Geen prijsconcurrentie

Zorgorganisaties concurreren in Zeeland niet op prijs, maar op kwaliteit. En dat ook nog eens tegen een redelijke prijs: 15 euro voor alfahulpen, 22 voor huishoudelijke zorg met ondersteuning. Geen grote derving aan inkomsten, geen grote gedwongen reorganisaties, geen grote maatschappelijke onrust. Jaloerse blikken van andere zorgbestuurders waren het gevolg.

Sprookje voorbij

Maar het Zeeuwse sprookje ligt aan diggelen. Via de indicatiestelling worden de zorgaanbieders opeens toch met fikse bezuinigingen geconfronteerd. Er worden bijna alleen nog maar alfahulpen toegewezen aan zorgvragers. Zorgorganisaties zitten opeens opgescheept met duizend thuishulpen A voor wie ze geen werk meer hebben. De plannen voor massaontslag zijn razendsnel in elkaar gedraaid.

Regie over huishouden

De indicatiestelling deugt niet, stellen de zorginstellingen. Die houdt er geen rekening mee of mensen zelf wel de regie over hun huishouden kunnen voeren. Dat is nodig om het werkgeversschap over alfahulpen te voeren.

Boze opzet

Van boze opzet van de gemeenten lijkt geen sprake. Ook zij zijn verrast. Volgens de Middelburgse wethouder Bert de Vries is er sinds 1 januari bijna niets veranderd aan de indicatiestelling. Het zijn nog steeds dezelfde ambtenaren van het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ) die de indicatie doen.

Te ruimhartig

Dat de uitkomst anders is, komt omdat zorgaanbieders geen rol meer spelen bij de indicatiestelling. Voorheen konden ze in overleg met de indicatiestellers de indicatie veranderen als de gezinssituatie daar aanleiding toe gaf. Misschien is er daardoor in het verleden wel veel te ruimhartig geïndiceerd, oppert De Vries. Onderzoek moet dat uitwijzen.

Paradijs

Een ding is zeker: ook in Zeeland rukt de alfahulp op. Door streng te indiceren houden gemeenten de kosten van de WMO in de hand. Het paradijs van de AWBZ komt nooit meer terug.

Door: Bart Kiers

Reageer op deze bijdrage