Haar werk kan worden gezien als een verlengstuk van de kwesties waar Aletta Jacobs zich in haar tijd voor inzette. Een half jaar geleden werd al bekend dat Els Borst de prijs zou krijgen, morgen ontvangt ze hem echt.

In haar rapport zegt de jury dat Els Borst als minister heeft laten zien dat zij durf heeft, grensverleggend kan zijn en er niet voor terugschrikt om uiterst gevoelige kwesties in een breed maatschappelijk debat aan de orde te stellen. Zij deed dat altijd met de nodige voorbehouden en nuances. In haar werkwijze heeft zij haar eigen vakgebied, de geneeskunde, altijd als vertrekpunt genomen. Ze wordt gekenmerkt door eigenzinnigheid, openheid en een eigen visie, die zij ontleende aan haar professie. Dat is haar niet altijd in dank afgenomen, omdat ze onderwerpen aan de orde stelde die door anderen als te pijnlijk en te lastig werden ervaren en waar men liever over zweeg.

Curriculum Vitae

Els Borst wordt in 1932 in Amsterdam geboren. In 1950 gaat ze geneeskunde studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Ze kiest voor een opleiding tot kinderarts. In 1972 promoveert zij aan de Universiteit van Amsterdam. Ze trouwt en krijgt drie kinderen. In de daarop volgende loopbaan is zij arts, ziekenhuisdirecteur, hoogleraar en vicevoorzitter van de Gezondheidsraad. Vanaf 1968 is ze lid van D66. In 1994 wordt ze minister van Volksgezondheid. Bij de volgende verkiezing is ze lijststekker voor D66. In Paars II is zij, naast minister, eveneens vicepremier. Tijdens haar ministerschap werden medisch-ethische kwesties geregeld zoals euthanasie, medisch-wetenschappelijk onderzoek en onderzoek met embryo’s. Als minister krijgt zij te maken met de problematiek van wachtlijsten in de zorg en het tekort aan medisch personeel.

In 1989 wordt ze benoemd tot ridder in de Orde van Nederlandse Leeuw, in 2002 wordt ze bevorderd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. In 2003 wordt ze uitgeroepen tot niet-roker van het jaar. (Zorgvisie-Carina van Aartsen)