Van der Sluis legt uit dat het epd en erp in ziekenhuizen aparte werelden zijn, terwijl in de praktijk deze systemen vaak bij elkaar komen. ‘Als inkoop niet de juiste aantallen protheses heeft ingekocht, of als de voorraadmodule niet de juiste aantallen weergeeft, dan kan het zo maar gebeuren dat een operatie last-minute moet worden afgeblazen omdat de juiste materialen niet beschikbaar zijn.’ Ook voor de personeelsplanning is de combinatie handig. ‘Nu maken verpleegafdelingen meestal een planning op basis van de bedbezetting. Maar de ene patiënt is de andere niet. De meeste mensen die hun heup breken zijn ouderen, met alle kans op complicaties zoals delier. Maar breekt een jonge wielrenner zijn heup bij een valpartij, dan is de kans op delier vrijwel nihil.’ Hoe meer bekend is over de patiënt hoe beter de personeelsplanning daarop afgestemd kan worden.

Samenwerking

De combinatie moet volgens Van der Sluis wel privacy-vriendelijke zijn. Volgens hem hoeft de technologie geen showstopper te zijn en daarbij is het belangrijk dat de ziekenhuizen samenwerken op meerdere terreinen. Van der Sluis denkt aan het uitwisselen van algoritmen, combineren van data voor voorspellingen en hulp van partijen die gespecialiseerd zijn in het combineren van systemen (system integrators). Zolang ziekenhuizen maar niet allemaal zelf het wiel gaan uitvinden.  ‘Natuurlijk, er zijn ook verschillen. Ieder wiel zal er anders uit komen te zien: wat meer of wat minder spaken, een wat bredere of smallere velg, en een wat grotere of kleinere diameter. Maar het zijn wel allemaal wielen.’