Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

‘Ik sta graag met één been in de politiek en met één been in de praktijk’

Eindredacteur
Hij was waarnemend directeur bij ActiZ en is sinds 1 maart directeur van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN). Een gesprek met Frank Bluiminck over zijn nieuwe baan en de achtergrond van deze overstap.
Frank Bluiminck

Onlangs sprak Zorgvisie u over het protest dat VGN aantekende tegen de geplande bezuiniging in de langdurige zorg. U bent direct ‘vol aan de bak’. ‘Mijn motivatie om iets te doen voor deze sector was groot en ik ben dan ook heel blij met deze plek. Die motivatie is sinds ik hier werk, alleen maar gegroeid. Het werk in deze sector mag meer waardering krijgen in de samenleving. Het wordt te veel als een vanzelfsprekendheid gezien. Ik ben erg onder de indruk nu ik zie hoe het is om met een beperking te leven en wat de zorgverlening voor hen kan betekenen.’

Het leek voor de hand te liggen dat u deze functie bij ActiZ zou vervullen. ‘Dat begrijp ik, maar ik denk dat het zo heeft moeten zijn. Toen Aad Koster zijn vertrek aankondigde begin vorig jaar was net een organisatieverandering in gang gezet. Ik gaf leiding aan het team dat alles rond wetgeving, bekostiging, zorginkoop behandelde en had de werkgeversportefeuille met de cao-onderhandelingen erbij gekregen. Zo kwam ik als waarnemer in de functie van directeur terecht. Gezien de recente organisatieverandering leek het verstandig om iemand van buiten aan te trekken voor de functie waarbij ik in de sollicitatiecommissie zat. Intussen kon ik wel ruiken aan het directeurschap en toen vacature bij VGN vrij kwam was de keuze snel gemaakt. Het had voor mij niet beter uit kunnen pakken.’

Deze plek ligt inderdaad helemaal in de lijn van uw cv tot nu toe. ‘Ik heb inderdaad altijd gewerkt in het maatschappelijke middenveld. Gaandeweg heb ik de rode draad ontdekt. Ik wil graag met één been in de politiek staan en met één been dicht bij cliënt en medewerker. In dit soort organisaties heb je die voortdurende wisselwerking tussen beleid en praktijk. Ik kan mijn werk niet goed doen als ik geen voeling heb met wat op de werkvloer gebeurt. Bedrijfsvoering is ook onderdeel van mijn werk, maar het bedrijfsleven heeft me nooit over kunnen halen om daar te gaan werken. Dit is wat ik graag wil.’

U zegt meer waardering te willen bewerkstelligen voor het werk in de gehandicaptenzorg, maar is het niet belangrijk het imago te verbeteren, laten zien dat het niet alleen maar zwaar is? ‘Het is allebei belangrijk. We spreken in de gehandicaptenzorg wel over ‘levenslang en levensbreed’. Mensen die geboren worden met een beperking hebben goede zorg nodig maar ze hebben het net als ieder ander het ook nodig zich te ontwikkelen en zinvol bezig te zijn. Daarin verschilt deze sector van de meeste andere gezondheidszorgsectoren: het werkterrein is heel breed.
Wat het imago betreft: ook de doelgroep is heel breed. Kinderen met het syndroom van down zijn meestal heel vrolijk, ontwapenend en ontroerend. Maar laatst had ik nog een ontmoeting met een tienjarige met ernstige meervoudige beperkingen. Dat jongetje zat in zichzelf opgesloten en had uit onmacht heftige woedeaanvallen. Dan vraagt het echt veel vakkundigheid om zo’n kind “te lezen”, om aan te voelen wat het nodig heeft. Dat kan zwaar zijn, al geeft het weer veel voldoening als je voortgang boekt. Hoe je goed omgaat met agressie is een belangrijk vraagstuk in de gehandicaptenzorg. Voor mij is de uitdaging om te zorgen dat we goede werkgevers zijn voor mensen die dit werk doen.’

Dus zorgen dat er voldoende mensen zijn, oftewel voldoende geld. Daarmee zijn we terug bij het verzet tegen de geplande bezuiniging. ‘We vinden een bezuiniging van 175 miljoen onverantwoord aangezien alle lichte zorg al uit het systeem is gehaald. Nederland heeft nota bene net het VN-verdrag ondertekend voor rechten van mensen met een beperking. Dan kun je nu niet op hun begeleiding gaan bezuinigen. We moeten juist alles op alles zetten om deze mensen deel te laten nemen aan de samenleving. Dat is aan ons, de gehandicaptenzorgaanbieders, maar ook aan de samenleving, die zal zich open moeten stellen voor hen. Dat is een missie waaraan ik graag bijdraag. Het verdrag schept verplichtingen, maar ook kansen.’

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.