Door een dure verbouwing en een topzwaar bestuur bouwde het in 2005 opgerichte
Slachtoffer eigen ambitie
“NOAGG is ten dele slachtoffer geworden van de eigen ambitie, maar leefde ook op te grote voet”, erkent beleidsmedewerker Dick Koole. “Een goedbetaalde, driekoppige raad van bestuur en een staf van elf personen was een nogal megalomane constructie. Toch knap dat je in een dichtgeregeld land als Nederland in korte tijd zo’n schuld weet op te bouwen, terwijl het zorgkantoor en de bank er boven op zaten.”
Slechte dienst bewezen
Fatih Lektemur van de stichting Illuminatus vindt dat NOAGG de transculturele ggz een slechte dienst heeft bewezen. Niet alleen zijn vergelijkbare initiatieven door het financiële wanbeheer in diskrediet gebracht, ook de eigenheid van de transculturele ggz loopt gevaar. Die eigenheid wordt bepaald door kennis van en begrip voor de taal en cultuur van migranten.
‘Ziel verkopen aan de duivel’
“Door in zee te gaan met instellingen die niets in de transculturele zien, verkoop je je ziel aan de duivel. Wanneer je deel uitmaakt van een witte instelling met de daaraan gekoppelde werkwijze en mentaliteit is er natuurlijk geen sprake meer van eigenheid.”
Beleidsmedewerker Dick Koole van NOAGG geeft toe er niet helemaal gerust op te zijn. “Wij zijn uiteindelijk een kleine club vergeleken bij die grote moederorganisaties. We hebben de toezegging dat NOAGG een eigen plek houdt en landelijk wordt uitgerold als model voor transculturele ggz, maar dat moet nog worden waargemaakt.”
Makkelijke prooi
Toch gelooft Koole heilig in de NOAGG-aanpak. “Dat NOAGG een goed verhaal heeft, blijkt wel uit het feit dat we in een half jaar 1200 klanten hebben binnen gehaald.” Ook stichting Illuminatus zegt met een cliëntenbestand van 600 personen de cijfers aan haar kant te hebben. Maar zonder solide financieel beleid is de transculturele ggz volgens Lektemur een makkelijke prooi voor grote ggz-aanbieders. (ZorgVisie – Philip van de Poel)
