Coverbeeld, titel en ondertitel van dit kleine boekje zetten de toon. Een wel heel populaire toon, maar misschien spreekt die mensen op de werkvloer aan. Zo niet, dan toch maar even doorbijten. Want met die opgewekt eenvoudige toon brengt bestuurder Jos Spätjens van Zorggroep Noord en Midden Limburg (zijn) werknemers wel snel wat organisatietheorie bij, die hen kan helpen meer initiatief te nemen. Tegelijkertijd laat Spätjens leidinggevenden zien hoe zij meer ruimte kunnen geven voor dat eigen initiatief op de werkvloer.
Belevenissen
Marktwerking heeft Spätjens duidelijk geïnspireerd. Hij legt al in het begin uit dat het in de economie niet meer zozeer gaat om het aanbieden van producten en diensten, maar om het aanbieden van belevenissen. Bij vernieuwingen in de gezondheidszorg mist hij die invalshoek. “Waarom werkt er geen masseuse in het verpleeghuis? Waar is de lucht van gekookte aardappelen en pruttelend vlees gebleven?” Spätjens pleit voor vrije (regel)ruimte voor werknemers om hun klanten op de beste manier te bedienen.
Organisatiegedrag
Spätjens legt uit wat een missie is, hoe een missie die ‘ertoe doet’ tot stand komt en hoe zo’n goede missie doorwerkt in de praktijk. De missie bestaat uit een aantal principes. Het gaat over welk bedrijf of instelling men wil zijn. De bestuurders hebben bepaalde inzichten over hoe ze het bedrijf moeten inrichten om dit te bereiken. Daaruit komen regels voort die de medewerkers aansturen. Zo ontstaat organisatiegedrag. Vervolgens legt hij uit hoe je dit organisatiegedrag via enkelslag, tweeslag of drieslag leren kunt veranderen. Hij betoogt dat zorgvernieuwing moeizaam is wanneer deze processen niet duidelijk zijn.
Stout
Organisaties ‘bestaan’ niet. “Je kunt ze geen schop onder hun kont geven, wanneer je niet tevreden bent.” Organisaties zijn verzamelingen van mensen die het moeten doen. Gaat het goed, dan hebben ze geen regelnichten maar echte leiders aan de top volgens Spätjens. Maar ook in een organisatie waar het bestuur sterk op beheersing is gericht, kunnen medewerkers kleine verbeteringen doorvoeren. Het boekje eindigt met een aantal tips en oefeningen waarbij iets te vaak het advies ‘stout’ te zijn wordt herhaald. Dat wat eigen initiatief van medewerkers het verschil kunnen maken voor cliënten, daarvan is de lezer dan allang overtuigd. (Zorgvisie – Berber Bast)