Goede bewegwijzering helpt om in complexe gebouwen zoals een ziekenhuis gemakkelijker de weg te vinden. Dit draagt bij aan het reduceren van de stress. Dat stelt prof. Paul Mijksenaar, ontwerper en hoogleraar vormgeving visuele informatie aan de TU Delft.
Het AMC in Amsterdam, het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam, het Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp, het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis in Amsterdam en het ziekenhuis Gooi-Noord in Blaricum. Al deze instelling riepen de hulp in van Paul Mijksenaar om de bewegwijzering te verbeteren. “Op luchthavens, in winkelcentra en in musea, in complexe gebouwen met allerlei stromen van mensen en goederen kan een duidelijke aanduiding van de route een heleboel ergernis en stress voorkomen,” aldus Mijksenaar op het congres ‘Vormgeving van Zorginstellingen’ op 27 november in Den Bosch.
Kleuren en contrast
Mijksenaar heeft een eigen ontwerpbureau en is daarnaast al ruim tien jaar hoogleraar aan de TU Delft. Samen met psychologen en ergonomen doet hij onderzoek naar diverse aspecten van ‘wayfinding’. Wat het ziekenhuis betreft begint dit proces voor een bezoeker al met de vraag hoe er te komen, met het openbaar vervoer of met de auto. En vervolgens: waar is de ingang en welk is het juiste gebouw? Dat gaat zo door tot de juiste etage, gang, kamer en bed zijn gevonden. De consistentie van het ontwerp speelt een rol, net als het gebruik van duidelijke taal en iconen de plek van de aanduidingen, de gebruikte kleuren en hun contrast. “Voor veel van deze zaken zoals kijkhoek en kleurencombinaties zijn heel eenvoudige regels op te stellen, maar veel ontwerpers kennen ze niet of passen ze niet toe,” aldus Mijksenaar.
Sick buildings
De ontwerper/hoogleraar benadrukt dat een duidelijke routing staat of valt met een goede aanpak vanaf het allereerste begin, dus bij het ontwerp van het gebouw zelf. “Zoals de Engelse ontwerper Jock Kinneir al in 1917 stelde: ‘Good signing cannot cure sick buildings’. Een uitspraak die nog steeds zeer waar is. De meeste problemen en weerstand ontmoet ik nog steeds bij architecten, en niet bij bezoekers of de staf en de medewerkers.” (Walter van Hulst)
