaties bij vraagstukken met betrekking tot personeelsplanning en ondersteunt bij het beheer van deze processen en systemen.

 

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.