Zorgeconoom Marcel Canoy vindt dat critici van het zorgstelsel het debat niet eerlijk voeren, waardoor het ontaardt in een geloofsstrijd. Hij stelt dat issues rond samenwerking binnen het stelsel zijn op te lossen en pleit voor minder complexiteit in de regelgeving. ‘De menselijke maat is zoek.’
De samenwerking tussen zorgaanbieders onderling en
Gewoon onjuist om het als een geloofsstrijd neer te zetten. De “waarheidsclaim” van Canoy is zo te ontmantelen. Het gaat uiteindelijk om de juridische basis waarvan al vele malen is geduid dat de zorgverzekeringswet in strijd is met Europese wetgeving. Was men naar het Europees Hof gegaan was dat allang duidelijk geworden. Het wordt hier dan nog steeds neergezet als “marktwerking met publieke randvoorwaarden”…
Wachtlijsten, treeknormen: papieren tijgers…
Geld speelt geen rol. Het zorgstelsel is een privaat zorgstelsel. De private contracten geven de verzekerden een contractueel recht op zorg zoals opgenomen in het basispakket; positieve lijst geneesmiddelen en behandelingen die functioneel zijn omschreven. De behandeling moet tijdig door de verzekeraar beschikbaar worden gesteld. Dat is privaat recht. De Overheid kan in principe budgetteren wat ze wil, maar ook de EU stelt dat verzekeraars in Nederland onderhevig zijn aan een open einde regeling; ze werken voor eigen rekening en risico en moeten daarom zeer ruime reserves aanhouden om aan hun verplichtingen jegens de verzekerden te kunnen voldoen. Zorgverzekeraars zijn daarin niet verschillend met brandverzekeraars. Er is geen limiet aan de vergoeding voor het aantal en de grootte van de branden. Zo in de brandverzekering, zo ook in de zorgverzekering. Een budgetplafond in een privaat stelsel is strijdig met het principe van marktwerking; Bomhoff werkt dat dan ook uit in Trouw: met “Zoveel lof verdient Schippers niet”
https://www.trouw.nl/nieuws/zoveel-lof-verdient-schippers-niet~b6119bd8/
En hetzelfde geldt voor de Wmo. Een budgetplafond is er niet
Als er gesproken wordt over het zorgstelsel dan wordt voor het gemak de binnen de Wmo geleverde ondersteuning meestal vergeten. En precies daar liggen enorme mogelijkheden voor preventie. Het CPB heeft aangetoond dat Wmo huishoudelijke hulp lonend is om duurdere vormen van zorg uit te stellen of te voorkomen. Preventie ligt altijd, maar dan ook werkelijk altijd aan de basis en die basis in ons hele zorgsysteem is de Wmo. Iedereen, of je nou automonteur, schilder of arts bent, weet dat preventie altijd beter is en minder kostbaar dan reparatie. De toename in de zorgkosten is, niet uitsluitend, maar voor een belangrijk deel toe te schrijven aan vergrijzing. Huishoudelijke hulp, waarvan iedere politicus die ik spreek toegeeft dat het veel meer behelst dan alleen maar poetsen, draagt er in belangrijke mate aan hett voorkomen van hogere zorgkosten. Het grote probleem is dat de budgetten voor Wmo al jaren onder grote druk staan en dat gemeenten daarom alleen maar aan het verschralen zijn. Het goedkopere basisonderhoud zoals een automonteur zou zeggen wordt daardoor verwaarloosd. Dan gaan er in Den Haag ook nog eens stemmen op om de huishoudelijke hulp maar helemaal te schrappen als een door de overheid georganiseerde en gefinancierde voorziening. Het vervelende is dat meer geld niet automatisch betekent dat er meer aandacht komt voor dit belangrijke preventieve werk. De investeringen (onderhoud) komen namelijk voor rekening van gemeenten terwijl de opbrengsten (lagere reparatiekosten) bij de Rijksoverheid komen. Dat zal nooit gaan werken. Belangrijk is daarom dat het schot tussen Wmo enerzijds en Wlz en zvW anderzijds komt te vervallen. Daar zit echt een zeer grote constructiefout in ons huidige zorgstelsel. Een fout die zo overduidelijk is en voor iedereen te begrijpen dat je die bijna over het hoofd zou zien.
In de discussie over het zorgstelsel en de wens die (op onderdelen) te verbeteren zou ik graag nog eens willen verwijzen naar de blog in Zorgvisie van Guus Schrijvers en mijzelf: “Gereguleerde marktwerking is toekomstbestendig” :
https://www.zorgvisie.nl/blog/gereguleerde-marktwerking-is-toekomstbestendig/
Het gaat niet om een geloofsstrijd maar om politieke meningsverschillen die ook binnen het huidige stelsel beslecht kunnen worden.
Martien Bouwmans
Interessant wat de heer Canoy hier stelt.
Dank Zorgvisie en de heer Kiers dus voor het aan de heer Canoy bieden van dit platform.
Toch zijn er enkele kanttekeningen te plaatsen bij dit verhaal:
1 De heer Canoy stelt: ‘ Wat ontbreekt is een vergelijking van ons stelsel met een alternatief stelsel. Alleen dan kun je bepalen of je beter af bent als je het huidige stelsel vervangt. Maar die analyse ontbreekt.’
Maar: hij, en zijn volgelingen, gaan stelselmatig voorbij aan kritische vergelijkende analyses.
Mainstream media, en mainstream economen kiezen simpelweg voor het negeren van deze geluiden: https://gijsvanloef.nl/ , ondanks herhaalde uitnodigingen.
Hiernaast: er zijn 196 landen. Als ik stel dat de meerderheid heeft gekozen voor een centraal aangestuurde zorg, dan ben ik voorzichtig.
Slechts een paar landen hebben gekozen voor dit huidige stelsel.
de vraag rijst: is Nederland nou zo goed, of is de rest van de wereld zo gek?
Niet huilen dus, maar de discussie aangaan, zou ik zeggen.
2 Ik citeer: ‘ Wat critici volgens Canoy drijft is een politieke overtuiging of een eigenbelang.’ .
Dat is een belangwekkend statement.
Eigenlijk wordt hier dus gesteld: ‘ als je kritiek op mij hebt, dan handel je uit eigenbelang’ .
Dit voelt niet als een uitnodiging tot een open discussie.
3 De heer Canoy stelt: ‘ Het Nederlandse zorgstelsel doet het internationaal gezien goed, stelt Canoy: ‘Qua toegankelijkheid zijn we wereldtop. Hoe je het ook meet’ .
En dit is natuurlijk een compliment voor de eerstelijns zorg, die inderdaad uitstekend geregeld is in NL.
Canoy vergeet echter een belangrijke zaak:
A zie https://gijsvanloef.nl/
B De eerstelijns zorg wordt kapot gemaakt. ( Bronnen en onderbouwing beschikbaar voor de geïnteresseerden. )
Kapot gemaakt door dit door hem verdedigde stelsel.
En hiernaast:
Het opvoeren van NHS als rampscenario voor zorgstelsel alternatieven getuigt slechts van een gebrek aan argumenten. Bangmakerij!
3 Canoy heeft destijds een concurrentiemodel als ‘ the only show in town’ geïntroduceerd en gepromoot.
Natuurlijk concurrentie onder verzekeraars, maar het zijn de verzekeraars die vervolgens eenzijdig hun wil opleggen aan zorgverleners. En dat is dus de opgelegde cultuur in de zorg.
4 ‘ Qua samenwerking is er juist heel veel mogelijk. Alleen wordt die ruimte niet ten volle benut, uit angst voor de ACM. Die angst is niet terecht ‘
Niet terecht, Canoy?
Ik herinner me erg goed de boete die de LHV is opgelegd vanwege ‘ vestigingsadviezen’ .
Mocht de heer Canoy last hebben van zijn geheugen:
https://www.acm.nl/nl/publicaties/publicatie/6626/NMa-beboet-LHV-wegens-ongeoorloofde-vestigingsadviezen
De boodschap? Bespaar me alstublieft uw onzin, mijnheer Canoy.
U doet nu aan damage control; maar de Geest is uit de fles.
Uw bijdrage is van het niveau:
https://www.youtube.com/watch?v=CbDIVRhU9XA