Bruins Slot vraagt zich af of er wachtlijsten ontstaan als gevolg van omzetplafonds. Schippers ziet geen risico op het ontstaan van wachtlijsten. ‘Ook bij het bereiken van een omzetplafond bij een bepaalde aanbieder dient de zorgverzekeraar te voldoen aan de zorgplicht.’ Zij gaat er van uit dat een deel van de verzekerden kiest voor een andere zorgaanbieder, een ander deel zal wachten tot het volgende kalenderjaar. Tot slot kan het nog zijn dat een verzekeraar aanvullende afspraken maakt met een zorgaanbieder zodat de gewenste zorg alsnog geleverd kan worden.
Geen exacte volumes nodig
Zilveren Kruis meldt bijvoorbeeld op de website wat een omzetplafond is, wat de gevolgen zijn voor de verzekerde en voor welke zorg omzetplafonds in het algemeen worden afgesproken. Daarnaast wordt via de website per zorgaanbieder aangegeven of voor die betreffende aanbieder in 2015 een omzetplafond geldt. Verzekerden kunnen op de website zoeken op instelling en zien in hoeverre een “beperkte toegang” kan gelden. Exacte volumes ingekochte zorg hoeven verzekeraars niet te geven, vindt Schippers. ‘Ongeacht het ingekocht volume, heeft de verzekerde in alle gevallen een aanspraak op verzekerde zorg.’
Straf voor slechte zorginkoop
Het is aan zorgverzekeraars zelf om een realistisch volume in te kopen. Schippers: ‘Door het hanteren van omzetplafonds wordt voorkomen dat teveel zorg wordt ingekocht en wordt tevens een breed en divers zorgaanbod mogelijk gemaakt. Het is aan de individuele zorgverzekeraar deze factoren te wegen met het oog op een zo goed mogelijke bedrijfsvoering. Het is aan de NZa om hierop toe te zien. Indien een zorgverzekeraar opzettelijk geen realistisch volume heeft ingekocht, zullen verzekerden daarmee geen genoegen nemen en naar een andere verzekeraar overstappen. Daarmee wordt de verzekeraar automatisch gestraft voor een dergelijke slechte inkoop.’
De Minister vergeet het Budgettair Kader Zorg en het bijpassende MacroBeheersingsInstrument. De verzekeraars werken pro forma voor eigen rekening en risico, maar worden zelf gebudgetteerd door de Minister. Overschrijding van het budget is niet toegestaan. Dan grijpt de Minister zelf in met het MBI. De overschrijding wordt teruggehaald bij de onderliggende zorgaanbieders die het hebben aangedurfd zorg te leveren aan verplicht verzekerden opdat de verzekeraar aan zijn zorgplicht kon voldoen, maar daar wel voor hebben gedeclareerd om er voor te worden betaald! Hoe durven die zorgaanbieders is de vraag.
Cie B Baarsma heeft de Minister geadviseerd een Wettelijke Doorleverplicht voor zorgaanbieders in te voeren; zodra het budget op is moeten zorgaanbieders maar gratis zorg leveren. Achmea heeft dit al ingevoerd. 1% aftrek van het contract in kader van de Doorleverplicht.
In haar antwoord aan de Tweede Kamer stipt de Minister deze optie zijdelings aan; je moet slapende honden ook niet al te wakker maken.
Overigens is verplaatsen van een afspraak naar een latere datum omdat je niet kan worden geholpen gewoon een wachtlijst! Fijn dat de Minister het bestaan van wachtlijsten in de zorg eindelijk erkent.
Maakt u van ‘aan het eind van het jaar’ voor de specialistische GGZ maar ‘vanaf de zomer’ van… sterker nog, voor enkele labels zit ik nu al ‘aan mijn plafond’. Onderhandelen is niet mogelijk, patienten en verwijzers begrijpen het niet ‘want ik heb toch een restitutiepolis?’ Helaas hebben ZV in alle contracten vastgelegd dat buiten het plafond om werken, ook aangaande restitutiepolissen, niet mag op straffe van terugvordering.
Kortom, ZV leggen alle risico elders, zorgaanbieders gaan steeds meer contractvrij want zijn dan van een hoop onzin af en ontvangen een hoger tarief (gewoon 100% NZA tarief in plaats van niet onderbouwde kortingen) en de patient is de dupe.
Zorverzekeraars hebben hun risico in met name de langdurige zorg afgewenteld op de zorgaanbieders door budgettering. Als het budget van de zorgaanbieder is besteed moet er doorgeleverd worden door de zorgaanbieder, zonder dat daar betaling tegenover staat. In feite lopen daarmee de aanbieders het verzekeringsrisico. Maar die zijn ‘Gekke Henkie’ niet en zij gaan zich terecht calculerend gedragen. De zwakste schakel, de klant dus, is uiteindelijke de dupe met wachtlijsten of het moeten overstappen naar een andere aanbieder (die minder populair is bij klanten aangezien er geen wachtlijsten zijn). Dit gaat dus ook ten koste van de kwaliteit, want de beste aanbieders hebben geen budget meer aan het eind van het jaar.