Slaets pleit daarom voor de terugkeer van ‘liefdevolle zorg’, een onderdeel waar verpleegkundigen op dit moment volgens hem weinig tijd voor hebben. Er is te weinig personeel, de medewerkers die er zijn, hebben te veel taken en ze moeten ook nog eens precies vastleggen wat ze in een dienst allemaal hebben gedaan. Tel daarbij alle regels die de Tweede Kamer voor de verpleeghuiszorg heeft bedacht en het wordt duidelijk: er is weinig tot geen ruimte om net dat beetje extra te doen waar een oudere nog levensgeluk uit haalt. Een wandelingetje door de tuin, een lekker tussendoortje of tijd voor een extra praatje, het zit er meestal niet in. En dan is er ook nog de IGZ, met een eisenlijst van hier tot Tokio, gericht op punten die de zorg misschien wel veiliger, maar niet persoonlijker maken.

Een eerlijke beloning
Een mooi betoog en helemaal waar. Ook met de oplossing die Slaets aandraagt is mijns inziens niets mis. Kijken naar wat er wel kan in de tijd die er is met een cliënt, in plaats van focussen op wat er mis gaat, klinkt als een mooie manier van werken. Het stimuleren van liefdevolle zorg en wat extra aandacht is een prachtig idee, want welke verpleegkundige wil nou alleen de basic zorg geven? Het is mooi dat Slaets pleit voor sturen op positieve emoties. Nu nog bestuurders die de regels los durven laten.

Dossier Ouderenzorg
In het dossier ouderenzorg draait het om langer thuis wonen, verpleeghuizen en gezond blijven.