Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Joan Leemhuis-Stout: Ziekenhuizen willen samen werken aan veiligheid

De witte kolom, en daarbinnen natuurlijk de ziekenhuizen, kan veel meer betekenen tijdens rampenopvang en crisisbeheersing dan nu wordt benut. Dat is onder het wetsvoorstel Veiligheidsregio’s ook beter mogelijk. Bovendien hebben de samenwerkingspartners in het veiligheidsdomein meer dan ooit de wens elkaars taal te spreken. Zowel op bestuurlijk als op operationeel niveau is het momentum daar om aan die bereidheid vorm en inhoud te geven. Dit is de boodschap die ik tijdens een interview met ZorgVisie op 12 november jl. heb onderstreept. Helaas is daarvan weinig in de kolommen terechtgekomen. Daarom zet ik hier graag alsnog de visie van de NVZ vereniging van ziekenhuizen uiteen.

Zoals ik ook tijdens het Nationaal Veiligheidscongres van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties op 8 november benadrukte, verdient de cruciale rol van ziekenhuizen tijdens oefeningen voor rampenopvang en crisisbeheersing meer aandacht. Het viel mij tijdens dat congres, waarvan ik dagvoorzitter was, op dat vrijwel elke spreker het verlangen uitte om vooral weg te blijven van discussies als ‘wie is de baas bij deze ramp’. De wens om te zoeken naar werkbare oplossingen is momenteel zeer groot. Men zoekt allerwegen manieren om vorm te geven aan sterkere interactie tussen de verschillende bestuurlijke en operationele kolommen die betrokken zijn bij rampenopvang en crisisbeheersing. Op nationaal, regionaal en lokaal niveau. Meer samenwerken en meer oefenen, zo luidt het devies. Het is van groot belang deze bereidheid te koesteren en te verzilveren!

Dit neemt niet weg dat het huidige gebrek aan aandacht voor de witte kolom zorgelijk is. Symptomatisch zijn de recente ervaringen met Voyager, de rampenoefening van oktober in Rotterdam waaraan in ZorgVisie terecht gerefereerd is. Zowel bij het ministerie van BZK als bij dat van VWS verdienen de ziekenhuizen een centralere plaats in beeld. Het is helaas ook een feit dat veel ziekenhuizen in den lande moeten vechten om een goede betrokkenheid bij het oefenen van ramp- en crisisscenario’s. Dit heb ik tijdens het Nationaal Veiligheidscongres ook onder de aandacht gebracht van Thom de Graaf, voorzitter van het Veiligheidsberaad.

Vooruitgang geboekt

Toch doet het klagelijke toontje dat uit het artikel in ZorgVisie klinkt geen recht aan de situatie. Er is vanuit de witte kolom bezien ook vooruitgang geboekt in het wetsvoorstel Veiligheidsregio’s dat nu voor behandeling in de Kamer ligt. Het wetsvoorstel geeft een goede basis om efficiënte en kwalitatief hoogwaardige organisatie te realiseren van de brandweerzorg, geneeskundige hulpverlening, rampenbestrijding en crisisbeheersing. De positie van de GHOR is versterkt nu in de nieuwe wet is opgenomen dat de directeur GHOR deel uitmaakt van de directie GGD. Er blijft genoeg te wensen en te verbeteren. De onafhankelijke positie van de directeur GHOR moet in de wet worden gewaarborgd. En in het wetsvoorstel ontbreekt op pijnlijke wijze de relatie met de Regionale Ambulancevoorziening (RAV). Wie langer studeert op het wetsvoorstel, ontdekt nog meer onvolkomenheden. Maar de NVZ vindt dat er geen tijd verloren moet gaan met het hanteren van een juridische stofkam. De branchevereniging vindt het essentieel dat ziekenhuizen veel meer opleiden, trainen en oefeningen voor rampen waarbij grote aantallen slachtoffers betrokken zijn. Daarnaast moet de communicatie tussen de kolommen van de veiligheidsregio’s veel beter. Investeren in communicatie en systematische informatievoorzieningen is cruciaal! Dit blijkt overigens ook uit evaluatie van grote (internationale) rampen. Alle partijen die betrokken zijn bij rampenopvang en crisisbeheersing, dus ook de ziekenhuizen, moeten op de hoogte zijn van patiëntenstromen en adequate hulp kunnen bieden.

Mensenlevens

Want slachtoffers van een ramp of een crisis hebben natuurlijk volstrekt geen boodschap aan bestuurlijke lijnen of geldstromen. Uiteindelijk draait alles bij rampenopvang en crisisbeheersing om mensenlevens. Daar draait het in ziekenhuizen al eeuwen om en vanuit dat perspectief benadert de NVZ ook de ontwikkelingen rond de veiligheidsregio’s. Wij liggen niet te mokken in de berm, wij zetten al onze kennis en ervaring in om werkbare antwoorden te vormen op de vraag: hoe krijgt de patiënt ten tijde van ramp of crisis de best mogelijke zorg op de best mogelijke plaats? De ziekenhuizen beschikken over de nodige expertise en die zetten zij graag in. Juist ook tijdens multidisciplinaire oefeningen!

Joan Leemhuis-Stout, voorzitter NVZ vereniging van ziekenhuizen.

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.