Het Kader Passende Zorg is deze week naar de Tweede Kamer gestuurd. In opdracht van VWS schreef Zorginstituut Nederland op wat passende zorg betekent, maar ook wie wat moet doen om tot passende zorg te komen. ‘We hebben hiermee een duidelijk, normatief kader van de overheid dat niet vrijblijvend is’, zegt speciaal gezant passende zorg Jan Kremer, die het schrijfteam leidde.
De Nederlandse zorg is van hoge
Dit is een belangrijk kader en somt goed op wat de opdracht is aan VWS en aan de veldpartijen. Het zou uiterst belangrijk zijn als alle partijen de urgentie, de visie en de gekozen strategie delen en van daaruit over de eigen schaduw heen springen en komen tot nieuwe vormen van samenwerking. Ik hoop oprecht dat het gaat lukken, want anders worden de problemen in de zorg schier onoplosbaar en zijn maatregelen nodig die niemand wil (pakketverkleining, premie hoger, hogere eigen risico cq eigen bijdragen, enz.).
Bij het het Zorginstituut (zorginhoud en personele en financiële schaarste) en misschien ook bij VWS (personele en financieel schaarste) en beperkt bij zorgverzekeraars (financieel schaarste), maar nog lang niet bij de professionals zie ik deze gedeelde urgentie, visie en strategie en dat stemt mij althans nu nog somber.
Ik begrijp, Jan, dat je dit een normatief kader noemt. Maar toch een paar opmerkingen.
Een normatief kader is niet meer vrijblijvend. VWS en veldpartijen zijn dus gehouden om zich eraan te houden. De vraag is waar ze zich nu aan moeten houden? Aan procesafspraken om te komen tot ‘Passende Zorg’ of aan resultaatafspraken alleen nog maar ‘Passende Zorg’ te verlenen/financieren.
Voor beide zou dan gelden dat er dan ook gevolgen zijn als een partij zich er niet aan houdt. Het is immers niet meer vrijblijvend. Maar wie bepaalt dat en hoe stelt die toetsende partij dan vast dat niet voldaan wordt, en wat zijn dan de consequenties?
Wie bepaalt of VWS zijn afspraken wel nakomt?
Wie bepaalt of een beroepsgroep zijn afspraken wel nakomt?
Wie bepaalt of een zorgverzekeraar zijn beoogde rol wel wil spelen?
Steeds wordt benadrukt dat belangengroepen over hun eigenbelang moeten uitstijgen vanuit het hogere doel. Maar wie compenseert het optreden van nadelige gevolgen, cq wie incentiveert gewenst beleid? Is het bij VWS en verzekeraars echt serieus of wordt het probleem via ‘Passende Zorg’ door hen over de schutting van de professionals gegooid?
Is dit ‘Normenkader Passende Zorg’ nu een ‘veldnorm’? In dat geval kan de IGJ zorgaanbieders erop toetsen, en de NZa zorgverzekeraars (en de Rekenkamer cq Zorginstituut het Ministerie van VWS??). Maar dan moet het Normenkader wel specifieker en toepasbaarder worden geformuleerd.
Alles overziende is dit ‘Normenkader Passende Zorg’ nog steeds een inspanningsverplichting, ook al wordt het een normenkader genoemd. Het is nu nog zeker geen resultaatverplichting, met benoemde resultaatnormen, wijze van toezicht en consequenties bij non-compliance.
Ik zeg niet dat ik beter weet hoe het dan wel moet, maar ik denk graag mee.
Sterkte!!
NB: Ik lees net wat Marjan Kaljouw zegt: ‘Passende zorg betekent behandelreductie voor alle zorginstellingen.’ Tja, helpt dat?
Mooi zo. En nu hopen dat deze mooie woorden ook uitgevoerd kunnen gaan worden, zodat zorginnovaties ook beloond kunnen gaan worden in plaats van tegengewerkt omdat heilige huisjes en tradities belangrijker zijn.