Groenenberg is programmamedewerker preventie bij de Nierstichting en promoveerde deze week aan het LUMC in Leiden. Ze richtte haar proefschrift op de screenings voor nierschade, diabetes en hart- en vaatziekten en kwam tot de conclusie dat gezondheidsverschillen in de samenleving worden vergroot doordat preventie juist de kwetsbare groepen niet bereikt.

Kwetsbare groepen niet bereikt
De kwetsbare groepen waar Groenenberg over schrijft zijn bijvoorbeeld bepaalde migrantengroepen en mensen met een lage sociaal-economische status. Bij die laatste groep is het risico op nierfalen 1,5 keer groter dan bij mensen met een hoge sociaal-economische status, schrijft Groenenberg. Ze bekeek ook Turkse Nederlanders en kwam tot de conclusie dat het risico op chronische nierschade bij hen 2,5 keer hoger is dan bij autochtone Nederlanders.

Preventie overal hetzelfde
Ondanks die verschillen wordt preventieve screening op het moment voor alle Nederlanders op dezelfde manier gedaan. Groenenberg bekeek verschillende screeningmethodes, zoals het PreventieConsult en de Persoonlijke Gezondheidscheck. Ze gebruikte materiaal van screenings van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) en paste het zo aan dat ze 70 procent van de kwetsbare doelgroep wist te bereiken met haar screening. ‘Relatief goedkope uitnodigingsstrategieën zoals (vertaalde) brieven en follow-up telefoontjes kunnen aangevuld worden met een wijkgerichte aanpak. De inzet van sleutelfiguren in de gemeenschap die het belang onder de aandacht kunnen brengen en faciliteiten om hulp met het invullen te bieden, zijn potentieel zeer interessant’, stelt Groenenberg in een persbericht. Op dit moment wordt de focus bij preventie volgens de promovenda gelegd op eigen verantwoordelijkheid, terwijl dit niet voor iedereen de meest geschikte methode is. ‘Uit ons onderzoek bleek dat een grote groep deelnemers met een verhoogd risico dit helemaal niet doorhad, en al helemaal niet wist dat zij zelf een afspraak moesten maken bij de huisarts.’