Studenten kiezen vaak voor de zorg uit empathie met andere mensen. Ze willen andere mensen helpen. Maar die motivatie komt in de knel door de normen en waarden die gelden in de wereld van dokters. Daarin heerst een strikte hi
ë
rarchie, waar de studenten onderaan de ladder staan. Ze leren dat zorg een business is waarin niet empathie, maar doelmatigheid werken belangrijk is. Het draait om inkomen, status en professionele autonomie.
Erosieproces
Al na twee jaar studie raken de studenten zo verkokerd in hun eigen professionele wereld dat ze de werkelijke noden van pati
ë
nten niet meer zien, blijkt uit Amerikaans onderzoek. Het is een soort erosieproces waarbij de empathie geleidelijk slijt. Of de studenten reserveren uit zelfbescherming hun empathie voor sommige pati
ë
nten. Bisognano, van huis uit verpleegkundige en later ziekenhuisdirecteur, riep in haar lezing voor ruim drieduizend mensen de dokters, verpleegkundigen en bestuurders op om zich meer te richten op wat pati
ë
nten echt willen. Dat maakt de zorg niet alleen beter, maar ook nog doelmatiger. De film die Bisognano liet zien, schetst wat empathie in een ziekenhuis betekent.
Empathie zie je wel bij artsen die iets meer tijd voor hun patiënten hebben, bijvoorbeeld in de ambulante ouderenzorg of oncologie. VWS zal de tijd per patiënt in die sectoren uiteindelijk ook beperken zodat ook daar empathie zal verdwijnen.