Van de Ven: ‘De contractering tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars is de basis van ons zorgstelsel. Als die contracten niet meer worden afgesloten, verliezen we de grip op de kosten en de kwaliteit.’
Geen contract
Zorgverzekeraars hebben op dit moment onvoldoende mogelijkheid om ongecontracteerde zorgaanbieders te weren. Van de Ven: ‘Het lijkt erop dat een toenemend aantal zorgaanbieders geen contract meer sluit met zorgverzekeraars. En waarom zouden ze ook? Contractonderhandelingen zijn lastig en de zorgverzekeraar kan allerlei eisen stellen. Aanbieders zonder contract kunnen zelf hun prijzen en het volume bepalen. Met name in de ggz, wijkverpleging en fysiotherapie is er een behoorlijke mate van vrijheid.’
Hinderpaalcriterium
Het hinderpaalcriterium staat zorgverzekeraars in de weg. Verzekeraars moeten namelijk voor niet-gecontracteerde zorg een vergoeding geven die niet zo laag mag zijn dat die voor hun verzekerden een feitelijke hinderpaal vormt om gebruik te maken van niet-gecontracteerde aanbieders. Wettelijk is geen percentage vastgelegd, maar een uitspraak van de Hoge Raad heeft gezorgd dat rechters een vergoeding van 70 tot 80 procent van het marktconforme tarief aanhouden.
Een gevaarlijk uitgangspunt, zegt Van de Ven: ‘Een probleem dat veel mensen niet goed zien, is dit: men denkt dat de zorgverzekeraars slechts zo’n 75 procent moeten vergoeden. Het zou me echter niet verbazen dat dat bij hoge rekeningen veel en veel te weinig is.’
Euro’s
Waar het om gaat, zijn absolute euro’s, zegt Van de Ven: ‘Er is tot nu toe nog nooit aan de rechter gevraagd: “Deze verzekerde met een bijstandsuitkering moet 600 euro bijbetalen. Dat is voor hem een hinderpaal.” Maar die rechtszaken gaan er zeker komen. Vanaf dat moment zijn de gevolgen niet meer te overzien. Want als er eenmaal jurisprudentie is, kan iedere verzekerde er gebruik van maken. Wat daar nog bij komt, is dat polisvoorwaarden voor alle verzekerden gelijk moeten zijn, ongeacht het inkomen.’
Van de Ven wordt naar eigen zeggen nog niet enthousiast van het regeerakkoord waarin slechts twee zinnetjes worden gewijd aan zorgcontractering. Hij waarschuwt de politiek: ‘De explosie van ongecontracteerde zorg is een potentiële tijdbom. Er moet nu echt iets gebeuren. Technisch is het heel simpel: het wetsvoorstel ligt er.’
Lees hier het hele interview met Wynand van de Ven. Alleen voor premiumlezers.
De heer van der Ven doet een interessante uitspraak namelijk “de contractering tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars is de basis van ons zorgstelsel. Als die contracten niet meer worden afgesloten, verliezen we de grip op de kosten en de kwaliteit.’
Het hebben van grip op kosten is te billijken maar grip hebben op kwaliteit is natuurlijk van een heel andere orde. Kwaliteit in de GGZ is geen eenduidig en zeker niet te objectiveren, begrip. Inhoudelijke kwaliteit van zorg kan feitelijk alleen als een papieren realiteit van achter een bureau worden bepaald. De pogingen die worden gedaan om te objectiveren en te kwantificeren door middel van ROM en overmatige nadruk op RCT’s met als uitkomst groene en rode lijsten mbt wel of niet effectieve behandelmethoden, tonen aan dat de zorgverzekeraar een wel zeer platte opvatting heeft over het ambacht van psychologen en psychotherapeuten.
Overigens zijn er veel goede redenen aan te dragen waarom contractering stagneert.
Onder anderen dat contractering een wederzijdse afstemming zou moeten zijn tussen beide contractpartijen. Een afstemming die gebaseerd zou moeten zijn op redelijkheid en billijkheid. Het afknijpen van één contractpartij door de andere vanwege machtsongelijkheid om zo bezuinigingsdoelstellingen te halen leidt tot woede en weerstand. Bij accepteren van oneerlijke voorwaarden neemt de werkdruk toe en effectiviteit en plezier nemen af. Het is niet verwonderlijk dat zorgaanbieders afhaken.
Overigens is het hinderpaalcriterium niet de enige mogelijkheid om eigen ruimte te organiseren. Iedere Nederlander heeft immers het recht om een restitutiepolis af te sluiten in plaats van een naturapolis. Ik zou iedereen, die zelf wil bepalen met welke zorgaanbieder hij of zij wil werken tegen 100% vergoeding, willen uitnodigen om gebruik te maken van dat recht.
Beste, het hinderpaalcriterium is al lang een heikel punt. Dit ook omdat zorgverzekeraars maximaal 70 tot 75% van hun marktconforme tarief vergoeden. Dit is veel lager. Daarnaast is er een grote onduidelijkheid over deze marktvonforme tarieven. Patienten weten dit niet en tijdens het kiezen van een nieuwe zorgverzekeraar zijn contract onderhandelingen nog bezig. Verder brengem zorgaanbieders bij niet gecomtracteerde zorg passantentarieven in rekening. En deze zijn veel hoger dan de reguliere tarieven. Gevolg de zorgverzekeraar vergoed maar 30% a 40% van de zorgkosten. Gevolg financiele strop voor de patient. Oplossing is dat de 3 betrokken partijen in de zorg, zorgverzekeraars, zorgaanbiefers EN patientenvertegenwoordiging, hier gezamelijk afspraken over maken en dit ook in de zorgmarkt uniform toepassen. Daarnaast dient de zorgmarkt hierover ook goed geinformeerd te worden, want niet alleen de patienten maar ook zorgprofessionals weten het vaak niet.
Van der Ven stelt dat zorgaanbieders niet gecontracteerd willen worden. Het tegendeel is waar; wij willen zeker wel gecontracteerd worden. Zorgverzekeraars geven aan niet te willen contracteren omdat “voldoende zorg is ingekocht in de regio” . Echter er zijn voor revalidatie en behandeling chronische pijn wachtlijsten tot meer dan 6 maanden! Dus kennelijk toch niet voldoende zorg ingekocht.
Een andere reden is dat zij aangeven slechte ervaringen hebben, bv met Ciran.
Maar juist door wel te contracteren heb je als zorgverzekeraar meer grip op de kwaliteit van zorg, immers daar maak je afspraken over.
Jan Tol
Nordic Health ruginstituut
R de Vries registerpsycholoog
Wijnand laat zien dat hij niet weet waarover hij praat. Voor een contract bij de zorgverzekeraars moet je tekenen bij het kruisje. Onderhandelen is niet mogelijk. Psychologen met een contract frauderen massaal. Dat kan niet anders want sommige eisen zijn niet haalbaar of zijn tegenstrijdig.
En over toegankelijkheid en betaalbaarheid. Cliënten die het niet kunnen betalen wordt bij mij het verschil dat niet uitbetaald wordt vaak uit coulance geschonken. En, daarmee benadert ons uurloon het minimumloon, als je alle registratie verplichtingen meetelt. Maar wij, contractvrije psychologen, worden beloond door het succes van een behandeling.
En laten we wel zijn. De opdracht van verzekeraars is premies binnen harken en schadelast beperking en het verpakken als kwaliteit van de zorg.
Ik weet niet waar meneer van de Ven zijn informatie haalt, maar als vrijgevestigde in de BGGZ heb ik GEEN contractonderhandelings-mogelijkheden (dus ook geen lastige). Ik kan tekenen bij het kruisje en als ik niet wil/kan voldoen aan alle eisen die een zorgverzekeraar lukraak mag stellen dan krijg ik niet eens een aanbod voor een contract. Sommige zorgverzekeraars weigeren een contract af te sluiten vanwege voldoende dekkingsgraad of onvoldoende klanten in een gebied. Zo ben ik gedwongen ongecontracteerd te werken.
Daarnaast gelden er maximale tarieven vastgesteld door de NZA, dus zelf mijn prijzen bepalen, dat kan ik ook niet. Twee grote fouten in al de 2e paragraaf.
Ik zou graag een contract willen, mits deze van enige redelijkheid blijk zou geven en mij niet zou belasten met allerlei administratie, kwaliteits-eisen/keurmerken die niet over kwaliteit gaan en voorwaarden die buiten mijn macht liggen (product-mix anyone?)
Het hinderpaalcriterium is het enige wat ons als kleine zelfstandigen nog de mogelijkheid geeft om de macht van de zorgverzekeraar te keren. Laten we deze in hemelsnaam behouden. Ik begrijp dat het vanuit de theorie een doorn in het oog is, maar als zorgverzekeraars in de praktijk fatsoenlijke contracten zouden aanbieden, zouden niet zoveel mensen ongecontracteerd werken.
Zorgvolume en prijs horen transparant te worden vastgesteld. En zeker niet door een verzekeraar. Want dat nadeel noemt van de Ven niet. Eindelijk de burger eens laten meebeslissen over waarde, persoonsgerichte zorg, aantal behandelingen (etc.), maar dan dus ook over de……kosten en dus over de prijs! En dus over de premiehoogte. Dat lijkt me de enige weg bij behoud van solidariteit. Toelichting in mijn blog: http://zorgenstelsel.nl/actieve-participatie-burger-nodig-bij-beheersen-van-zorgkosten/
Mijn ervaringen zijn precies andersom. De gemeente betaald structureel meer aan degene met wie ze een contract hebben. Als argument geven ze aan dat een ZZPer minder overheadkosten heeft. Ze hebben dat ook vastgelegd, dus iedereen kan dat nalezen. In de kwaliteit van de zorg zijn ze niet of nauwelijks geinteresseerd. Ze doen wel alsof maar in de praktijk doen ze het niet. Ze schuwen er bovendien niet voor om structureel te liegen. Daar weten we niets van zeggen ze dan.
Die contracten zouden niet moeten bestaan. Het moet over de kwaliteit gaan. Contracten maken de zorg pas echt duur. Dit heb ik uit eigen ondervinding.
Maria Hairwassers
Dagopvang Maria uit Den Dungen