‘Ik kom redelijk vaak in verzorgings- en verpleeghuizen, ook in Amsterdam. Als ik dan tien jaar verder denk, vraag ik me vaak af: is de kwaliteit van het gebouw nog wel geschikt om de zwaardere zorg te leveren die in de toekomst wordt gevraagd?’
Toekomst
Op de vraag of de zorginstellingen eerder hadden moeten beginnen met vernieuwing en hervorming, zegt Van Rijn: ,,Dat zou te makkelijk zijn. De plannen die er nu liggen, zetten wel degelijk druk op de ontwikkelingen. Ik zeg alleen: die worden niet door ons beleid in gang gezet en ook niet door de bezuinigingen. Ze worden er alleen zichtbaarder door gemaakt. Het gaat er niet om of een gebouw blijft bestaan, het gaat erom of wij in de toekomst goede zorg kunnen blijven leveren.’
Veranderingen in de samenleving
Instellingen zouden zich volgens de staatssecretaris moeten aanpassen aan de veranderingen in de samenleving: ‘We vergrijzen met zijn allen en tegelijk willen we langer thuis blijven wonen. Voor de instellingen blijven de zwaardere zorgcliënten over. Daar zijn ze vaak niet op ingesteld.’ (ANP)
Zegt hij dit om de ongekend grote kapitaalvernietiging die het gevolg is van zijn beleid recht te praten? Bedoelt hij te suggereren dat de sluiting van de gebouwen wenselijk is, omdat ze inhoudelijk niet kunnen voldoen aan de eisen van de toekomst?
Dat klinkt heel mooi, maar wie garandeert dat er over 10 jaar voldoende geld beschikbaar is om nieuwe verpleeghuizen te bouwen wanneer die nodig zijn? Intussen weten we wel dat huidige faciliteiten zo snel moeten worden afgestoten dat de kosten hierdoor veel hoger uitpakken en de financiële gezondheid van menig zorgaanbieder hierdoor in het gedrang komt, met vroegtijdige ontslagrondes als gevolg. In de woorden van Wouter Bos: Dit beleid kan zoveel beter. Maar goed beleid was politiek mogelijk niet haalbaar.