Carina van Aartsen is redacteur bij Zorgvisie, Skipr en Qruxx. Ze schrijft over alle sectoren van de zorg, maar vooral over de ouderenzorg en eerste lijn. Omdat daar nu de grootste uitdagingen liggen: voor de zorg zelf maar ook voor de samenleving. Als aandachtsgebieden heeft zij de thema´s: governance, zorgverzekeraars en financiën.
Er zijn veel toezichthouders in de zorg en allemaal hebben ze 'de patiënt' bovenaan staan, zeggen ze. Maar ze profileren zich allemaal door nu eens goed te gaan handhaven en bestoken zorginstellingen dusdanig met regels, geboden en verboden, dat diezelfde patiënt steeds verder uit het zicht raakt.
Iets anders als we de 5 miljard teveel opgespaarde reserves, van ons geld, door de zorgverzekraars nu eens direct terug pompen in de maatschappij om de economische sancties tegen Rusland te compenseren. Bedrijven die schade oplopen omdat zij hun fatsoen gebruiken gedeeltijk compenseren en het leeuwendeel gebruiken om onze eigen energiebronnen te gerbuiken/ ontwikkelen: gas zon wind water.Dan heeft deze omwijze wijze van bezuinigen in de zorg toch nog een zorgzame uitwerking.
1:Marktwerking haha. Met een plafond dan wel via NZA tarieven. Dat is geen echte marktwerking.2: de zorg gaat eenieder aan is dus een opdracht voor hen die ons democratisch vertegenwoordigen: de overheid. 3: Kartelvorming: zorgverzekeraars doen dit heel sluw: de een begint, de ander volgt klakkeloos vervolgens keurt de NZA alles goed wat de ZV doet en mw Schipper legaliseert dit. Hier is geen kruid tegen gewassen.4; de vrijgevestigden in de GGZ,in principe een goedkope dicht bij de pat. staande zorg: het wordt steeds moeilijker om je werk te doen. Inmiddels kost alles wat met adm te doen heeft bijna 50% van de tijd!!5: Vanaf 1-7!!!kunnen wij geen patienten meer aannemen van Menzis( koopt al 3 jaar te weinig in) en CZ ( koopt steeds minder in en 2014 echt te weinig) . CZ geeft duidelijk aan dat dit niet hun zorg is.Voor wie dan wel ??
Een welhaast onvermijdelijke ontwikkeling vanaf het moment dat gezondheidszorg een ‘markt’ werd en patiënten ‘consumenten’. We hebben er inmiddels heel wat ‘autoriteiten’ bij gekregen in NL. En autoriteit moet je natuurlijk! zichtbaar laten gelden. Er heerst nu dus een soort van autoriteitsrepressie of autoriteitsobesitas. De grote vraag is: hoe kom je er vanaf?
De toezichthouder van tien jaar geleden, die in de raad van toezicht zat, of nog langer geleden de regent van een instelling, kan inmiddels klassiek genoemd worden. Van de interne toezichthouders wordt weinig meer gesproken, wel van externe toezichthouders, zoals de AFM, de ACM etc. Zij gedragen zich als inspecteurs, en hebben toezicht of liever gezegd controle tot hun dagelijks werk gemaakt. Ik zou er als bestuurder een punthoofd van krijgen. Het is net als je op straat teveel handhavers ziet (teveel blauw) en je niet even je vrouw bij een winkel in de stad kunt afzetten of een scootertje met een handhaver gaat je bekeuren om je geparkeerd staat. Teveel regels riep een bestuurder laatst in Zorgvisie, teveel toezicht zou ik willen zeggen. Het vroeger respectvolle begrip toezicht dient mijns inziens hergedefinieerd te worden of zo u wilt hersteld te worden.
een terechte waarschuwing, vrees ik. helaas kunnen we waarschijnlijk niet terug naar de tijd, dat de patiënt de eindcontrole had en daarbij hulp kreeg van zijn verzekeraar. en dat hij voor de controle kon vertrouwen op de politici die hij koos en het ambtelijk apparaat dat hen daarvoor ter beschikking stond.
Iets anders als we de 5 miljard teveel opgespaarde reserves, van ons geld, door de zorgverzekraars nu eens direct terug pompen in de maatschappij om de economische sancties tegen Rusland te compenseren. Bedrijven die schade oplopen omdat zij hun fatsoen gebruiken gedeeltijk compenseren en het leeuwendeel gebruiken om onze eigen energiebronnen te gerbuiken/ ontwikkelen: gas zon wind water.Dan heeft deze omwijze wijze van bezuinigen in de zorg toch nog een zorgzame uitwerking.
1:Marktwerking haha. Met een plafond dan wel via NZA tarieven. Dat is geen echte marktwerking.2: de zorg gaat eenieder aan is dus een opdracht voor hen die ons democratisch vertegenwoordigen: de overheid. 3: Kartelvorming: zorgverzekeraars doen dit heel sluw: de een begint, de ander volgt klakkeloos vervolgens keurt de NZA alles goed wat de ZV doet en mw Schipper legaliseert dit. Hier is geen kruid tegen gewassen.4; de vrijgevestigden in de GGZ,in principe een goedkope dicht bij de pat. staande zorg: het wordt steeds moeilijker om je werk te doen. Inmiddels kost alles wat met adm te doen heeft bijna 50% van de tijd!!5: Vanaf 1-7!!!kunnen wij geen patienten meer aannemen van Menzis( koopt al 3 jaar te weinig in) en CZ ( koopt steeds minder in en 2014 echt te weinig) . CZ geeft duidelijk aan dat dit niet hun zorg is.Voor wie dan wel ??
Carina, wat een bijzonder stukje heb je hiermee geschreven!
Een welhaast onvermijdelijke ontwikkeling vanaf het moment dat gezondheidszorg een ‘markt’ werd en patiënten ‘consumenten’. We hebben er inmiddels heel wat ‘autoriteiten’ bij gekregen in NL. En autoriteit moet je natuurlijk! zichtbaar laten gelden. Er heerst nu dus een soort van autoriteitsrepressie of autoriteitsobesitas. De grote vraag is: hoe kom je er vanaf?
De toezichthouder van tien jaar geleden, die in de raad van toezicht zat, of nog langer geleden de regent van een instelling, kan inmiddels klassiek genoemd worden. Van de interne toezichthouders wordt weinig meer gesproken, wel van externe toezichthouders, zoals de AFM, de ACM etc. Zij gedragen zich als inspecteurs, en hebben toezicht of liever gezegd controle tot hun dagelijks werk gemaakt. Ik zou er als bestuurder een punthoofd van krijgen. Het is net als je op straat teveel handhavers ziet (teveel blauw) en je niet even je vrouw bij een winkel in de stad kunt afzetten of een scootertje met een handhaver gaat je bekeuren om je geparkeerd staat. Teveel regels riep een bestuurder laatst in Zorgvisie, teveel toezicht zou ik willen zeggen. Het vroeger respectvolle begrip toezicht dient mijns inziens hergedefinieerd te worden of zo u wilt hersteld te worden.
een terechte waarschuwing, vrees ik. helaas kunnen we waarschijnlijk niet terug naar de tijd, dat de patiënt de eindcontrole had en daarbij hulp kreeg van zijn verzekeraar. en dat hij voor de controle kon vertrouwen op de politici die hij koos en het ambtelijk apparaat dat hen daarvoor ter beschikking stond.