De Tweede Kamer vergaderde vorige week over inzage in het patiëntendossier door verzekeraars bij fraudeonderzoek. Een meerderheid van de Kamer wil met minister Schippers dat zorgverzekeraars patiënten achteraf informeren dat ze in hun dossier hebben gekeken. Voor de Patiëntenfederatie gaat dat niet ver genoeg. Zij vindt dat er genoeg manieren zijn voor een zorgverzekeraar om fraude te onderzoeken zonder daarvoor direct in het medisch dossier te kijken.
Inzage
Directeur Dianda Veldman: ‘Wij hebben onderzoek gedaan waaruit blijkt dat patiënten vooraf willen worden geïnformeerd. En ze willen het recht krijgen om inzage te weigeren. Patiënten werken graag mee aan fraudeonderzoek, maar dat hoeft niet per se te gaan door inzage in het dossier. Een verzekeraar kan de patiënt ook gewoon een briefje sturen en vragen of het klopt dat hij in twee dagen tijd veertig keer fysiotherapie had. Daar heb je geen dossier voor nodig.’
Onderzoek
Volgens Veldman geven patiënten aan dat ze betrokken willen worden bij fraudebestrijding. ‘Wij zijn niet bang dat fraudeonderzoek dan niet meer kan. Er is geen patiënt die het met een zorgverlener op een akkoord gooit om de verzekeraar te flessen. En als die er wel zou zijn, dan zie je dat ook niet aan het dossier, want dan staat daar gewoon in dat er inderdaad veertig keer fysio was. Er is dus geen enkele steekhoudende reden om de patiënt niet vooraf om toestemming te vragen. We hebben dit al eerder geroepen, maar kennelijk is die boodschap niet aangekomen in Den Haag. Dus nu nog maar een keer.’
Dossier Fraude in de zorg
Zorgfraude is een structureel probleem dat de maatschappij jaarlijks veel geld kost. Het dossier bevat artikelen over frauduleuze praktijken, fraudebeheersing en foutieve declaraties.
De wens van mevrouw Veldman geeft blijk van een onvoldoende zicht op de praktijk. Bij zorgfraude is niet zelden, en soms op grote schaal sprake van samenspanning. De patiënt heeft dan voordeel bij de fraude. Het gaat dan om het 'omkatten' van onverzekerde zorg naar verzekerde zorg. Denk hierbij aan bijvoorbeeld cosmetische ingrepen. Het laat zich raden dat de cliënt in deze gevallen geen toestemming zal geven voor inzage in het dossier. Ook kan sprake zijn van het declareren van zorg die helemaal niet heeft plaatsgevonden. De opbrengsten worden dan in diensten of in goederen gedeeld. In voornoemde gevallen, ik zou vele praktijkvoorbeelden kunnen noemen, en dat zijn helaas geen zeldzaamheden, is een dossieronderzoek noodzakelijk en buitengewoon nuttig. In geval van fraude mag het daarom nooit zo zijn dat de frauderende zorgverlener de privacy van de patiënt gebruikt als middel om het onderzoek te frustreren. Privacy is belangrijk maar niet tot elke prijs. Immers de bestrijding van de zorgfraude dient ook het belang de zorg op termijn voor iedereen beschikbaar te houden.
Mij valt regelmatig op hoe zeer de omvang van zorgfraude en de steeds professionelere organisatie ervan worden onderschat. Het PGB is aan naïviteit zowat ten onder gegaan.